Η Πραγματική Εθνική Προδοσία

από το ιστολόγιο Ας μιλήσουμε Επιτέλους

Του Αθανάσιου Ελλις

Η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών συνέπεσε με την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τον οίκο αξιολόγησης Moody’s. Η χρονική ταύτιση των δυο γεγονότων ήρθε να υπενθυμίσει μια ακόμη παράμετρο της άσχημης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, που αφορά την επιδείνωση της ελληνικής θέσης σε ό, τι αφορά τον συσχετισμό δυνάμεων με την Τουρκία.

Με το μειλίχιο ύφος που τον διακρίνει, ο Αχμέτ Νταβούτογλου εξέφρασε καλές προθέσεις για πλήρη ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων, αλλά δεν παρέλειψε να καταθέσει -σε συνέντευξή του στην «Κ» - μια στοχευμένη γεωγραφική «διαφοροποίηση» του Καστελόριζου, λέγοντας ότι δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο. Κατέστησε έτσι και δημόσια γνωστή την πρόθεση της Αγκυρας να αντιταχθεί στην απόδοση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο ακρητικό νησί, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά και οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας.

Τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη μια λεπτή διαπραγμάτευση, η οικονομική κατάσταση δυσχεραίνει την άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Δεν είναι μόνον η αυτονόητη υποχώρηση της δυνατότητας ανάπτυξης πρωτοβουλιών οικονομικής διπλωματίας. Είναι επίσης το πλήγμα που δέχεται η αμυντική θωράκιση της χώρας από μια ασθενή οικονομία η οποία αδυνατεί να χρηματοδοτήσει επαρκώς τις ανάγκες που δημιουργεί η εξωτερική απειλή.

Είναι τεράστιες οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων τριάντα ετών που έκαναν πράξη τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος και την αλόγιστη εξυπηρέτηση ημετέρων, τους διορισμούς κομματικών συντρόφων και προσωπικών φίλων, τις παροχές κάθε είδους επιδομάτων, τις εξωφρενικές σπατάλες στην υγεία και την φαρμακευτική περίθαλψη, τις άσκοπες και μη παραγωγικές επιδοτήσεις κ. ά.

Το ατόπημα λαμβάνει πολύ χειρότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην περίπτωση των μιζών και της σπατάλης από πολιτικούς και κομματικά στελέχη που διαχειρίσθηκαν εξοπλιστικά προγράμματα, καθώς τίθεται σε κίνδυνο η εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Παρά το καλό κλίμα που αναπτύσσεται μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας, η επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου φέρνει εκ των πραγμάτων στην επιφάνεια την αυξανόμενη ασυμμετρία στις στρατιωτικές δυνατότητες Ελλάδας και Τουρκίας.

Ακόμη και η θεωρητικά ευπρόσδεκτη εκατέρωθεν μείωση των αμυντικών δαπανών, στην πράξη θα αποβεί εις βάρος της Ελλάδας, καθώς η γείτων έχει ήδη προωθήσει, και τα επόμενα χρόνια θα ολοκληρώσει, σημαντικό εκσυγχρονισμό των δυνάμεών της, κυρίως της αεροπορίας, όπου στην πορεία θα αποκτήσει και τα «αόρατα» JSF, αλλά και του ναυτικού όπου η Ελλάδα σταδιακά χάνει το συγκριτικό πλεονέκτημα που διέθετε.

Ο γιγαντισμός του Δημοσίου, η φοροδιαφυγή και άλλες «συνήθειες», συνετέλεσαν στη διόγκωση του χρέους και απαιτούν διορθωτικές κινήσεις και σκληρά μέτρα. Ομως, οι μίζες στα εξοπλιστικά και η διασπάθιση των στρατιωτικών δαπανών όλα αυτά τα χρόνια είχαν ως αποτέλεσμα να πληγεί η αμυντική θωράκιση της χώρας. Πρόκειται για ενέργειες που αγγίζουν τα όρια της εθνικής προδοσίας και υπό αυτό το πρίσμα απαιτούν ανάλογο χειρισμό και εξάντληση της αυστηρότητας του νόμου.

Αυτή η διάσταση πρέπει να «διευκολύνει» τη δικαιοσύνη, που αυτή την περίοδο ερευνά συγκεκριμένες υποθέσεις και καλείται να λάβει αποφάσεις, αλλά και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση που θα δώσουν δείγμα γραφής με τη στάση που θα τηρήσουν για τα στελέχη τους που ενδεχομένως να εμπλέκονται, ώστε να γίνει πράξη αυτό που επιμόνως ζητεί η ελληνική κοινωνία, δηλαδή να τιμωρηθούν, επιτέλους, οι υπεύθυνοι. Και η τιμωρία αυτή θα πρέπει να είναι ανάλογη της παράβασης, που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι μόνον ο πλουτισμός κάποιων, αλλά και η συνειδητή εγκληματική επιλογή τους να αποδυναμώσουν την άμυνα της χώρας.