Οδός αδιεξόδου...

Από το ιστολόγιο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ  29/06/2010

Της Ελίνας Γαληνού

Με δυό λόγια, έχουμε εγκωβιστεί για τα καλά και ποιός ξέρει πώς και εάν θα την βγάλουμε καθαρή. Μάλλον για καθαρή αποκλείεται, όσον αφορά τη μικρομεσαία τάξη. Μόνο κάποιοι σουπερπρονομιούχοι θα βγούν αλώβητοι, γιατί αυτών η κατάσταση τους επιτρέπει να είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα. Ηδη από το περασμένο φθινόπωρο, οι καταθέσεις τρανταχτών ποσών, φεύγουν συλλήβδην για Ελβετία, Κύπρο και ...εξωτικούς παραδείσους. Ακούσατε να ενοχλήθηκε κανένας απ΄αυτούς; Η νομίζουμε ότι όλες οι ατασθαλίες αφορούν τους εμπλεκόμενους με τα σκάνδαλα της Ζήμενς και του Βατοπεδίου; Μακάρι να ήταν μόνο αυτά...

Οι πλούσιοι διεθνιστές, θα συνεχίσουν να διαβιούν ανενόχλητοι βασιζόμενοι στην αρχή τους κατά την οποία "πάσα γή και πατρίδα.." Τα θύματα της ιστορίας αυτής, είναι οι ντόπιοι νοικοκυραίοι που σε λίγο καιρό, δεν θα μπορούν ούτε τα σπίτια τους να συντηρήσουν, ούτε τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Με το "έτσι θέλω" η κυβέρνηση τους κόβει τουλάχιστον το 30% του εισοδήματός τους, και τους επισείει παράλληλα την απειλή "ότι έπονται ίσως και πολύ σκληρότερα μέτρα". Και στέρηση και φόβος δηλαδή. Σας θυμίζει αυτό τίποτα σχετικό για στρατηγικές ποδηγέτησης λαών;

Οταν τον Δεκέμβριο του 1989 ο πρόεδρος της Ρουμανίας Τσαουσέσκου δικαζόταν στο έκτακτο στρατοδικείο, του απήγγειλαν "Καταδικάζεστε ότι εξαθλιώσατε έναν ολόκληρο λαό και φυλακίσατε το πνεύμα του..." Η ίδια συνταγή είχε εφαρμοστεί και τότε, στέρηση και φόβος, αλλά είδαμε πού κατέληξε. Εστω, οι ηγέτες μας ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όποτε έρθει η ώρα του δικού τους απολογισμού. Δικό τους το πρόβλημα.

Εμείς ο απλός λαός, δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αντ΄αυτών για τις συμφωνίες με την τρόικα, ούτε να αλλάξουμε τα μυαλά τους. Φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, αλλά δεν ξέρουμε κατά πόσο φτάνει η φωνή μας στα αυτιά τους. Ισως φτάνει αλλά την αγνοούν, θα μου πείτε. Ο πρωθυπουργός με αλεπάλληλα ταξίδια, αποφεύγει να αντικρύσει τη σκληρή πραγματικότητα που μας επέβαλε. Αποφεύγει να αντικρύσει "αυτόν τον υπέροχο λαό" στα μάτια για να μην ακούσει αυτό που φοβάται "Ας αφήσουμε τα λεφτά που λέγατε ότι υπάρχουν. Την ελπίδα ζωής όμως, γιατί μας τη στερήσατε; Τα όνειρα των παιδιών μας, γιατί τα κάνατε θρίψαλα;"

Είναι πλέον σαφές, αν όχι πασιφανές ότι η Ελλάδα, δεν καταδιώκεται αυτή τη στιγμή μόνο και μόνο επειδή χρωστάει.΄ Από καταβολής του νέου ελληνικού έθνους χρωστούσε, το έχουμε πεί αυτό. Η χώρα μας, έχει γίνει στόχος αλλοτρίων συμφερόντων και η κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανη την καταστροφή της. Οσοι από μας διαθέτουμε πρακτική σκέψη όμως-και δεν είμαστε λίγοι- παραδεχόμαστε τα σφάλματά μας και κάνουμε την αυτοκριτική μας. Ομως απορούμε παράλληλα, γιατί οι ηγέτες μας δεν επέλεξαν άλλες λύσεις που θα μπορούσαν οπωσδήποτε. Δεν το λέμε μόνο εμείς, το λένε και έμπειροι αναλυτές, οικονομολόγοι, ιστορικοί από άλλες χώρες της ΕΕ που παραδέχονται ανοιχτά "ότι η Ελλάδα έχει διαλέξει λάθος δρόμο για την έξοδό της από την κρίση" Υπήρχε η λύση αναδιάθρωσης του χρέους, που θα οδηγούσε στην επιμήκυνση χρόνου αποπληρωμής του. Υπήρχε η λύση προσέλκυσης κεφαλαίων από το εξωτερικό και από ομογενείς μας, με παροχή επενδυτικών κινήτρων. Στην μεταπολεμική εποχή, για να ενισχυθεί η εκβιομηχάνιση, θεσπίστηκε ο νόμος του αφορολόγητου των κερδών των βιομηχανιών, αρκεί τα κέρδη να επενδύονται πάλι στη βιομηχανία. Τώρα θα μπορούσε να γίνει κάτι ανάλογο και με τις επενδύσεις. Αντί αυτών όμως, οι ιθύνοντές μας επέλεξαν τον δρόμο της φραγής για τη ροή της οικονομίας και τη λύση του ξεπουλήματος ευτελίζοντας την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Δηλαδή, μας σύρουν στην οδό αδιεξόδου...