Τα πρώτα θύματα του ΔΝΤ

απο ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής 18/7/2010

Του Ζωη Τσωλη

Τον τελευταίο μήνα είμαστε μάρτυρες της «επιχείρησης αισιοδοξία» που τόσο έχει ανάγκη η οικονομία και η «βομβαρδισμένη» από τα οικονομικά μέτρα κοινωνία. 

Πράγματι, η όλη κυβερνητική προσπάθεια στηρίχθηκε σε ένα και μοναδικό στοιχείο: στο γεγονός ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώθηκε κατά 46% τους πρώτους έξι μήνες του χρόνου σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2009, τη χρονιά που η προηγούμενη κυβέρνηση οδήγησε τη χώρα δύο φορές σε εκλογές (τις ευρωεκλογές του Ιουνίου και τις εθνικές του Οκτωβρίου) και έφερε τη χώρα κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού. 

Τι σημαίνει όμως η είδηση ότι το έλλειμμα μειώθηκε κατά 46%, από 18 δισ. ευρώ στα 9,6 δισ. ευρώ. Με απλούς υπολογισμούς, το Δημόσιο αντί να δανείζεται 2,5 δισ. ευρώ τον μήνα δανείζεται πλέον 1,5 δισ. ευρώ τον μήνα για να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις του, δηλαδή για την πληρωμή μισθών και συντάξεων και για να εξασφαλίσει τη λειτουργία νοσοκομείων, σχολείων και υπηρεσιών. 

Αρα, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή του δρόμου. Τους επόμενους μήνες θα απαιτηθούν και θα έρθουν και άλλα μέτρα για να μειωθεί ακόμη περισσότερο το έλλειμμα, για να καταφέρει η Ελλάδα να επιστρέψει στις αγορές για δανεισμό. Και παράλληλα να περιμένει την πολυπόθητη ανάκαμψη, που όμως δεν έρχεται μόνη της... 

Στη δύσβατη αυτή διαδρομή τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις που καλούνται να επωμιστούν αυτό το μεγάλο βάρος μετρούν θύματα. 

Και τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα είναι οι νέοι, στους οποίους το ποσοστό ανεργίας εκτινάχθηκε στο 31% μέσα σε λίγους μήνες, ξεπερνώντας ακόμη και το ποσοστό της Ισπανίας που κρατούσε ως σήμερα τα σκήπτρα. Το πιο δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί σήμερα τον κορμό της στρατιάς των 600.000 ανέργων που μεγαλώνει μήνα με τον μήνα. 

Αν λοιπόν η πολιτική που επέβαλε/υπαγόρευσε το ΔΝΤ και οι δανειστές μας και ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια η κυβέρνηση οδηγήσει σε παρατεταμένη περίοδο υψηλής ανεργίας, σε αποκλεισμό των νέων από την αγορά εργασίας, και δεν υπάρξει άμεση αντίδραση με χειροπιαστά μέτρα και πολιτικές προστασίας των πραγματικά αδυνάτων, τότε καμία «επιχείρηση αισιοδοξίας» δεν θα μπορέσει να αλλάξει το κλίμα και την ψυχολογία. 

ztsolis@dolnet.gr