Ο τσάμης Ταχίρι : «Τον επόμενο χρόνο στην Ηγουμενίτσα»

απο το ιστολόγιο Δερόπολη

Τάκης Λευκαδίτης

Σημείωση διαχειριστή ιστολογίου Δερόπολη: Το άρθρο , με τον τίτλο που το δημσιεύουμε, μας έστειλε ως σχόλιο αναγνώστης της ιστοσελίδας μας. Τον ευχαριστούμε. 

«Τον επόμενο χρόνο στην Ηγουμενίτσα»
Αυτά δήλωσε ο Ντασαμίρι Ταχίρι πάνω στα ελληνο-αλβανικά σύνορα το περασμένο Σάββατο. Είναι αυτός που απείλησε από το βήμα της αλβανικής βουλής τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντούλε και για να θυμήσουμε στους αναγνώστες μας είναι εκείνος ο βουλευτής που βγήκε με τις ψήφους των ξεγελασμένων ανθρώπων μας, με τις χαμένες ψήφους του μπερισόπαιδου Κώστα Μπάρκα, του «εκπροσώπου τύπου» του MEGA-κωμωδία και πιθανόν του μελλοντικού ηγέτη του..

 

 

Οι τσάμηδες, αντί να σκύψουν το κεφάλι και να ντρέπονται για τα θηριώδη εγκλήματα που διέπραξαν εναντίον των Ελλήνων ως συνεργάτες των ναζιφασιστών, μας ζητούν και τα ρέστα. Εκείνο όμως που είναι ανεπίτρεπτο, είναι η στάση του κυβερνώντος κόμματος να τηρεί σιωπή ιχθύος και μάλιστα, κατά την άποψή μου, να είναι αυτο το ίδιο που υποδαυλίζει αυτές τις πράξεις. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός που η πρόεδρος της Βουλής Ζοζεφίνα Τοπάλι δεν έβγαλε μιλιά, όταν ο Ταχίρι απείλησε από το βήμα της Βουλής το Βαγγέλη Ντούλε, ενώ σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα εφάρμοζε τον κανονισμό και θα «πέταζε έξω» τον παρανομούντα. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός που ο πρόεδρος της δημοκρατρίας Τόπι, προερχόμενος από το Δημοκρατικό Κόμμα, δέχτηκε τον πρόεδρο του τσάμικου κόμματος στο Προεδρικό Μέγαρο. Αλλιώς δεν εξηγείται και το γεγονός που οι «δικοί μας» βουλευτές ( με τα αλβανικά κόμματα,0 αντί να συμπαραστέκονταν στον πρόεδρο του ΚΕΑΔ, το ‘βαλαν στα πόδια, φοβούμενοι μήπως λερώσουν το «άγιο» τους πρόσωπο στους αρχηγούς των κομμάτων τους που τόσο πιστα και ευλαβικά υπηρετούν.
Απ’ όσα προανέφερα και απ’ όσα γράφει και ο Ελευθέριος Κώστας, συμπεραίνουμε ότι εδώ πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο εναντίον της Ελλάδας όχι απλώς από «κάποια εξτρεμιστικά κέντρα», αλλά από την ίδια την κυβέρνηση και κατ’ επέκταση απ’ όλους τους Αλβανούς. Τα φετινά γεγονότα είναι μόνο η αρχή. Δεν ήταν άσκοπη η φράση του Ταχίρι «τον επόμενο χρόνο στην Ηγουμενίτσα», καθώς και η επίσκεψη του Ιντρίζι στο Κόσοβο και η συνάντηση με την ανώτατη πολιτική ηγεσία και τη φωτογράφηση με πρώην στελέχη του UCK. Όλα αυτά δείχνουν πως θα υπάρξει κλιμάκωση των προκλήσεων κατά του ελληνισμού.
Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε τονίσει ότι μετά τη σταθεροποίηση του Κοσόβου οι Αλβανοί θα εγείρουν και επίσημα θέμα Τσαμουριάς. Κανείς όμως δεν μας πίστευε. Δεν ξέρω τώρα αν κάποιοι στην Ελλάδα, που ευθύνονται για την πολιτική τους έναντι της Αλβανίας, θα λάβουν στα σοβαρά τα γεγονότα που επισημαίνουμε εδώ και χρόνια.
Θα πρέπει ακόμη να επισημάνουμε ότι, εάν πριν από πολλά χρόνια, είχαν εισακουστεί τα λόγια του αείμνηστου Σεβαστιανού «ζητάμε για τη Βόρεια Ήπειρο ό,τι ζητούν και οι Αλβανοί για το Κόσοβο» και γινόταν τμήμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ο παραλληλισμός αυτός, τότε και τύχη της Βορείου Ηπείρου θα ήταν διαφορετική και τα σημερινά προβλήματα ίσως να μην υπήρχαν.
Μία άλλη παράμετρος την οποία θα ήθελα να υπογραμμίσω είναι το γεγονός ότι μερικοί «δικοί» μας, για να δικαιολογήσουν τη λιποταξία τους από τους κόλπους του μαχόμενου με την ΟΜΟΝΟΙΑ και του ΚΕΑΔ ελληνιμού από τη δήθεν πράξη του Ντούλε να μην συνεργαστεί με τον Μπερίσα, αφού στο συνασπισμό του υπήρχε ένα κόμμα το οποίο έχει στο πρόγραμμά του εδαφικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας (κόμμα των τσάμηδων) είχαν δηλώσει πώς «εμάς τι μας μέλει, οι Τσάμηδες τα έχουν με την Ελλάδα και όχι μ’ εμάς». Ποιοι είναι αυτοί; Δεν είναι οι έλληνες ίδιοι με τους Μακεδόνες, τους άλλους Ηπειρώτες ή τους Κρητικούς; Πώς αισθάνονται τώρα όλοι αυτοί;
Ως κατακλείδα θα έλεγε πως αν η Ελλάδα δεν λάβει στα σοβαρά το πρόβλημα αυτό και δεν κινηθεί διπλωματικά στην Ευρώπη, εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις για την Αλβανία, και αν οι Βορειοηπειρώτες δεν απομονώσουν τα δικά τους ανθελληνικά στοιχεία τα οποία τώρα πολύ καλά γνωρίζουν, θα υπάρξουν και χειρότερα.
Το μόνο ενθαρρυντικό πράγμα σε όλη αυτή την ιστορία είναι ο πατριωτισμός και το αδούλωτο πνεύμα του ελληνικού λαού και των ελεύθερων Βορειοηπειρωτών.