το είδαμε στο ιστολόγιο Καλά Νέα
Η τάση της εποχής για εναλλακτικές δράσεις βρήκε χώρο έκφρασης σε ένα μικρό κομμάτι γης μέσα στο αχανές πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου μια ομάδα πολιτών δημιούργησε το "πείραμα του αυτοδιαχειριζόμενου αγρού".
Βρισκόμαστε σε έναν χώρο της πάλαι ποτέ αμερικανικής βάσης. Στην πύλη του περιφραγμένου από κάγκελα χώρου υπάρχει η φράση "Ο άνθρωπος και η φύση πάνω από τα κέρδη". Αυτό είναι το σύνθημα των "Αγροτών" (στην πραγματικότητα ελάχιστοι από αυτούς είναι αγρότες), οι οποίοι έφτιαξαν το "πείραμα του αυτοδιαχειριζόμενου αγρού", όπως το ονομάζουν, στον πρώην χώρο του αεροδρομίου στο Ελληνικό. Πρόκειται για έναν χώρο 300-400 τ.μ. στον οποίο καλλιεργούνται......
σε πιλοτικό στάδιο χειμωνιάτικα πεπόνια, μαύρο καρπούζι, ντομάτες, καλαμπόκια και μερικές πιπεριές. Σκοπός της ομάδας είναι να διαθέσει τα προϊόντα για κοινωφελείς σκοπούς, κάποιο συσσίτιο του δήμου, στα ΚΑΠΗ, ή σε παιδικούς σταθμούς. Δεν επιδιώκουν το κέρδος, αλλά να διατηρήσουν κάποιες ελληνικές ποικιλίες.
Μια παλιά πρακτική
Η ιστορία του αστικού αγρού ξεκίνησε στην Αγγλία του 1649, όταν μια ομάδα με το όνομα "Σκαπανείς" άρχισε να καλλιεργεί ανεκμετάλλευτες εκτάσεις γης και να μοιράζει τη σοδειά χωρίς κάποιο αντίτιμο. Στις μέρες μας, η τάση των αυτοδιαχειριζόμενων αγρών ξεκίνησε από τις μεγάλες δυτικές μητροπόλεις. Πρωτοπόρος στη Νέα Υόρκη ήταν η καλλιτέχνης Λιζ Κρίστι, που το 1974 λάνσαρε το κίνημα "Αντάρτες Κηπουροί". Στην Ευρώπη, το 2009, η μη κερδοσκοπική ομάδα "Πράσινοι Νομάδες" άρχισε να φυτεύει λαχανικά και λουλούδια σε αδόμητους χώρους στη συνοικία Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου, όπου και δημιουργήθηκε τελικά μία ακόμα αστική φάρμα.
Στην Ελλάδα, η ιδέα του αυτοδιαχειριζόμενου αγρού του Ελληνικού ήταν καινούργια και ανήκει στον πολεοδόμο - περιβαλλοντολόγο Πάνο Τότσικα. "Ξεκίνησε από μια κουβέντα που κάναμε μεταξύ μας. Και υλοποιήσαμε το σχέδιο σε αυτή την έκταση, η οποία δεν ξεπερνά τα 400 τ.μ.", τονίζει ο δημοσιογράφος Στράτος Ιωακείμ.
Την ομάδα του αυτοδιαχειριζόμενου αστικού αγρού του Ελληνικού συνθέτουν ανθρώποι διαφορετικών επαγγελμάτων και ηλικιών. Από αρχιτέκτονες, υπάλληλους του Δήμου Ελληνικού και ιδιοκτήτες καταστημάτων βιολογικών προϊόντων που ήταν παλιά μέλη των Οικολόγων Εναλλακτικών, μέχρι συνταξιούχους ή γυναίκες που ήρθαν από την επαρχία να βοηθήσουν. "Εμείς δεν είμαστε ειδικοί ούτε αγρότες. Μας έχει βοηθήσει εθελοντικά ο Γιώργος Σταμάτης, που είναι γεωπόνος. Ο Θοδωρής Αρβανίτης, που είναι βιοκαλλιεργητής.
Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, που είναι επίσης γεωπόνος, μας βοήθησε στα πρώτα μας βήματα", συνεχίζει ο ίδιος. Για τον Γιώργο Σταμάτη, γεωπόνο, η συμμετοχή του στο εγχείρημα ξεκίνησε από μια ανάγκη: "Υπήρχε ο χώρος και όλες αυτές οι συζητήσεις για το πώς θα αξιοποιηθεί και αποφασίσαμε να καλλιεργήσουμε αυτό το μικρό κομμάτι που μας δόθηκε". Βλέποντας ότι έχουν πάρει στα σοβαρά την προσπάθεια, τους βοήθησε και ο Δήμος Αργυρούπολης - Ελληνικού παρέχοντας τους ένα GCB, μια "φαγάνα", η οποία υποκατέστησε το όργωμα, και μία χειροκίνητη φρέζα με την οποία έφτιαξαν τους λαχανόκηπους.
Ο,τι κάνουν είναι βιολογικό, χωρίς φυτοφάρμακα. Καλλιεργούν χρησιμοποιώντας τις πρακτικές της γιαγιάς. Την ημέρα που τους επισκεφτήκαμε, π.χ., ψέκασαν τα φυτά με ξύδι "που χτυπά τα περισσότερα απομυζητικά έντομα". Είτε γιατί ήθελαν να δοκιμάσουν την ντομάτα των παιδικών τους χρόνων, είτε για ψυχανάλυση, ή από έλλειψη απασχόλησης, η ομάδα της Πρωτοβουλίας Για Εναν Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο Ελληνικό δείχνει έναν καινούργιο δρόμο, τώρα, που η χώρα ταλανίζεται από την κρίση: Αυτόν της αγάπης προς τη φύση και της ανθρωπιάς που προηγείται της μεγιστοποίησης του κέρδους. Γι' αυτό θέλουν μια πιο ήπια επιλογή αξιοποίησης του αεροδρομίου του Ελληνικού, αυτήν της δημιουργίας "μητροπολιτικού πάρκου υψηλού πρασίνου", όπως μας είπαν. ¦
Σπόροι από τον Πελίτι
Η ομάδα των αγροτών του Ελληνικού προμηθεύτηκε τους σπόρους από την ομάδα Πελίτι της Δράμας. Πρόκειται για σπόρους βιολογικούς μη γενετικά τροποποιημένους. Οι σπόροι που κυκλοφορούν στο εμπόριο και μεταχειρίζονται οι περισσότεροι αγρότες χρησιμοποιούνται μία φορά κι αφού γίνει το φυτό δεν είναι δυνατό να τους ξαναφυτέψεις. Η διαφορά των σπόρων που χρησιμοποίησαν στο Ελληνικό είναι ότι ο σπόρος, αφού βγει το προϊόν, μετά μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί για να δώσει μια νέα παραγωγή.
επισκεφτείτε τον ιστότοπό τους http://agroselliniko.blogspot.com/
Θανάσης Διαμαντόπουλος
diamantopoulos@pegasus.gr
diamantopoulos@pegasus.gr
ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: Κώστας Λουκόπουλος
look@pegasus.gr
look@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου