Τράπεζες, μεγαλοεργοδότες και ΜΜΕ πίσω από το ξεπάστρεμα των κλαδικών

 

από την Ελευθεροτυπία
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΒΡΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ * ΕΛΑΦΡΙΑ ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ ΤΟ «ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ»


Σαν αφορμή για γενικό ξεπάστρεμα στις ελάχιστες εγγυημένες -καθ' όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο- αμοιβές είδαν και βλέπουν οι μεγάλοι εργοδότες το Μνημόνιο.

Οι άνθρωποι της τρόικας που προώθησαν την καταστρατήγηση των κλαδικών συμβάσεων. Οι υποκινητές δεν διακρίνονται στην φωτογραφία Η διάταξη για την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων σε κάθε περίπτωση, η διαγραφή του δικαιώματος του εργαζομένου να επιλέγει την ευνοϊκότερη σύμβαση και η μη καταβολή του «συνήθους μισθού» στις επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη των εργοδοτικών ενώσεων «επιβλήθηκαν τον Αύγουστο -με την πρώτη αναθεώρηση του Μνημονίου- από τους τραπεζίτες, ορισμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τις μεγάλες εταιρείες», σύμφωνα με πηγή που μετείχε στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Σε σημείο που τεχνοκράτης που μετείχε στις συσκέψεις να μεταφέρει την αίσθησή του ότι «δεν διαπραγματευόμουν με το ΔΝΤ, αλλά με συμφέροντα στην Ελλάδα». Για να συνεχίσει, «σιγά μην εμπνεύστηκε ο Ντομινίκ Στρος-Καν τις αμοιβές για τις Ελληνίδες καμαριέρες».

Μετά τις κυβερνητικές παλινωδίες, τις υπουργικές αντιπαραθέσεις περί... «μνημονοφρόνων» και «αντιμνημονιακών» και τις σκληρές δηλώσεις τόσο των εργατικών συνδικάτων όσο και των μικρών εργοδοτών (επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι), το θέμα των συμβάσεων επανήλθε, περίπου, στη διάσταση που είχε στο αρχικό Μνημόνιο (Μάιος 2010).

Το οποίο παρείχε την ευχέρεια, δυνητικά όμως, οι επιχειρησιακές συμβάσεις να βυθίζονται κάτω των κλαδικών. Αυτή όμως η δυνητική χρήση των επιχειρησιακών συμβάσεων ακυρώθηκε με τη δρακόντεια αναθεώρηση του Αυγούστου και έγινε οριζόντια, δηλ. γενικευμένη.

Τώρα, με την πρόβλεψη που περιέχει η δεύτερη αναθεώρηση του Μνημονίου περί υπεροχής μεν των επιχειρησιακών, κάτω όμως από ορισμένες (αχρείαστες) προϋποθέσεις, το όλο θέμα θα κριθεί στο Κοινοβούλιο με τους προαναφερθέντες εργοδότες να καραδοκούν για να μην περάσει μια ηπιότερη ρύθμιση έχοντας τις «πλάτες» της τρόικας.

Η υπουργός Εργασίας Λούκα Κατσέλη αναμένεται να καταθέσει πριν από το τέλος του έτους στη Βουλή τη σχετική ρύθμιση, αν και επιμένει να μην ανοίγει τα κυβερνητικά χαρτιά για τους όρους που θα γίνει αυτό. Προς τούτο έχει εξαγγείλει επαφές μεταξύ των κοινωνικών ανταγωνιστών (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ και Εμποροι) τις επόμενες ημέρες ώστε να εντοπίσει τυχόν σημεία συμφωνίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ε», οι εκπρόσωποι των Εμπόρων και η ΓΣΕΒΕΕ έθεσαν ποσοτικούς, ποιοτικούς και χρονικούς περιορισμούς στη συνάντηση που είχαν προχθές με την κ. Κατσέλη, η οποία τους ενεχείρισε σχέδιο νόμου, το οποίο προβλέπει:

α) Τη σύναψη ειδικής επιχειρησιακής σύμβασης διάρκειας έως 24 μηνών,

β) Την υποχώρηση των μισθών έως και 20% έναντι των κλαδικών και

γ) Την επαναφορά των αμοιβών αμέσως μετά την πάροδο δύο ετών.

Φοβούνται αθέμιτο ανταγωνισμό οι μικροί

Επιπροσθέτως, οι μικροί εργοδότες θέτουν και θέμα «εγγύησης του ανταγωνισμού». Να μην αποτελέσει η ειδική σύμβαση, η οποία θα υπογράφεται έπειτα από γνώμη του συμβουλίου κοινωνικής πολιτικής και αφού έχουν πιστοποιηθεί τα «αξεπέραστα οικονομικά προβλήματα μιας επιχείρησης», αφορμή για κοινωνικό ντάμπινγκ και μειωμένες τιμές στην αγορά.

Κάτι τέτοιο φέρεται να είπε η κ. Κατσέλη στην τρόικα των επιτηρητών -ισχυρίζονται πηγές του υπουργείου Εργασίας- «θα εβαθύνει την ύφεση στην αγορά».

* Ο πρόεδρος των Εμπόρων Β. Κορκίδης πρότεινε στους εργοδότες που θέλουν να μειώσουν το εργατικό κόστος να κάνουν χρήση του προγράμματος επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών που ήδη «τρέχει» από τον ΟΑΕΔ, μέσω του οποίου μπορούν να επιτύχουν οικονομίες άνω του 20% επί του συνολικού μισθολογικού κόστους. Και να μην προχωρήσουν σε μείωση της εργατικής αμοιβής.

* Ο πρόεδρος των Εμπόρων καθώς και ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Ασημακόπουλος έχουν συμπήξει «μέτωπο» με την εργατική πλευρά κατά της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.

Πάντως, είτε μια εταιρεία επιλέξει την ειδική σύμβαση είτε την επιδότηση του ΟΑΕΔ θα έχουν όφελος 20% επί του συνολικού εργατικού κόστους, ενώ και στις δύο περιπτώσεις θα απαγορεύονται οι απολύσεις ενόσω διαρκεί το πρόγραμμα (ή η ειδική σύμβαση).

«Στα πρόθυρα του λουκέτου»

Λίγο πριν από το λουκέτο -λόγω αξεπέραστων οικονομικών προβλημάτων μιας επιχείρησης- θα βρίσκει πεδίο εφαρμογής η ειδική επιχειρησιακή σύμβαση, η οποία θα υπερισχύει των κλαδικών και θα προβλέπει μείωση των εργατικών αμοιβών, ανέφερε χθες ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης.

Στο ζήτημα της ισχύος των συμβάσεων έχει μπει αρκετό νερό στο κρασί των στελεχών του ΣΕΒ, των ΜΜΕ και των τραπεζών και παραμένουν δύο ακόμη αγκάθια:

Πρώτον, αυτό της μη επέκτασης των συμβάσεων στους εργαζομένους μιας επιχείρησης που δεν ανήκει στην αντίστοιχη εργοδοτική ένωση.

Ζήτημα που η κ. Κατσέλη αναμένεται να αντιμετωπίσει με τη χρήση επιστολής που είχε στείλει ο ΣΕΒ τον περασμένο Σεπτέμβριο, με την οποία αποδεχόταν την επέκταση.

Και δεύτερον, την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης όπου δεν υπάρχει σωματείο (κάτω των 50 εργαζομένων). *


ΔΝΤ: Δώρο-άδωρο στην κυβέρνηση


Ως πολιτικό δώρο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εμφανίζουν πηγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου την αναφορά περί αχρείαστων απαγορεύσεων που προβλέπει το νέο αναθεωρημένο Μνημόνιο, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από τις ακραίες φιλεργοδοτικές προβλέψεις της... αυγουστιάτικης (προηγούμενης) έκδοσης.

Οπως μεταδίδει ο ανταποκριτής της «Ε» στην Ουάσιγκτον, Δ. Δήμας, ανώτατος παράγοντας του ΔΝΤ χαρακτήρισε την εν λόγω πρόβλεψη «αοριστολογικές διατυπώσεις που προφανώς εξυπηρετούν τις πολιτικές ανάγκες της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης». Ούτως ή άλλως, συνέχιζαν, και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες «το ΔΝΤ έχει το πάνω χέρι και οποτεδήποτε χρειαστεί (καμπή διαπραγμάτευσης), επικρατεί η άποψή του».

Ωστόσο, οι ίδιες πηγές μετέφεραν και την εξής άκρως ενδιαφέρουσα ερμηνεία. Ο όρος undue restrictions διευκολύνει και το ΔΝΤ. Οι «αχρείαστες απαγορεύσεις» μπορεί να είναι πολλές, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι το σχέδιο δεν πέτυχε την... αναγκαία μείωση των μισθών. Ενώ οι ελάχιστες απογορεύσεις περιόρισαν υπερβολικά το διαθέσιμο εισόδημα, εξέλιξη που μπορεί να ενοχοποιηθεί για την εμβάθυνση της ύφεσης. Τα ήξεις αφήξεις της άλλης πλευράς του Ατλαντικού επί ενός σχεδίου «διάσωσης» στην οποία λίγοι πιστεύουν.