Η καταστροφή του Ιράκ από την Αμερική

απο το ιστολόγιο antinews

Το Ιράκ σήμερα έχει ποσοστό ανεργίας μεταξύ 25-50%, ένα δυσλειτουργικό κοινοβούλιο, ασθένειες, επιδημία ψυχασθενειών, και ατέλειωτες περιοχές γεμάτες ερείπια. Η δολοφονία αθώων είναι καθημερινό φαινόμενο. Τι όλεθρος είναι αυτός που οι ΗΠΑ έσπειραν στη χώρα;

Η υπηρεσία UN-HABITAT του ΟΗΕ, δημοσίευσε πρόσφατα μια αναφορά 218 σελίδων με τίτλο Ηκατάσταση των Πόλεων του Κόσμου 2010-2011. Εμπεριέχει στατιστικά στοιχεία για διάφορες πόλεις του κόσμου και για τη δημογραφία τους. Ορίζει τους εξαθλιωμένους αστούς ως αυτούς που ζουν σε αστικά κέντρα χωρίς κάτι από τα παρακάτω: ανθεκτικά κτίσματα που να τους προστατεύουν από τα στοιχεία της φύσης, επαρκή χώρο, επαρκή πρόσβαση σε νερό, πρόσβαση σε συνθήκες υγιεινής, έλλειψη απειλής έξωσης.

Σαν να έγινε επίτηδες, μέσα σε αυτά τα στατιστικά είναι κρυμμένο ένα σοκαριστικό στοιχείο για τους αστικούς πληθυσμούς του Ιράκ. Τις περασμένες δεκαετίες, πριν από την αμερικανική εισβολή του 2003, το ποσοστό των αστών που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες ήταν κάτω από 20%. Σήμερα, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 53%. Στα 11 από τα 19 εκατομμύρια όσων Ιρακινών ζουν σε πόλεις. Το τελευταίο διάστημα, τα περισσότερα κράτη σημείωσαν πρόοδο όσον αφορά στους  εξαθλιωμένους τους πολίτες. Στο Ιράκ όμως, συνέβη το αντίθετο.

Σύμφωνα με την αμερικανική απογραφή του 2000, το 80% των 285 εκατομμυρίων Αμερικανών ζουν σε αστικά κέντρα. Αυτοί που ζουν σε άθλιες συνθήκες είναι κάτω του 5%. Αν μεταφράζαμε τα ιρακινά στατιστικά στοιχεία στην αμερικανική πραγματικότητα, 121 εκατομμύρια κάτοικοι των ΗΠΑ θα ήταν εξαθλιωμένοι.

Αν η Αμερική είχε ανεργία της τάξης του 25-50% και 121 εκατομμύρια δυστυχισμένους, θα βλέπαμε διαδηλώσεις και εξεγέρσεις, στρατιωτικό νόμο, και εξαφάνιση της δημοκρατίας. Γιατί λοιπόν οι Αμερικανοί δεν φαίνεται να συγκινούνται με αυτά που συμβαίνουν στο Ιράκ; Μάλλον επειδή οι περισσότεροι Αμερικανοί αγνοούν το τι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει ακόμη στο Ιράκ. Η κυβέρνηση κοιτάει αλλού, και διαιωνίζει το μύθο ότι η ζωή στο Ιράκ βελτιώθηκε σημαντικά μετά από την εισβολή. Τα αμερικανικά ΜΜΕ από τη πλευρά τους,  ενισχύουν αυτόν τον μύθο.

Υπήρχε η ελπίδα πως η κυβέρνηση του Ομπάμα θα έλεγε στους πολίτες την αλήθεια για τον πραγματικό  λόγο της εισβολής του Ιράκ, και για το τι ακριβώς συμβαίνει εκεί. Ο πρόεδρος όμως υποσχέθηκε να προχωρήσει και να αγνοήσει το παρελθόν. Αν και προβληματική, ειδικά για τους ιστορικούς, αυτή η προεδρική άποψη για λήθη του παρελθόντος, το αμερικανικό κοινό θα πρέπει να πληροφορηθεί για τις τρέχουσες συνθήκες στο Ιράκ. Πως αλλιώς θα μπορέσει η Αμερική να εφαρμόσει οποιαδήποτε κατάλληλη πολιτική;

Κάποιες επιπλέον έρευνες του κογκρέσου επί των ιρακινών θεμάτων ίσως επέτρεπαν να πέσει φως στους μύθους που κυριάρχησαν πριν από την εισβολή, και στο μέγεθος της ζημιάς και καταστροφής που αυτή η εισβολή έφερε στη χώρα. Οι Αμερικανοί θα μάθαιναν για την αύξηση της αστικής δυστυχίας και φτώχιας. Η γνώση αυτών των στοιχείων θα επέτρεπε στους Αμερικανούς ψηφοφόρους να αντιληφτούν την αναγκαιότητα της άμεσης αποχώρησης από το Ιράκ, αλλά και τις ηθικές ευθύνες των ΗΠΑ απέναντι στην άτυχη αυτή χώρα.

S.A. (www.alternet.org)