Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα περιουσίες Αλβανοτσάμηδων!

 Του ΚΩΝ/ΝΟΥ ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗ
ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

 

Στη Θεσπρωτία (Περιφέρεια ΦΙΛΙΑΤΩΝ) υπηρέτησα σαν εκπαιδευτικός επί 12 χρόνια. Τρία χρόνια στο Άνω Ξέχωρο, δύο χρόνια στην Αχλαδιά και επτά χρόνια στο ακριτικό Σμέρτο.
Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στη μαρτυρική Θεσπρωτία, μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω από κοντά, την τιμιότητα, την εργατικότητα, τη φιλοτιμία, τη φιλοξενία και πολλές άλλες σημαντικές αρετές του Θεσπρωτικού Λαού και να συνδεθώ με δεσμούς φιλίας με αρκετούς Θεσπρωτούς.
Δεν είδα βέβαια μόνο τις αρετές του Θεσπρωτικού Λαού, αλλά και όσα δεινά επέστησαν από τους πονηρούς και υστερόβουλους Αλβανοτσάμηδες.
Είναι δε γνωστή η αμεροληψία της Ελληνικής Διοικήσεως έναντι της Αλβανικής μειονότητας στη Θεσπρωτία.
Ουδεμία διάκριση υπήρχε, ως προς τους άλλους συγκατοίκους της· τουναντίον μάλιστα έχαιραν και ειδικών προνομίων με τη λειτουργία των Αλβανικών Σχολείων, όπου ελεύθερα επιτρέπονταν η διδασκαλία της Αλβανικής γλώσσας και είχαν ακόμη ελεύθερη την εξάσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων και άλλων ελευθεριών αλλά και ισότητα δικαιωμάτων.
Παρ’ όλα αυτά, από της παραμονής ακόμη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, εποχής κατά την οποίαν οι σχέσεις Ελλάδος-Ιταλίας, βρίσκονταν σε κρίσιμο σημείο, λόγω των αδικαιολόγητων προσκλήσεων της Ιταλικής πολιτικής, άρχισαν να εκδηλώνονται εχθρικά.

Πολλοί εξ αυτών κατέφυγαν στην Αλβανία και κατετάγησαν σαν εθελοντές στον Αλβανικό Φασιστικό Στρατό. (Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτοί ήταν περίπου 2.500). Και όταν μετά την κήρυξη του πολέμου τα Ιταλικά στρατεύματα άρχισαν να εισβάλλουν στο Ελληνικό έδαφος, τα πρώτα τμήματα τα οποία μπήκαν στο Νομό Θεσπρωτίας, ήταν ακριβώς οι Αλβανοτσάμηδες, τους οποίους οι Ιταλοί είχαν συγκροτήσει πλέον σε οργανωμένα τμήματα.
Όπου πέρασαν άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη της διαβάσεώς τους. Μόλις μπήκαν στους Φιλιάτες προέβησαν σε άγρια λεηλασία της πόλεως και των πέριξ χωρίων, μετά δε την πρόσκαιρη διάβαση του Καλαμά, στο σημείο «Παραπόταμος» μπήκαν στην ωραία πόλη της Ηγουμενίτσας την οποία επυρπόλησαν εξ ολοκλήρου, φωνεύσαντες και τους προκρίτους αυτής, μεταξύ των οποίων και τον αείμνηστο Χρήστο Πιτούλη.
Επακολούθησε η προέλαση του Ελληνικού Στρατού και η επονείδιστη φυγή των Ιταλών και των Αλβανικών Ορδών, τις οποίες ακολούθησαν λόγω της εγκληματικής διαγωγής των πολλοί των Τουρκαλβανών, οι οποίοι ενέχονταν σε διάφορες βιαιοπραγίες, κλοπές, διαρπαγές και φόνους των κατοίκων.
Επήλθε έπειτα η σύμπτυξη των Ελληνικών στρατευμάτων και η εκ νέου είσοδος του Ιταλικού και του Αλβανικού Στρατού, καθώς και των ανωτέρω ορδών των Τουρκαλβανών της περιοχής Θεσπρωτίας. Από τότε αρχίζουν τα δεινά των κατοίκων της περιοχής αυτής, διότι εκτός του Ιταλού κατακτητού, προστέθηκε και έτερος, ο πλέον απαίσιος και βάρβαρος Τουρκαλβανός.
Πρώτη ενέργεια των Τουρκαλβανών ήταν η προσπάθειά τους να προσαρτήσουν τη Θεσπρωτία στη μεγάλη Φασιστική Αλβανία. Προς τον σκοπό αυτό και υπό την προστασία του Ιταλικού Στρατού επέτυχαν την διάλυση των Κοινοτικών Συμβουλίων και την αντικατάσταση αυτών με Τουρκαλβανούς, ανάρτηση της Αλβανικής Σημαίας στα Δημόσια κτίρια και λοιπά Κοινοτικά Καταστήματα και τη δημιουργία πυρήνων του Φασιστικού Κόμματος.
Δεν ελάμβαναν καθόλου υπόψη τις διαταγές των Ελληνικών και Αστυνομικών Αρχών, και για να επιτύχουν την απομάκρυνσή των προέβησαν σε δολοφονίες υπαλλήλων του Κράτους, όπως του Νομάρχη Θεσπρωτίας Γεωργίου Βασιλάκου, που έγινε στις 13 Νοεμβρίου 1943 μέσα στην Αγορά της πόλεως Ηγουμενίτσας και υπό τα βλέμματα των Ιταλών και του Ταμειακού Υπαλλήλου Νικ. Οικονομίδη.
Έτσι πέτυχαν την κατάργηση κάθε ίχνους Ελληνικής Διοικήσεως και θέσαντες τους εαυτούς τους στην διάθεση των εχθρών της Ελληνικής Πατρίδας και του Συμμαχικού Αγώνα, άρχισαν την εφαρμογή, του σχεδίου τους, ήτοι την εξόντωση παντός Ελληνικού στοιχείου.
Άρπαζαν τις περιουσίες των Ελλήνων, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες ήταν κύριοι βάσει παλαιών επισήμων τίτλων.
Όσοι μάλιστα αρνούνταν τους σκότωναν επί τόπου.
Φόβος και τρόμος επικράτησε στη μαρτυρική Θεσπρωτία.
Περίπου 500 άτομα σκότωσαν σ’ αυτήν οι Αλβανοτσάμηδες και έσπειραν το φόβο και τον τρόμο στους Θεσπρωτούς.
Τις ημέρες αυτές στην Αλβανική Βουλή, το κόμμα των Αλβανοτσάμηδων έκανε πρόταση να τιμηθούν οι σκοτωμένοι από τους Έλληνες Αλβανοτσάμηδες, οι οποίοι είναι ελάχιστοι.
Στην πραγματικότητα ζήτησαν από την Αλβανική Κυβέρνηση να τιμήσει τους μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού Αλβανοτσάμηδες που σκοτώθηκαν από Ελληνικά χέρια, και όχι τους εκατοντάδες Έλληνες, που σκοτώθηκαν από Αλβανοτσάμηδες κατά τρόπο τραγικό.
Οι σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών, δεν επιτρέπουν πράξεις, που μπορεί να διαταράξουν τις σχέσεις αυτές.
Εκτός αυτού περιουσίες Αλβανοτσάμηδων στην Ελλάδα δεν υπάρχουν, δεδομένου, ότι οι περιουσίες αυτές είναι Ελληνικές, που τις άρπαξαν οι Αλβανοτσάμηδες σε δύσκολες για το Έθνος στιγμές.