Στο τέλος της παρακάτω είδησης ακολουθεί σχόλιο ανώνυμου αναγνώστη το οποίο καλό θα είναι να διαβαστεί επίσης.
από το in.gr
Η καθημερινή λήψη ασπιρίνης σε μικρές δόσεις μειώνει δραστικά τον κίνδυνο θανάτου από πολλές μορφές καρκίνου, προκύπτει από επανεξέταση της επιστημονικής βιβλιογραφίας. Το διάσημο πολυφάρμακο, που χορηγείται και για την αποφυγή των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών, μείωσε το ρίσκο έως και 60% στην περίπτωση του καρκίνου του οισοφάγου.
«Τα ευρήματά μας προσφέρουν τις πρώτες αποδείξεις στον άνθρωπο για την ικανότητα της ασπιρίνης να μειώνει τους θανάτους από αρκετούς συχνούς καρκίνους» δήλωσε στο AFP o Πίτερ Ρόθγουελ, επικεφαλής των ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Lancet, δείχνει ότι η λήψη ασπιρίνης για περίπου πέντε χρόνια μειώνει τον κίνδυνος θανάτου τα επόμενα 20 χρόνια κατά περίπου 10% στον καρκίνο του προστάτη, 30% στον καρκίνο του πνεύμονα, 40% στον καρκίνο του παχέος εντέρου και του πρωκτού και 60% στον καρκίνο του οισοφάγου.
Όπως αναφέρει το Reuters, μείωση του κινδύνου καταγράφηκε και στους καρκίνους του παγκρέατος, του στομάχου και του εγκεφάλου, ήταν όμως δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια λόγω της μικρής συχνότητας θανάτου από αυτές τις ασθένειες στο δείγμα της μελέτης.
Ο Δρ Ρόθγουελ επισημαίνει πάντως ότι μέχρι σήμερα οι γιατροί συχνά διστάζουν να συνιστούν την καθημερινή λήψη ασπιρίνης, λόγω του αυξημένου κινδύνου αιμορραγίας στο πεπτικό σύστημα. Εφόσον όμως το φάρμακο προστατεύει και από τον καρκίνο, τα οφέλη πιθανότατα υπερσταθμίζουν τον κίνδυνο:
«Οι προηγούμενες κατευθυντήριες γραμμές δικαίως εφιστούσαν την προσοχή στο γεγονός ότι, στην περίπτωση των υγιών μεσηλίκων, ο μικρός κίνδυνος αιμορραγίας του στομάχου από την ασπιρίνη εν μέρει αντισταθμίζει τα οφέλη από την πρόληψη των εγκεφαλικών και των εμφραγμάτων. Ωστόσο η μείωση των θανάτων από αρκετές μορφές καρκίνου θα αλλάξουν τώρα αυτή την ισορροπία για πολλούς ανθρώπους» είπε ο Δρ Ρόθγουελ.
Ο ίδιος θεωρεί ότι οι υγιείς ενήλικες θα μπορούσαν να λαμβάνουν καθημερινά 75mg ασπιρίνης από την ηλικία των 40 με 45 ετών και μέχρι τα 70 ή 75 τους χρόνια, οπότε αρχίζει να αυξάνεται ο κίνδυνος αιμορραγίας λόγω του φαρμάκου.
Η μελέτη του Ρόθγουελ είναι μια μετα-ανάλυση που επανεξέτασε τα αποτελέσματα οκτώ παλαιότερων κλινικών μελετών με τη συμμετοχή συνολικά 25.000 εθελοντών, από τους οποίους ορισμένοι λάμβαναν ασπιρίνη και οι υπόλοιποι ψευδοφάρμακο για λόγους σύγκρισης.
Οι μελέτες αυτές δεν εξέταζαν το ρόλο της ασπιρίνης στην εμφάνιση καρκίνου, τα δεδομένα όμως επέτρεψαν την εξαγωγή στατιστικά σημαντικών αποτελεσμάτων.
Το χρονικό διάστημα λήψης που απαιτείται για να εμφανιστεί η αντικαρκινική δράση της ασπιρίνης βρέθηκε να ποικίλλει: πέντε χρόνια για τους καρκίνους του οισοφάγου, του παγκρέατος, του εγκεφάλου και του πνεύμονα, 10 χρόνια για τον καρκίνο του στομάχου και του παχέος εντέρου και 15 χρόνια για τον καρκίνο του προστάτη.
Στην περίπτωση των καπνιστών, έδειξε η ανάλυση, η ασπιρίνη δεν φαίνεται ικανή να προλάβει τις παρενέργειες: Στην περίπτωση του καρκίνου του πνεύμονα και του λάρυγγα, η προστατευτική δράση περιορίζεται στα αδενοκαρκινώματα, τα οποία εμφανίζονται κυρίως σε μη καπνιστές.
Newsroom ΔΟΛ
Και ο (πολύ σοβαρός) αντίλογος από ανώνυμο αναγνώστη που άφησε το παρακάτω σχόλιο και κρίνουμε ότι πρέπει να προβληθεί από εδώ:
Καλά όλα τα παραπάνω αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη, και μάλιστα το ίδιο έγκυρη.
Σύμφωνα με αυτή, η καθημερινή λήψη ασπιρίνης μπορεί να προκαλέσει έναν από τους πιο επιθετικούς καρκίνους. Η μελέτη έγινε από το “Brigham and Women’s Hospital” της Μασαχουσέτης, διήρκεσε 18 χρόνια και μετείχαν σε αυτή σχεδόν 90.000 γυναίκες. Έδειξε 58% αυξημένη επικινδυνότητα για παγκρεατικό καρκίνο. Τα άτομα που συμμετείχαν, έπαιρναν πάνω από 2 ασπιρίνες την εβδομάδα. Όταν η δοσολογία υπερέβαινε τις 14 ασπιρίνες εβδομαδιαίως, η επικινδυνότητα αυξήθηκε στο 68%.
Συμπέρασμα. Τα φάρμακα είναι φάρμακα, δηλαδή φαρμάκια (δηλητήρια) και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Η λύση είναι η πρόληψη και όχι η -κατόπιν εορτής- «θεραπεία». Και πρόληψη σημαίνει αλλαγή του τρόπου διατροφής, συνηθειών και τρόπου σκέψης. Μια αλλαγή της σύγχρονης ζωής γενικότερα, η οποία γίνεται με πάρα πολύ κόπο, υπομονή και επιμονή.
Μην ξεχνάτε ότι για να παρουσιάσει κάποια ασθένεια κάποιος, πασχίζει για χρόνια ολόκληρα, με λάθος επιλογές και κακές συνήθειες. Και όλοι, όταν και τύχει να το πετύχουν επιτέλους, αναζητούν το «μαγικό» χάπι που θα τους θεραπεύσει χωρίς κόπο.
Θα μου πείτε, ποιος είναι αυτός που θα ήθελε να «αποχωριστεί» τις «αγαπημένες» του συνήθειες και να κάνει την μεγάλη αλλαγή (τούμπα) στη ζωή του; Φυσικά ελάχιστοι. Οπότε, βολευτείτε με τα «μαγικά» φάρμακα (και τις παρενέργειές τους), μείνετε θύματα των φαρμακευτικών εταιρειών που πλουτίζουν με την ασθένειά σας και μην το ψάχνετε. Απλά, να παίρνεται πρωί-βράδυ από ένα χάπι, και μην αλλάξετε τίποτε άλλο στη ζωή σας. Και όλα -χωρίς κόπο- θα γίνουν καλύτερα… και ζήσανε αυτοί καλά (και πλουσιοπάροχα) και εμείς (με μια σακούλα φάρμακα) «καλύτερα».
Τέλος του παραμυθιού.
Σύμφωνα με αυτή, η καθημερινή λήψη ασπιρίνης μπορεί να προκαλέσει έναν από τους πιο επιθετικούς καρκίνους. Η μελέτη έγινε από το “Brigham and Women’s Hospital” της Μασαχουσέτης, διήρκεσε 18 χρόνια και μετείχαν σε αυτή σχεδόν 90.000 γυναίκες. Έδειξε 58% αυξημένη επικινδυνότητα για παγκρεατικό καρκίνο. Τα άτομα που συμμετείχαν, έπαιρναν πάνω από 2 ασπιρίνες την εβδομάδα. Όταν η δοσολογία υπερέβαινε τις 14 ασπιρίνες εβδομαδιαίως, η επικινδυνότητα αυξήθηκε στο 68%.
Συμπέρασμα. Τα φάρμακα είναι φάρμακα, δηλαδή φαρμάκια (δηλητήρια) και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Η λύση είναι η πρόληψη και όχι η -κατόπιν εορτής- «θεραπεία». Και πρόληψη σημαίνει αλλαγή του τρόπου διατροφής, συνηθειών και τρόπου σκέψης. Μια αλλαγή της σύγχρονης ζωής γενικότερα, η οποία γίνεται με πάρα πολύ κόπο, υπομονή και επιμονή.
Μην ξεχνάτε ότι για να παρουσιάσει κάποια ασθένεια κάποιος, πασχίζει για χρόνια ολόκληρα, με λάθος επιλογές και κακές συνήθειες. Και όλοι, όταν και τύχει να το πετύχουν επιτέλους, αναζητούν το «μαγικό» χάπι που θα τους θεραπεύσει χωρίς κόπο.
Θα μου πείτε, ποιος είναι αυτός που θα ήθελε να «αποχωριστεί» τις «αγαπημένες» του συνήθειες και να κάνει την μεγάλη αλλαγή (τούμπα) στη ζωή του; Φυσικά ελάχιστοι. Οπότε, βολευτείτε με τα «μαγικά» φάρμακα (και τις παρενέργειές τους), μείνετε θύματα των φαρμακευτικών εταιρειών που πλουτίζουν με την ασθένειά σας και μην το ψάχνετε. Απλά, να παίρνεται πρωί-βράδυ από ένα χάπι, και μην αλλάξετε τίποτε άλλο στη ζωή σας. Και όλα -χωρίς κόπο- θα γίνουν καλύτερα… και ζήσανε αυτοί καλά (και πλουσιοπάροχα) και εμείς (με μια σακούλα φάρμακα) «καλύτερα».
Τέλος του παραμυθιού.
Καλά όλα τα παραπάνω αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη, και μάλιστα το ίδιο έγκυρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με αυτή, η καθημερινή λήψη ασπιρίνης μπορεί να προκαλέσει έναν από τους πιο επιθετικούς καρκίνους. Η μελέτη έγινε από το “Brigham and Women’s Hospital” της Μασαχουσέτης, διήρκεσε 18 χρόνια και μετείχαν σε αυτή σχεδόν 90.000 γυναίκες. Έδειξε 58% αυξημένη επικινδυνότητα για παγκρεατικό καρκίνο. Τα άτομα που συμμετείχαν, έπαιρναν πάνω από 2 ασπιρίνες την εβδομάδα. Όταν η δοσολογία υπερέβαινε τις 14 ασπιρίνες εβδομαδιαίως, η επικινδυνότητα αυξήθηκε στο 68%.
Συμπέρασμα. Τα φάρμακα είναι φάρμακα, δηλαδή φαρμάκια (δηλητήρια) και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Η λύση είναι η πρόληψη και όχι η -κατόπιν εορτής- «θεραπεία». Και πρόληψη σημαίνει αλλαγή του τρόπου διατροφής, συνηθειών και τρόπου σκέψης. Μια αλλαγή της σύγχρονης ζωής γενικότερα, η οποία γίνεται με πάρα πολύ κόπο, υπομονή και επιμονή.
Μην ξεχνάτε ότι για να παρουσιάσει κάποια ασθένεια κάποιος, πασχίζει για χρόνια ολόκληρα, με λάθος επιλογές και κακές συνήθειες. Και όλοι, όταν και τύχει να το πετύχουν επιτέλους, αναζητούν το «μαγικό» χάπι που θα τους θεραπεύσει χωρίς κόπο.
Θα μου πείτε, ποιος είναι αυτός που θα ήθελε να «αποχωριστεί» τις «αγαπημένες» του συνήθειες και να κάνει την μεγάλη αλλαγή (τούμπα) στη ζωή του; Φυσικά ελάχιστοι. Οπότε, βολευτείτε με τα «μαγικά» φάρμακα (και τις παρενέργειές τους), μείνετε θύματα των φαρμακευτικών εταιρειών που πλουτίζουν με την ασθένειά σας και μην το ψάχνετε. Απλά, να παίρνεται πρωί-βράδυ από ένα χάπι, και μην αλλάξετε τίποτε άλλο στη ζωή σας. Και όλα -χωρίς κόπο- θα γίνουν καλύτερα… και ζήσανε αυτοί καλά (και πλουσιοπάροχα) και εμείς (με μια σακούλα φάρμακα) «καλύτερα».
Τέλος του παραμυθιού.