ΕΚΤ προς Ιρλανδία: Υποταχθείτε, ή χρεοκοπείτε!

απο το ιστολόγιο Bank's News  (ευχαριστούμε τον φίλο System Failoure που μας το έστειλε)

Θέμα χρόνου θεωρείται πλέον η υποταγή της «δύστροπης» κυβέρνησης του Δουβλίνου στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (και εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας…), μετά το ανοικτό τελεσίγραφο που απηύθυνε χθες στην Ιρλανδία η ΕΚΤ, επιβεβαιώνοντας πλήρως το πρόσφατο σχετικό δημοσίευμα του «Β» (13/11, «Οι φορολογούμενοι καλούνται να σώσουν την ΕΚΤ»).

Από το Σάββατο το «Β» τόνιζε το αναπόφευκτο της ιρλανδικής διάσωσης, την οποία θα επέβαλε η ΕΚΤ: «Η αποκάλυψη των στοιχείων για τη νέα μεγάλη αύξηση των ανοιγμάτων των ιρλανδικών τραπεζών προς την ΕΚΤ δείχνει, σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη, ότι όσο και αν θέλει το Δουβλίνο να αποφύγει τη διάσωση από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης αυτή θα καταστεί υποχρεωτική και επιβεβλημένη από την ΕΚΤ, παρότι το Δημόσιο έχει εξασφαλίσει ρευστότητα για να καλύψει τις ανάγκες όλου του πρώτου εξαμήνου του 2011».

Πράγματι, τη «βρώμικη δουλειά», απέναντι σε μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει σαν ιστορική ταπείνωση την απώλεια εθνικής κυριαρχίας, έχοντας νωπή τη μνήμη του αγώνα για απελευθέρωση από τη βρετανική αποικιοκρατία, ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Γερμανός τραπεζίτης Γιούνγκερ Σταρκ.

«Κατά την άποψή μου», τόνισε χθες ο Σταρκ, προαναγγέλλοντας την… αποσύνδεση των ιρλανδικών τραπεζών από το μηχανισμό μηχανικής υποστήριξης της ΕΚΤ, «οι συνθήκες στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου έχουν βελτιωθεί αξιοσημείωτα τους τελευταίους μήνες, ασχέτως από τις πρόσφατες εντάσεις σε ορισμένα τμήματα της ευρωπαϊκής αγοράς κρατικών ομολόγων».

Η ουσία της δήλωσης ίσως παραμορφώνεται από την… κεντροτραπεζική αργκό: αυτό που εννοεί σαφώς ο Σταρκ είναι, ότι η ΕΚΤ δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη χρηματοδοτική ασφυξία των χωρών της περιφέρειας και από τις αρχές του 2011 θα αρχίσει να αποσύρει την άφθονη ρευστότητα που έχει χορηγήσει στα τραπεζικά συστήματα των ασθενών οικονομιών, αφήνοντας τράπεζες όπως οι ιρλανδικές στο έλεος μιας κρίσης ρευστότητας που θα τις οδηγήσει σε κατάρρευση, συμπαρασύροντας στη χρεοκοπία και το Δημόσιο.

Παρά το ασήμαντο μέγεθος της ιρλανδικής οικονομίας για τα δεδομένα της Ευρωζώνης, οι ιρλανδικές τράπεζες έχουν ανοίγματα 130 δις. ευρώ στην ΕΚΤ. «Οι ιρλανδικές τράπεζες στηρίζονται αποκλειστικά στα τεράστια δάνεια της ΕΚΤ. Χωρίς τέτοια υποστήριξη, θα βυθισθούν σε νέες οικονομικές δυσκολίες», τονίζουν οι Financial Times, ερμηνεύοντας το πραγματικό νόημα των δηλώσεων  Σταρκ.

Οι προσεκτικοί παρατηρητές των εξελίξεων στην ελληνική οικονομική κρίση, γνωρίζουν καλά, ότι σήμερα απλώς επαναλαμβάνονται από την ΕΚΤ όσα έγιναν στην περίπτωση της Ελλάδας: από τον Νοέμβριο του 2009, η ΕΚΤ προειδοποίησε ότι δεν θα συνέχιζε να χορηγεί αφειδώς ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες και από αυτή την προειδοποίηση άρχισε να ξεδιπλώνεται η μεγάλη κρίση στην αγορά ομολόγων, καθώς οι κερδοσκόποι αντιλήφθηκαν, ότι η «τοξική» σχέση τραπεζών-Δημοσίου αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε την Ελλάδα στη χρεοκοπία, αμέσως μόλις θα σταματούσε η χορήγηση απεριόριστης ρευστότητας από την ΕΚΤ.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η ΕΚΤ δεν πραγματοποίησε την απειλή της, αφού η κυβέρνηση διασώθηκε με το μνημόνιο, μέσω του οποίου όχι μόνο εκχωρήθηκε στην τρόικα η βασική ευθύνη διαμόρφωσης της οικονομικής πολιτικής.  Αλλά, ταυτόχρονα, το ελληνικό χρέος έγινε το πρώτο στην Ευρωζώνη το οποίο εγγυάται η κυβέρνηση με την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, η οποία πλέον μπορεί να κατασχεθεί από τους πιστωτές, σε περίπτωση στάσης πληρωμών, με την έκδοση μιας διαταγής πληρωμής από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Με άλλα λόγια, ο μηχανισμός χρηματοδότησης των ευρωπαϊκών τραπεζών από την ΕΚΤ έχει πλέον μετατραπεί ανοικτά σε εργαλείο επιβολής όρων από το κέντρο της Ευρωζώνης στην ασθενή περιφέρεια. Η ΕΚΤ αρχικά στηρίζει πλουσιοπάροχα τα τραπεζικά συστήματα των υπερχρεωμένων χωρών, αλλά όταν έρχεται η ώρα της πολιτικής διαπραγμάτευσης για τη διάσωσή τους, η απειλή της διακοπής χρηματοδότησης από την ΕΚΤ εκκινεί την αντίστροφη μέτρηση για τη χρεοκοπία, επιτρέποντας στους ισχυρούς της Ευρωζώνης να επιβάλλουν τους όρους της διάσωσης.

Πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές αρχίζουν να προβληματίζονται έντονα για αυτές τις συνθήκες λειτουργίας της Ευρωζώνης. Όσο προχωράει η κρίση χρέους, προειδοποιούν, τόσο η Γερμανία και η ΕΚΤ εγκαταλείπουν κάθε πρόσχημα κοινοτικής αλληλεγγύης και καταλύουν άτσαλα την εθνική κυριαρχία των οικονομικά ασθενέστερων χωρών, δημιουργώντας για πρώτη φορά στην Ευρωζώνη τις συνθήκες ανοικτού πολέμου κέντρου-περιφέρειας, που αναπόφευκτα θα ενισχύσουν τη διαλυτική δυναμική στη νομισματική ένωση.