Θεόδωρος Πάγκαλος: Το απροκάλυπτα ταξικό πρόσωπο της κυβέρνησης

 

το είδαμε στο ιστολόγιο Ισονομία για όλους

Με συνεχείς δηλώσεις του τα τελευταίο διάστημα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος φτύνει κατά πρόσωπο τους εργαζόμενους αυτής της χώρας. Πολλοί αποδίδουν τις δηλώσεις του (κάνοντάς του «ευπρεπή κριτική») στο «αλέγκρο» θυμικό του ενώ η κυβέρνηση, μετά από κάποιες δήθεν «αποστάσεις», τελικά εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή της προς το πρόσωπό του συναινώντας με την ουσία των δηλώσεων του.

Κάποιοι κάνουν (την ορθή παρατήρηση) ότι ο Πάγκαλος «λειτουργεί ως λαγός». Με άλλα λόγια γίνεται συνειδητά ο ίδιος «σάκος του μποξ» για να τραβήξει πάνω του την κριτική και να μην κατευθυνθεί αυτή προς την κυβέρνηση όταν η τελευταία θέλει να περάσει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα (όπως στην περίπτωση που χαρακτήρισε «κοπρίτες» τους δημόσιους υπαλλήλους -ο στόχος ήταν να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη για μια ενδεχόμενη κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο).[i]

 

 

Ωστόσο, θωρώ μια άλλη πλευρά του «φαινομένου Πάγκαλου» πολύ πιο ουσιώδη από την προηγούμενη παρατήρηση. Θα πω την άποψή μου καθαρά και από την αρχή αυτής της δημοσίευσης:
Βρισκόμαστε σε εμφύλιο πόλεμο -οι καπιταλιστές έχουν κηρύξει τον πόλεμο στον κόσμο της εργασίας. Πρόκειται για πόλεμο με την κυριολεξία της λέξης. Υπάρχουν ήδη νεκροί από τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, από ανθρώπους που πεινάνε και υποσιτίζονται, που κατρακυλάνε στο θάνατο από απελπισία. Είναι απολύτως λογικό σε αυτές τις συνθήκες το πολεμικό επιτελείο των καπιταλιστών, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να έχει στις τάξεις της τους πιο ανάλγητους, ανελέητους εκφραστές των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Ο Πάγκαλος είναι το πολεμικό μαντρόσκυλο σε αυτόν τον πόλεμο -και δεν είναι ο μόνος σε αυτήν την κυβέρνηση.
Και, ασφαλώς, άνθρωποι ανάλγητοι και ανελέητοι απέναντι στην πλειοψηφία του πληθυσμού δεν μπορεί παρά οι ίδιοι να είναι διεφθαρμένοι μέχρι το μεδούλι. Το εξοργιστικό στην περίπτωση Πάγκαλου είναι ότι πρόκειται για δημόσιο πρόσωπο, που επί δεκαετίες κατείχε υψηλότατα αξιώματα (όπως άλλωστε και σήμερα) και ο οποίος, κάποιος νομιμοποιείται να ισχυριστεί, ότι έχει ομολογήσει ότι είναι κλέφτης δημοσίου χρήματος, ότι είναι ένας καταχραστής. Η ομολογία του γνωστή στο πανελλήνιο:

«Τα φάγαμε όλοι μαζί ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος».[ii]

 

 

 

Πρόκειται για ξεκάθαρη ομολογία κλοπής. Απλώς, όπως όλοι οι κλέφτες ψάχνει να βρει ελαφρυντικά. Με το «όλοι μαζί τα φάγαμε» προσπαθεί να δικαιολογηθεί γιατί αυτός τα έφαγε (ο ίδιος το ομολογεί), κοινώς έκλεψε δημόσιο χρήμα. Όπως όλοι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί αποδίδει τη διαφθορά του στους απλούς πολίτες:

«Κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο διεφθαρμένος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Κάθεται στο γραφείο του και διεφθαρμένοι πολίτες πάνε και τον βρίσκουν…».[iii]

Το ψεύδος αυτής της δήλωσης είναι εμφανές. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας είναι μεροκαματιάρηδες που δύσκολα τα φέρνουν βόλτα. Ο ίδιος ο Πάγκαλος, σε αντίθεση, είναι πάμπλουτος μεγαλοκαπιταλιστής. Το δηλωθέν του οικογενειακό εισόδημα είναι πάνω από 800.000 ευρώ.[iv] Ακόμα και ένας αναίσθητος καπιταλιστής-πολιτικός σαν αυτόν αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί πρόκληση η ταξική του θέση σε συνδυασμό με τις συνεχείς ύβρεις προς εργαζόμενους των 1.000-1.500 ευρώ και… προσπαθεί να δικαιολογηθεί:

«Δεν είμαι μεγαλοκτηματίας, είμαι ένας «άτυχος κληρονόμος»… Τα ευρώ, που καταγράφονται ορθώς στη δήλωση «Πόθεν Έσχες» προέρχονται από την πώληση κληρονομούμενων ακινήτων».[v]

Η γελοιότητα αυτής της δήλωσης αποκαλύπτει άλλη μια πλευρά του «φαινομένου Πάγκαλος». Μεγαλοδημοσιογράφοι και ΜΜΕ επί χρόνια τον παρουσιάζουν ως ένα «ευφυή» πολιτικό μόνο που είναι «πολύ αυθόρμητος». Στην πραγματικότητα πρόκειται για άνθρωπο που στα χαρίσματά του δεν συγκαταλέγεται η υψηλή νοημοσύνη. Και αυτό είναι το εξοργιστικό για μας τους εργαζόμενους -μας κυβερνούν (και μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο) άνθρωποι πολύ χαμηλού επιπέδου σε τέτοιο βαθμό που άνθρωποι σαν τον Πάγκαλο φαντάζουν «ευφυής». Μεγαλωμένος σε κυβερνητικές θέσεις και οφίτσια είχε όλα τα προσόντα να γίνει πρωθυπουργός: ταξικά ανελέητος, εκφραστής ενός κομματικού και κρατικού μηχανισμού που μετά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης αποκτούσε ολοένα και περισσότερο συνείδηση του ταξικού του ρόλου και της ιδιαίτερης (διευθυντικής) θέσης του στον ελληνικό καπιταλισμό. Ωστόσο, πάντοτε κατόρθωνε ο ίδιος, μόνος του, να καταστρέφει τις όποιες πιθανότητες είχε να ανέλθει στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και το πρωθυπουργικό αξίωμα. Αδίστακτος και βίαιος, στο τέλος διαλαλούσε την ταξική του τοποθέτηση και με αυτό τον τρόπο απέκοπτε τον εαυτό του από κάθε δυνατότητα μαζικής εκλογικής υποστήριξης (όχι για να εκλέγεται βουλευτής, αλλά σίγουρα για να μην εκλεγεί πρωθυπουργός, πράγμα που το αντιλαμβανόταν ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ). Πολλές οι πολιτικές του πράξεις που αποκάλυπταν έναν αμοραλιστή πολιτικό στα μάτια των εργαζομένων: από την υπόθεση Οτσαλάν και την παράδοση του στις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας, στις χυδαίες επιθέσεις του στην Αριστερά, στις σημερινές χυδαιότητες για τους εργαζόμενους.
Αλλά θα επαναλάβω αυτό που γράφω στην αρχή αυτής της δημοσίευσης: βρισκόμαστε σε εμφύλιο πόλεμο και άνθρωποι σαν τον Πάγκαλο είναι απολύτως αναγκαίοι για την άρχουσα τάξη.
Υπάρχουν πλέον νεκροί. Οι περικοπές που επιβάλλει η κυβέρνηση στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές. Τα νοσοκομεία λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις υλικών και προσωπικού και αυτό σημαίνει ότι άνθρωποι πεθαίνουν αν δεν έχουν να πληρώσουν χρήματα σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Αυτό είναι ταξικός πόλεμος.
Σε αίτημα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων- Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη για την κάλυψη από το ΙΚΑ των παπουτσιών για διαβητικούς, το ΙΚΑ απάντησε:

«Έπειτα από εμπεριστατωμένη έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με τη χρήση των διαβητικών παπουτσιών δεν αποφεύγεται ο ακρωτηριασμός του ποδιού, απλά καθυστερεί για ένα δύο χρόνια και το αναμενόμενο όφελος θα είναι μικρότερο από το προβλεπόμενο κόστος. Επομένως το συγκεκριμένο είδος δεν χορηγείται από το Ιδρυμα».[vi]

Κοινώς, ο ακρωτηριασμός κοστίζει λιγότερο: αυτή ήταν η απάντηση που έλαβαν οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη από το μεγαλύτερο ασφαλιστικό ταμείο της χώρας. Αυτό είναι ταξικός πόλεμος.
Η φτώχεια γενικεύεται, τα μέτρα της κυβέρνησης οδηγούν τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού κάτω από το όριο φτώχειας. Κάποτε λέγαμε για τη «γενιά των 700 ευρώ». Οδηγούμαστε σε μια κατάσταση όπου όποιος θα παίρνει 700 ευρώ θα είναι καλοπληρωμένος! Αυτό είναι ταξικός πόλεμος.

 

 

Σε αυτές τις συνθήκες το «φαινόμενο Πάγκαλου» δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά ταξική επιλογή, κυβερνητική αιχμή του δόρατος. Αυτός είναι ο λόγος που μέχρι τώρα η κυβέρνηση τον έχει απολύτως στηρίξει παρά τις προκλητικές δηλώσεις και συμπεριφορές του. Αυτό τον καθιστά ολοένα και θρασύτερο:

«Σε περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης, η οποία γονατίζει τις περισσότερες οικογένειες, επέλεξε να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά μαζί µε τη σύζυγό του κυρία Χριστίνα Χριστοφάκη διαµένοντας στην πιο ακριβή σουίτα, η οποία καταλαµβάνει έναν ολόκληρο όροφο ενός εκ των ακριβότερων και πολυτελέστερων ξενοδοχείων των Αθηνών. Πρόκειται για το «King George Palace» στο Σύνταγµα, συµφερόντων της οικογένειας ∆ασκαλαντωνάκη, οι εκκρεμότητες του οποίου µε το ∆ηµόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία παραμένουν ανοιχτές».[vii]

Να σημειωθεί ότι ο Ομιλος Δασκαλαντωνάκη, στον οποίο ανήκει το ξενοδοχείο έχει χρέη 600 εκατομμυρίων σε τράπεζες, Δημόσιο και Ταμεία. Μήπως, λοιπόν, μπροστά στα μάτια μας βλέπουμε τη μετατροπή του «όλοι μαζί τα φάγαμε» σε «όλοι μαζί τα τρώμε τώρα!». Το γράψαμε και παραπάνω, τον άνθρωπο δεν τον χαρακτηρίζει το υψηλό IQ και για το λόγο αυτό πραγματοποιεί συνεχείς ομολογίες. Ποιο εντυπωσιακή ήταν η δικαιολογία που χρησιμοποίησε ο Πάγκαλος για το χλιδάτο ρεβεγιόν. Σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα, τα οποία ο Πάγκαλος δεν διέψευσε δήλωσε:

«Τα παιδιά μου με τα παιδιά του Νίκου Σηφουνάκη είναι συμμαθητές και είπαμε να περάσουμε μαζί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Έτσι, μαζευτήκαμε όλοι μαζί και σε καμία περίπτωση δεν πλήρωσα το ποσό των 5.400 ευρώ που κοστίζει η βραδιά.

[…]

Πλήρωσα ένα συμβολικό ποσό για να μην θεωρηθεί ότι εκμεταλλεύθηκα την φιλοξενία. Σε καμία περίπτωση όμως τα ποσά που αναγράφονται».[viii]

Αν η δήλωση αυτή είναι αληθής ισοδυναμεί με:
«Δεν πλήρωσα φράγκο, με λαδώσανε!!!».
Αλλά το φαινόμενο Πάγκαλου χαρακτηρίζει ολόκληρη τη νεοφιλελεύθερη συμμορία που κυβερνά τον τόπο. Τον Πάγκαλο και μετά το νέο σκάνδαλο με το King George Palace τον κάλυψε απολύτως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής:

«Ο κ. Πάγκαλος έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα με πολύ μεγάλη βαρύτητα και αυτό εξακολουθεί να κάνει»

[…]

Σημείωσε επίσης ότι ο ρόλος του κ. Πάγκαλου είναι «θεσμικός» ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης και «ασχολείται με σημαντικότατο έργο το οποίο και δημοσιοποιεί».[ix]

Το νούμερο 2 των νεοφιλελεύθερων μισθοφόρων, ο Ανδρέας Λοβέρδος, υπερασπίζεται με σθένος τον Πάγκαλο:

«Μιλάει με ειλικρίνεια και χωρίς συμβατικούς όρους. Δεν εκπλήσσει κανέναν όταν μιλάει έξω από τα δόντια. Συνεργάζομαι σταθερά και καλά μαζί του. Δεν θα σχολιάσω τον τρόπο του».[x]

Η κάλυψη του Πάγκαλου από την κυβέρνηση αποκαλύπτει με ξεκάθαρο τρόπο όχι μόνο την κοινή της ταξική βάση, αλλά και το μίσος που αισθάνονται οι άνθρωποι της κυβέρνησης απέναντι στον κόσμο της εργασίας. Και το γεγονός αυτό το αποκάλυψε (και πάλι!) ξεδιάντροπα ο ίδιος ο Πάγκαλος. Αναφέρομαι στις δηλώσεις του για την Επανάσταση του 1821. Πολλοί (ιδιαίτερα στην δεξιά και ακροδεξιά) τις αντιμετώπισαν με απέχθεια γιατί προσέβαλαν «ιερά του έθνους». Μέγα λάθος! Λάθος ερμηνεία και στόχευση! Ας τις διαβάσουμε ξανά:

«Οι Έλληνες που έκαναν την επανάσταση του ’21, ήταν ένα μάτσο αδαών χωριατών που μετά βίας μιλούσαν ελληνικά. Γι αυτό αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την οθωμανική αυτοκρατορία. Και μετά την Απελευθέρωση ψήφιζαν οποιονδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους, λογική που διατηρείται μέχρι τις μέρες μας».[xi]

Προσέξτε: αυτό που τον αναστατώνει είναι ότι «αδαείς χωριάτες […] δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την οθωμανική αυτοκρατορία». Απλός λαός, άνθρωποι του μόχθου και όχι μεγαλοκαπιταλιστές σαν τον ίδιο, ανέτρεψαν ένα αυτοκρατορικό καθεστώς τυραννίας. Αυτό είναι που τον ενοχλεί.
Αυτό είναι που φοβίζει σήμερα κυβέρνηση και άρχουσα τάξη: μήπως οι εργαζόμενοι τους ανατρέψουν και αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την κυβέρνηση και τα πλούτη τους με ελικόπτερο όπως στην Αργεντινή.
Ας πραγματοποιήσουμε τους εφιάλτες τους!
Άγγελος Κ