Αναρτήσεις
Τον Σεπτέμβριο αναμένεται να γίνει για πρώτη φορά δημόσια ανάρτηση δασικών χαρτών, ύστερα από τριάντα πέντε χρόνια που το Σύνταγμα προέβλεψε τη σύνταξή τους. Η αρχή θα γίνει με τους χάρτες στους οκτώ πυρόπληκτους δήμους της Βορειοανατολικής Αττικής (2009) και την περιοχή της Φυλής, που κάηκε το 2007. Τεράστιες και οι καθυστερήσεις στη δημιουργία κτηματολογίου, η κατάρτιση του οποίου άρχισε πριν από δώδεκα ολόκληρα χρόνια...
Τι καθορίζει ένας δασικός χάρτης και ποια η χρησιμότητά του
Τι είναι ένας δασικός χάρτης και τι χρησιμότητα έχει; Οι δασικοί χάρτες καθορίζουν με σαφή τρόπο μέχρι πού φθάνουν τα όρια του δάσους, επομένως και το τι επιτρέπεται ή όχι μέσα στη συγκεκριμένη περιοχή. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, δάσος θεωρείται μια περιοχή που έχει δασοκάλυψη 15% και ελάχιστη επιφάνεια 700 τ.μ. Οι δασικοί χάρτες δεν εξετάζουν ιδιοκτησιακά ζητήματα (τα δάση στη χώρα μας είναι κατά 60% δημόσια και 40% ιδιωτικά), αλλά μόνο τον δασικό ή μη χαρακτήρα μιας περιοχής. Οι ιδιοκτήτες ενός δάσους καταγράφονται στο λεγόμενο Δασολόγιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα για τα δάση ισχύει το τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου: δηλαδή θεωρούνται δημόσια, εκτός αν κάποιος μπορεί να αποδείξει το αντίθετο. Συνολικά, τα δάση καλύπτουν το 19% της έκτασης της χώρας και η διαχείρισή τους (λ.χ. υλοτομία) αποφέρει ετησίως έσοδα 40 εκατ. ευρώ.
Η ανάγκη προστασίας των δασών και σύνταξης δασικών χαρτών προέκυψε από το Σύνταγμα του 1975. Η πρώτη συστηματική προσπάθεια για την καταγραφή των δασών και των δασικών εκτάσεων της χώρας έγινε με τους λεγόμενους «Κτηματικούς Χάρτες» (ν. 248/1976). Τους χάρτες θα συνέτασσαν ειδικά συνεργεία κτηματογράφησης από την κρατική Δασική Υπηρεσία. Η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε για μια σειρά από λόγους.
Η κατάρτιση των δασικών χαρτών όπως τους γνωρίζουμε σήμερα επανέρχεται το 1998, στο πλαίσιο του δεύτερου νόμου για το Εθνικό Κτηματολόγιο (2664/1998). Με το νόμο αυτό ιδρύονται τμήματα δασικών χαρτογραφήσεων στις διευθύνσεις δασών των Περιφερειών και των νομών και καθορίζονται οι διαδικασίες σύνταξης, ελέγχου, ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών.
Η εκπόνηση των πρώτων δασικών χαρτών ξεκίνησε ένα έτος αργότερα, χρηματοδοτούμενη από το Εθνικό Κτηματολόγιο. Αφορούσε αποκλειστικά τις 330 περιοχές που κηρύχθηκαν υπό κτηματογράφηση στο Α΄ πιλοτικό, Β΄ πιλοτικό και 1ο κύριο πρόγραμμα κτηματογράφησης. Ωστόσο, αυτοί οι δασικοί χάρτες δεν κυρώθηκαν ποτέ, όχι μόνο γιατί καθυστέρησαν λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπισαν οι μελετητές που τους συνέτασσαν. Αλλά γιατί στο μεταξύ άλλαξε η νομοθεσία (με τη λεγόμενη «δασοκτόνο» ρύθμιση Δρυ) για το τι θεωρείται δάσος και επομένως θα έπρεπε να καταρτιστούν από την αρχή... Η ρύθμιση Δρυ καταργήθηκε πρόσφατα, αλλά η τύχη εκείνων των πρώτων χαρτών εξακολουθεί να αγνοείται.
Τι είναι ένας δασικός χάρτης και τι χρησιμότητα έχει; Οι δασικοί χάρτες καθορίζουν με σαφή τρόπο μέχρι πού φθάνουν τα όρια του δάσους, επομένως και το τι επιτρέπεται ή όχι μέσα στη συγκεκριμένη περιοχή. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, δάσος θεωρείται μια περιοχή που έχει δασοκάλυψη 15% και ελάχιστη επιφάνεια 700 τ.μ. Οι δασικοί χάρτες δεν εξετάζουν ιδιοκτησιακά ζητήματα (τα δάση στη χώρα μας είναι κατά 60% δημόσια και 40% ιδιωτικά), αλλά μόνο τον δασικό ή μη χαρακτήρα μιας περιοχής. Οι ιδιοκτήτες ενός δάσους καταγράφονται στο λεγόμενο Δασολόγιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα για τα δάση ισχύει το τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου: δηλαδή θεωρούνται δημόσια, εκτός αν κάποιος μπορεί να αποδείξει το αντίθετο. Συνολικά, τα δάση καλύπτουν το 19% της έκτασης της χώρας και η διαχείρισή τους (λ.χ. υλοτομία) αποφέρει ετησίως έσοδα 40 εκατ. ευρώ.
Η ανάγκη προστασίας των δασών και σύνταξης δασικών χαρτών προέκυψε από το Σύνταγμα του 1975. Η πρώτη συστηματική προσπάθεια για την καταγραφή των δασών και των δασικών εκτάσεων της χώρας έγινε με τους λεγόμενους «Κτηματικούς Χάρτες» (ν. 248/1976). Τους χάρτες θα συνέτασσαν ειδικά συνεργεία κτηματογράφησης από την κρατική Δασική Υπηρεσία. Η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε για μια σειρά από λόγους.
Η κατάρτιση των δασικών χαρτών όπως τους γνωρίζουμε σήμερα επανέρχεται το 1998, στο πλαίσιο του δεύτερου νόμου για το Εθνικό Κτηματολόγιο (2664/1998). Με το νόμο αυτό ιδρύονται τμήματα δασικών χαρτογραφήσεων στις διευθύνσεις δασών των Περιφερειών και των νομών και καθορίζονται οι διαδικασίες σύνταξης, ελέγχου, ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών.
Η εκπόνηση των πρώτων δασικών χαρτών ξεκίνησε ένα έτος αργότερα, χρηματοδοτούμενη από το Εθνικό Κτηματολόγιο. Αφορούσε αποκλειστικά τις 330 περιοχές που κηρύχθηκαν υπό κτηματογράφηση στο Α΄ πιλοτικό, Β΄ πιλοτικό και 1ο κύριο πρόγραμμα κτηματογράφησης. Ωστόσο, αυτοί οι δασικοί χάρτες δεν κυρώθηκαν ποτέ, όχι μόνο γιατί καθυστέρησαν λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπισαν οι μελετητές που τους συνέτασσαν. Αλλά γιατί στο μεταξύ άλλαξε η νομοθεσία (με τη λεγόμενη «δασοκτόνο» ρύθμιση Δρυ) για το τι θεωρείται δάσος και επομένως θα έπρεπε να καταρτιστούν από την αρχή... Η ρύθμιση Δρυ καταργήθηκε πρόσφατα, αλλά η τύχη εκείνων των πρώτων χαρτών εξακολουθεί να αγνοείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου