Και τώρα τρέχουν...

του Ι.Κ. Πρετεντέρη απο τα ΝΕΑ  3/9/2010

ΑΡΧΕΣ MΑΪΟΥ, η ελληνική κυβέρνηση συνοµολόγησε το περίφηµο Μνηµόνιο µε την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο. Εν συνεχεία, το Μνηµόνιο κατετέθη στη Βουλή, υπερψηφίστηκε και έγινε νόµος του κράτους.ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ και άλλοι εκτός ΠΑΣΟΚ έχουν νοµοθετήσει από τον περασµένο Μάιο ότι ο ΦΠΑ στα είδη βασικής ανάγκης θα ανέβει από το 11% στο 23% – από 1ης Ιανουαρίου 2011... 

ΑΥΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ. Αυτό συµπεριελήφθη στο Μνηµόνιο. Αυτό ψηφίστηκε στη Βουλή.ΚΑΙ ΤΩΡΑ, τέσσερις µήνες αργότερα, άρχισαν να τρέχουν. Προσπαθούν, όπως υποχρεώνει το Μνηµόνιο, να βρουν από άλλες πηγές το ένα δισ. που θα απέφερε η αύξηση του ΦΠΑ στα συγκεκριµένα είδη. Φαίνεται πως, έστω και αργά, συνειδητοποίησαν όχι µόνο το κοινωνικό κόστος αλλά και την οικονοµική ανοησία που περιέχει ένα τέτοιο µέτρο. ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ από τότε είχα αναρωτηθεί αν όσοι ψήφιζαν ή χειροκροτούσαν το Μνηµόνιο είχαν σαφή γνώση και επίγνωση όσων αυτό περιελάµβανε. Και τότε και τώρα νοµίζω ότι η απάντηση είναι σαφής: όχι, δεν είχαν. Διότι αποκλείεται να θεωρούν καταστροφικό τον Σεπτέµβριο, αυτό που ευχαρίστως υπερψήφιζαν τον Μάιο. 

ΤΩΡΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ψάχνουν ένα δισ. µπας και γλιτώσουν τον ΦΠΑ. Καλώς τους κι ας αργήσανε. Σκέφτηκαν προφανώς πως σε µια χώρα όπου βαθαίνει η ύφεση, συµπιέζονται τα εισοδήµατα, βουλιάζει η αγορά και αυξάνεται ο πληθωρισµός, άλλη µια αύξηση των φόρων (και δη στα είδη πρώτης ανάγκης!) είναι περίπου συνώνυµο της αυτοκτονίας. 

Υποθέτω ότι δεν υπάρχουν πολλοί εθελοντές αυτόχειρες. ΑΛΛΑ ΠΩΣ θα κάνουν πίσω; Πρέπει πρώτα να βρουν από αλλού το ένα δισ. Και µε την ευκαιρία να βρουν και όλα τα φορολογικά έσοδα που θα λείψουν φέτος λόγω της αδυναµίας των διοικητικών µηχανισµών να τα εισπράξουν αλλά και της ύφεσης που αποδεικνύεται πολύ µεγαλύτερη. 

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ, ας πούµε, πως µόλις τον περασµένο Ιανουάριο η κυβέρνηση προέβλεπε στο Πρόγραµµα Σταθερότητας ότι η ύφεση θα κινηθεί φέτος στο 0,3% του ΑΕΠ, έφτασε στο β’ τρίµηνο στο 3,5% και, όπως όλα δείχνουν, θα ξεπεράσει τελικά το 4,5% – δεκαπέντε φορές πάνω από την πρόβλεψη του Ιανουαρίου! 

ΚΑΙ ΠΩΣ µπορεί να συµβούν όλα αυτά χωρίς περαιτέρω φορολογική επιβάρυνση µιας κοινωνίας που ήδη ασφυκτιά; 

Διότι αν κρατήσεις φθηνό το ψωµί αλλά ακριβύνεις 60% το πετρέλαιο θέρµανσης, µπορεί να κάνεις ένα λογιστικό τρικ αλλά δεν λύνεις το πρόβληµα. Οι φόροι είναι φόροι. Αυτοί που θα τους πληρώσουν είναι οι ίδιοι. Και το αποτέλεσµα θα είναι ίδιο. Ακόµη κι αν, για άλλη µια φορά, κοροϊδεύουµε τον κόσµο µε τα «εισοδηµατικά κριτήρια»...