από το ιστολόγιο Καστοριά photo
Την Παρασκευή που πέρασε βρέθηκα με παρέα σε ένα καφενείο σε κάποιο χωριό του νομού Καστοριάς στο οποίο υπήρχαν πολλές φωτογραφίες από την ζωή του χωριού από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Σε μια γωνιά καθώς περιεργαζόμουν τις φωτογραφίες είδα και αυτή με τους δύο κυνηγούς να καμαρώνουν για το μεγάλο τους κατόρθωμα.
Είχαν σκοτώσει κατά δήλωση τους 600 πουλιά.
Έχω ακούσει πολλές φορές από κυνηγούς να λένε ότι το κυνήγι είναι άθλημα έχω όμως μια απορία, σε ένα άθλημα πάντα υπάρχει και κάποιος αντίπαλος, στην συγκεκριμένη φωτογραφία εγώ δεν μπορώ να διακρίνω τον αντίπαλο το μόνο που βλέπω είναι μικρά νεκρά αθώα πουλιά.
Αν κάποιοι αυτό το λένε άθλημα εγώ μόνο σφαγή μπορώ να το ονομάσω.
Την Παρασκευή που πέρασε βρέθηκα με παρέα σε ένα καφενείο σε κάποιο χωριό του νομού Καστοριάς στο οποίο υπήρχαν πολλές φωτογραφίες από την ζωή του χωριού από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Σε μια γωνιά καθώς περιεργαζόμουν τις φωτογραφίες είδα και αυτή με τους δύο κυνηγούς να καμαρώνουν για το μεγάλο τους κατόρθωμα.
Είχαν σκοτώσει κατά δήλωση τους 600 πουλιά.
Έχω ακούσει πολλές φορές από κυνηγούς να λένε ότι το κυνήγι είναι άθλημα έχω όμως μια απορία, σε ένα άθλημα πάντα υπάρχει και κάποιος αντίπαλος, στην συγκεκριμένη φωτογραφία εγώ δεν μπορώ να διακρίνω τον αντίπαλο το μόνο που βλέπω είναι μικρά νεκρά αθώα πουλιά.
Αν κάποιοι αυτό το λένε άθλημα εγώ μόνο σφαγή μπορώ να το ονομάσω.
Όταν ένα είδος φτάνει στο σημείο να «διασκεδάζει» επιδιδόμενο στην αφαίρεση ζωών χωρίς άμεση βιολογική ανάγκη, πιστεύω ότι ο εγκλεισμός του σε ψυχιατρική κλινική είναι η πιο ήπια αντιμετώπιση που του αρμόζει, μια που θεωρείται ψυχικά άρρωστο.
ΑπάντησηΔιαγραφή