Γερό κόλλημα με την Παγκόσμια Διακυβέρνηση έχει φάει ο Πρωθυπουργός μας, σε όλες του τις συνεντεύξεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης αναφέρεται σε αυτήν. Χθες ξανακτύπησε, σε αμερικάνικη δικτυακή εφημερίδα. Σύμφωνα με τις σημερινές εφημερίδες:
(ΤΑ ΝΕΑ 11/8/2010)
" Στην αναζήτηση ενός «τέταρτου» πολιτικού δρόμου αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, σε συνέντευξή του στην αμερικανική εφημερίδα Christian Science Monitor.
Ο Γ. Παπανδρέου παραδέχθηκε την αποτυχία του «τρίτου δρόμου», του συμβιβασμού του σοσιαλισμού με τον καπιταλισμό, λέγοντας ότι η εμπιστοσύνη στην ικανότητα αυτορύθμισης της αγοράς αποδείχθηκε λανθασμένη.
«Αντί για έναν "τρίτο δρόμο" χρειαζόμαστε έναν "τέταρτο δρόμο"» δήλωσε, λέγοντας ότι τα στοιχεία που αποτελούν αυτόν τον “τέταρτο δρόμο” είναι η διεθνής διακυβέρνηση και ο ρόλος των διεθνών οργανισμών (όπως ο ΟΗΕ και η G20) που θα θέτει τη διεθνή αλληλεγγύη πάνω από εθνικά συμφέροντα. Αυτός ο δρόμος θα επιτρέπει στις αγορές να αναπτύσσονται, αλλά όχι εις βάρος της δημοκρατίας», είπε ο πρωθυπουργός.
Λίγες μέρες νωρίτερα πάλι τα ίδια: Από συνέντευξη Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στο περιοδικό «FOREIGN POLICY» 20/7/2010
Πρέπει να βρούμε μια παγκόσμια διακυβέρνηση και πρέπει να στηρίζεται πάνω σε κοινές αξίες, στις οποίες να συμφωνούμε – δημοκρατικές αξίες. Και αυτή, πιστεύω, ότι θα είναι μια μεγάλη πρόκληση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι η απάντηση είναι οι πολυμερείς, διεθνείς Οργανισμοί; Ή χρειάζεται ακόμη να ηγούνται ισχυρά έθνη;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νομίζω ότι χρειαζόμαστε χώρες που θα ηγούνται, δημιουργώντας όμως ένα πιο πολυμερές σύστημα. Εδώ μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμες οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να εντάξουν χώρες, όπως η Κίνα ή άλλες αναδυόμενες χώρες, σε πολυμερείς Οργανισμούς. Ωστόσο, κάποιες φορές, ηγέτιδες χώρες, μεγάλες χώρες όπως οι ΗΠΑ, θέλουν να ηγούνται, αλλά δεν επιθυμούν, κατ’ ανάγκη, να περιορίζονται από αυτούς τους πολυμερείς Οργανισμούς. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει ένα δίλημμα.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νομίζω ότι χρειαζόμαστε χώρες που θα ηγούνται, δημιουργώντας όμως ένα πιο πολυμερές σύστημα. Εδώ μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμες οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να εντάξουν χώρες, όπως η Κίνα ή άλλες αναδυόμενες χώρες, σε πολυμερείς Οργανισμούς. Ωστόσο, κάποιες φορές, ηγέτιδες χώρες, μεγάλες χώρες όπως οι ΗΠΑ, θέλουν να ηγούνται, αλλά δεν επιθυμούν, κατ’ ανάγκη, να περιορίζονται από αυτούς τους πολυμερείς Οργανισμούς. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει ένα δίλημμα.
Και για να ...γελάσουμε και λίγο, απόσπασμα από συνέντευξη του ΓΑΠ στην εφημερίδα της Βουλγαρίας «TRUD» 27/7/2010
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Οι χώρες στην Ευρώπη κάνουν περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και αυξάνουν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση. Υποχωρεί άραγε ο λεγόμενος «ευρωπαϊκός σοσιαλισμός»; Ως ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πώς εκτιμάτε αυτή την τάση;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ουσιαστικά, ο σοσιαλισμός δεν υποχωρεί – αντίθετα, οι προοδευτικές αξίες, όπως είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, οι ίσες δυνατότητες και τα δικαιώματα των πολιτών, ποτέ δεν ήταν σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου