Η ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

απο τον φίλο που υπογράφει ως system failure, το παρακάτω άρθρο

Μια άνευ προηγουμένου υποβάθμιση της σημασίας και του ρόλου των δημοτικών εκλογών επιχειρείται από την κυβέρνηση κατά κύριο λόγο, αλλά και από το υπόλοιπο κομμάτι του πολιτικού κόσμου της χώρας.

Η κυβέρνηση, μετά τα σαρωτικά μέτρα λιτότητας που επέβαλε εις βάρος της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, μετά από την προφανή ανικανότητα να σταματήσει τα δισεκατομμύρια των μεγαλοφοροφυγάδων που δραπέτευσαν από την χώρα με προορισμό κυρίως Ελβετικές τράπεζες και άλλους φορολογικούς παραδείσους, μετά από τα προκλητικά πακέτα στήριξης προς τις τράπεζες που χορήγησε πανικόβλητη όπως άλλωστε έκαναν και όλες οι δυτικές κυβερνήσεις ομολογώντας έτσι απερίφραστα την εξάρτηση του συστήματος από το τραπεζικό καρτέλ, έχει τώρα το θράσος να ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες μέσω δημοτικών εκλογών.

Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου υποβάθμιση του ρόλου των δημοτικών εκλογών, όπου η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν όχι με κριτήρια ικανότητας των τοπικών υποψηφίων, όχι με βάση τις γνώσεις και τις πραγματικές και ειλικρινείς προθέσεις τους όσον αφορά τα τοπικά προβλήματα των κοινωνιών τους, αλλά με βάση την κομματική τους απόχρωση, προκειμένου να επιδοκιμάσουν ή να αποδοκιμάσουν την πορεία της κυβέρνησης μέχρι σήμερα. 

Με το πιστόλι στο κεφάλι του κόσμου λέγοντας «ή θα επιδοκιμάσετε την πολιτική μας και θα μας δώσετε το πράσινο φως να συνεχίσουμε, ή θα χρεοκοπήσουμε», η κυβέρνηση δίνει την χαριστική βολή στο όνειρο για μια ανεξάρτητη τοπική αυτοδιοίκηση απαλλαγμένη στο μέγιστο βαθμό από το δυσκίνητο αθηνοκεντρικό κράτος, επαναφέροντας την νοοτροπία της ψήφου με πρώτιστο γνώμονα την κομματική προέλευση και όχι τις γνώσεις, την θέληση για προσφορά, την ικανότητα του κάθε υποψήφιου τοπικού άρχοντα.

Η όποια απόπειρα του πρόσφατου παρελθόντος ώστε να απεξαρτηθούν οι τοπικές εκλογές από την κομματοκρατία που μαστίζει εδώ και δεκαετίες την Ελληνική κοινωνία, μέσα από πολλές φορές κατ’επίφαση ανεξάρτητους συνδυασμούς, έχει πάρει πλέον οριστικό τέλος.

Οι ίδιοι οι υποψήφιοι, γνωρίζοντας ότι ακόμα και αν εκλεγούν θα είναι πολύ δύσκολο να υλοποιήσουν έστω και ένα ελάχιστο μέρος από αυτά που πρέπει να γίνουν για τις τοπικές κοινωνίες και τα προβλήματά τους, αφού τελικά λεφτά δεν υπάρχουν, επιδίδονται σε γενικόλογες φράσεις κλισέ μέσα στα «προγράμματά» τους όπως «πράσινη ανάπτυξη», «ενίσχυση τοπικής επιχειρηματικότητας», «επενδύσεις με βάση τα τοπικά προϊόντα», «γυναικεία επιχειρηματικότητα» κ.α., ακολουθώντας πιστά την τακτική της κομματοκρατικής νοοτροπίας.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι ζητούν την ψήφο των πολιτών με καθαρά κομματικά κριτήρια αφού έτσι και αλλιώς λεφτά δεν υπάρχουν, άρα τίποτα ουσιαστικό δεν θα αλλάξει για τις τοπικές κοινωνίες τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Ποιος ο λόγος να προσέλθουμε στις κάλπες αφού δεν έχουμε να κάνουμε με ουσιαστικές προτάσεις και λύσεις στα τοπικά προβλήματα, αλλά με μια απλή επικύρωση ή αποδοκιμασία ενός νέου γύρου μέτρων λιτότητας;

system failure