Η ψυχοσύνθεση του πολυσυζητημένου Ελληνάρα

απο το ιστολόγιο Δυνατό Μυρμήγκι  31/8/2010

Η ψυχοσύνθεση του πολυσυζητημένου Ελληνάρα, ένα οδοιπορικό στα απόκρυφα της μυστηριακής του φύσης...

Δε γνωρίζω αν υπάρχει κάποια άλλη χώρα στον κόσμο που έχει τέτοιου είδους χαρακτηρισμό για τους ίδιους της τους πολίτες. "Ελληνάρας". Πολλοί αναρωτιούνται αν γεννιέσαι ή γίνεσαι Έλληνας. Δε ξέρω σίγουρα... Ελληνάρας όμως γεννιέσαι! Ποιος είναι τελικά αυτός ο Ελληνάρας για τον οποίο ξοδεύεται καθημερινά τόσο μελάνι; Σε πέρασε κάποιος πονηρά στο φανάρι και ήρθε και σου χώθηκε πρώτος πρώτος μπροστά; Σου κόρναρε να ξεκινήσεις πριν καν ανάψει πράσινο, ξέροντας ότι θα ανάψει; Πέταξε ότι σκουπίδια είχε στο δρόμο σφυρίζοντας αδιάφορα; Πήγες να κατέβεις το τρένο και έπεσε πάνω σου από τη βιασύνη του να μπει για να πιάσει θέση; Περίμενες τη σειρά σου σε μια δημόσια υπηρεσία και κάποιος κοιτάζοντας από την άλλη βρέθηκε 10 θέσεις μπροστά σου; Σου ζήτησε και τα ρέστα για όλα αυτά και σε είπε και μαλάκα; 

Μόλις είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις τον φοβερό μάγκα της εποχής. Τον Ελληνάρα.. Πάντα Έλληνας λιγάκι παραπάνω από το κανονικό. Τον απασχολούν πολύ τα αθλητικά. Ο κόσμος μπορεί να καίγεται, όμως ο Ελληνάρας έχει ως κάψα να εντρυφήσει σε κάθε λεπτομέρεια ενός αθλητικού γεγονότος (κυρίως ποδοσφαιρικού). Μπορεί να αφιερώσει ολόκληρη τη μέρα του μόνο για να αναλύσει το χθεσινό παιχνίδι που παρακολούθησε. Μέσα σε όλα είναι και φοβερός οπαδός. Λίγο τον απασχολούν οι μειώσεις στο μισθό, οι συνθήκες εργασίας και η πνευματική του αναβάθμιση, αφού η αληθινή αναβάθμιση για τον ίδιο είναι ένα αυτοκίνητο πολλών κυβικών και μεγάλης ροπής. Υπάρχει Ελληνάρας που να μην αφιερώνει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του στο αυτοκίνητο; Είναι μεγάλη υπόθεση η βιτρίνα στη καθημερινότητα και σίγουρα όταν η σκέψη έχει πέσει σε λήθαργο, η πνευματική δραστηριότητα εύκολα μπορεί να κινείται μεταξύ λευγέ ταχυτήτων και αθλητικών εφημερίδων. Ελληνάρας είσαι όταν αυτά που ξεστομίζεις είναι προϊόν πρώτης σκέψης, χοντροκομμένα πάντα και εγωκεντρικά. Εξυπνάδα και Ελληνάρας είναι κάτι σαν καφές και ζάχαρη. Σίγουρα όλοι έχουμε πέσει θύματα κάποιας φοβερής ατάκας-εξυπνάδας της στιγμής. Έτσι σπάει ο πάγος σύμφωνα με τα δεδομένα ενός Ελληνάρα. Ο σεβασμός προς το διπλανό είναι κάτι που ο Ελληνάρας το θεωρεί καθωσπρεπισμό και υποκρισία. Εύκολα μπορεί να κατηγορηθείς ως ψευτοκουλτουριάρης αν τα ενδιαφέροντά σου και οι αντιλήψεις σου διαφέρουν από αυτές του μέσου ατόμου. Όλα είναι ελληνικά, από τον φραπέ μέχρι την εξέλιξη της αστρονομίας και αυτό ο Ελληνάρας το ξέρει καλά. Ο Ελληνάρας τρέφεται με μεσημεριανή τροφή, τον ενοχλούν όσοι δεν είναι Έλληνες, αφού τον υπόλοιπο κόσμο τον βρίσκει ξενέρωτο και ο ίδιος χαίρει του προνομίου να έχει γεννηθεί στην Ελλάδα. Όχι λόγο της ιστορίας της χώρας, αλλά λόγω των μεγάλων συγκινήσεων που μπορεί να του προσφέρουν τα μπουζούκια, το ποτό και οι γυναίκες, οι οποίες για τον Ελληνάρα είναι γεννημένες για να υπηρετούν το μεγαλείο του και την αρχοντιά του (ο Ελληνάρας εύκολα μπινελικώνει και απαιτεί τη δέουσα προσοχή). Κλασικός τσαμπουκάς, δεν ησυχάζει αν δεν νιώσει ότι έχει πέραση και επιρροή. Οι μουσικές προτιμήσεις είναι τα λαϊκά συνήθως, τα οποία προσφέρουν παρηγοριά στη καψούρα και τις ανησυχίες που καθημερινά τον απασχολούν. Γνώστης της ευφυίας του και πάντα έμπειρος και ψημένος στη ζωή. Το όνειρο του Ελληνάρα είναι το δημόσιο, γιατί η μαγκιά είναι να δουλεύεις και να κάθεσαι και το ξέρει και αυτό καλά. Η πονηριά, το βόλεμα, η άξεστη συμπεριφορά, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο είναι τα συστατικά του σύγχρονου Ελληνάρα. Όλοι μας αποκαλούμε ο ένας τον άλλο έτσι και κανείς ποτέ δε βάζει τον εαυτό του σε αυτό το τσουβάλι. Μόνοι μας απαξιώνουμε τον εαυτό μας μέσα στην ίδια μας τη χώρα, παραδεχόμαστε ότι είμαστε Έλληνες των δέντρων, είμαστε όμως και περήφανοι λόγω ετικέτας. Μάθαμε να συντηρούμε τη βιτρίνα και ξεχάσαμε να ανανεώσουμε το εμπόρευμα. Η κουλτούρα μας επικεντρώθηκε στην άξεστη συμπεριφορά μας και στην επιφανειακή θεώρηση των πραγμάτων. Σηκώσαμε το χέρι και είπαμε "δε βαριέσαι" όταν το χέρι αυτό πρέπει να δώσει τα πιο δυνατά χαστούκια, μέρα με τη μέρα ακόμα πιο δυνατά. Κλείνω με το χρυσό κανόνα του Ελληνάρα: "Όλοι είναι μαλάκες"