Ο Πάγκαλος, οι διαδηλώσεις και η ιδεολογία

Η κοινωνία χειραφετείται. Οι άνθρωποι που βγαίνουν στους δρόμους δεν χειραγωγούνται από κανέναν μεταπράτη ιδεολογιών. Κι αυτό ενοχλεί.

του Γ.Μαλούχου, από το ΒΗΜΑ

Δεν έχουν ιδεολογία οι διαδηλωτές, αποφάνθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Θ. Πάγκαλος. Ξέχασε προφανώς ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί… Μια όμως που άνοιξε τη συζήτηση περί ιδεολογίας, θα ήταν χρήσιμο να μας διευκρινίσει κάτι: ο ίδιος και η κυβέρνηση της οποίας είναι το «νούμερο 2», ποια ακριβώς ιδεολογία έχουν;

Ο κ. Πάγκαλος δηλώνει σοσιαλιστής. Μπορεί στην Ελλάδα, όπως έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης να «είσαι ότι δηλώσεις», όμως, υπάρχει και ένα όριο. Γιατί το να εξακολουθείς να δηλώνεις σοσιαλιστής όταν είσαι κορυφαίος παράγοντας σε μια κυβέρνηση που έχει επιβάλλει σε μια κοινωνία το πιο αδυσώπητο νεοφιλελεύθερο σύνολο μέτρων που γνώρισε ποτέ όχι μόνον η ίδια, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, είναι ένα όριο το οποίο καλό θα ήταν να μην το περνά κανείς. Προκαλεί περισσότερο και από το αμίμητο «μαζί τα φάγαμε»…

Φυσικά, αυτό ίσχυε και παλιότερα, απλώς δεν εκφραζόταν: όλα αυτά τα χρόνια που οδήγησαν στην παρακμή, κύριο αίτιο της υπήρξε ακριβώς το γεγονός ότι πίσω από ψευδεπίγραφες ιδεολογικές και πολιτικές ταμπέλες κρυβόντουσαν συστήματα εξουσίας που μόνον αυτά που δήθεν πίστευαν δεν έκαναν. Αλλά πίστευαν, άλλα έλεγαν, άλλα «πούλαγαν» στις κομματικές πελατείες κι άλλα έπρατταν. Κι αυτό, έχει πια τελειώσει.

Ο κ. Πάγκαλος, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πολιτικός. Όχι απλώς επειδή είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αλλά, κυρίως, επειδή είναι ένας άνθρωπος με βαθειά γνώση της Ευρώπης, με γερή παιδεία και νου διακριτά πάνω από το μέσο επίπεδο του γενικού πολιτικού δυναμικού της χώρας. Η «επίθεσή» του στους διαδηλωτές, είναι ακριβώς αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών του, στα οποία, όμως, άστοχα από τη βιάση του εγκλωβίστηκε – γι αυτό και έσπευσε αμέσως να τον αδειάσει η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της.

Με τη συγκρότηση λοιπόν που διαθέτει, ο κ. Πάγκαλος βλέπει ξεκάθαρα, ότι το κίνημα αυτών των διαδηλώσεων, ούτε μόδα είναι, ούτε περαστική εκτόνωση. Είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ο ίδιος λέει. Πρόκειται για την εντυπωσιακή επαναπολιτικοποίηση της κοινωνίας, που υπερβαίνει, για πρώτη φορά, τους κάθε λογής μηχανισμούς.

Το αισθάνεται αυτό ο κ. Πάγκαλος γιατί έχει τις «κεραίες», τις προσλαμβάνουσες να αντιληφθεί το πλήρες βάθος και τη σημασία του. Και αντιδρά γνωρίζοντας ότι αυτός ο κόσμος είναι σε θέση να κάνει πράξη μια άλλη ρήση του ίδιου του αντιπροέδρου, ο οποίος, με περισσή σιγουριά είπε προ καιρού «συνομιλώντας» με τους πολίτες: «Αν δεν τους κάνουμε ας μας αλλάξουν». Ο κ. Πάγκαλος βλέπει ότι τώρα ότι, για πρώτη φορά, μέσα από αυτή την αντίδραση, η μέχρι χθες ανώδυνη αυτή προτροπή του μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Οσο για τα περί ιδεολογίας των διαδηλωτών, ας μην του διαφεύγει το αυτονόητο: δεν πρόκειται για τα συνδικάτα με τις κατευθυνόμενες από την κυβέρνηση ηγεσίες, ούτε για τα κόμματα που έχουν την «τεχνογνωσία». Διαδηλώνει ο μέσος άνθρωπος που ζει την ισοπέδωση. Διαδηλώνει για την πατρίδα του που καταρρέει. Αυτή είναι η ιδεολογία του και είναι η ισχυρότερη και τιμιότερη απ’ όλες. Και το κάνει με τρόπο συγκλονιστικό: τόσες δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους κι ούτε καπελώματα, ούτε έκτροπα, ούτε παραφωνίες. Ολοι και όλα, στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων, που, τουλάχιστον οι διαδηλωτές, πραγματικά τα σεβάστηκαν.

Σε ένα έχει δίκιο λοιπόν ο κ. Πάγκαλος, αν εννοεί αυτό μιλώντας για ιδεολογία: ότι οι άνθρωποι που βγαίνουν στους δρόμους δεν χειραγωγούνται από μεταπράτη ιδεολογιών. Κι αυτό είναι που ενοχλεί. Γιατί το κόλπο είχε κρατήσει πολύ. Και κάποιοι δεν αντέχουν να το βλέπουν να τελειώνει οριστικά. Τους πανικοβάλει η χειραφέτηση της κοινωνίας.

gmalouchos@tovima.gr

Καθαρές λύσεις

του Ι.Κ. Πρετεντέρη, από το ΒΗΜΑ

Εδώ και έξι (τουλάχιστον) μήνες έχουμε όλοι την εντύπωση ότι η κυβέρνηση ψάχνει δικαιολογίες για να μην κυβερνά. Και ότι αναζητεί υπεκφυγές για να μην ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του μνημονίου και του «μηχανισμού στήριξης», τις οποίες η ίδια και χωρίς να ρωτήσει κανέναν άλλον συνομολόγησε. 

Πότε συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο προτού ξανασυνεδριάσει χωρίς (συνήθως) να αποφασίζει τίποτε- αλλά και όταν αποφασίζει, οι αποφάσεις ακυρώνονται την επομένη από κάποια αντίθετη δήλωση κάποιου υπουργού. 

Πότε περιφέρει από καλένδες σε καλένδες βασικές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών, όπως το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα το οποίο συζητείται (υποτίθεται) από τις... 15 Φεβρουαρίου. 

Πότε μιλάει για δημοψηφίσματα, «εθνικά πλαίσια» ή δεν ξέρω τι άλλο. 

Πότε αναζητεί τη συναίνεση των άλλων πολιτικών κομμάτων σε κατ΄ ιδίαν συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών. Και πότε τους μαζεύει όλους μαζί, για τον ίδιο λόγο, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Γενικά, όλες οι προφάσεις, οι διαδικασίες και οι προϋποθέσεις έχουν επιστρατευθεί από την κυβέρνηση για να αποφύγει ένα πράγμα: να κυβερνήσει. Είναι χαρακτηριστικές και αστείες οι εμφανίσεις υπουργών στην τηλεόραση που εξαγγέλλουν βαρύγδουπα την κρισιμότητα της κατάστασης και τις απαιτήσεις των στιγμών, χωρίς οι ίδιοι να κάνουν τίποτε για να ανταποκριθούν σε αυτές τις απαιτήσεις. Κυβερνούν στο παρολί. 

Την ίδια στιγμή, το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα (η έκφραση είναι επιεικής...) και η συνέχιση της δανειοδότησης της χώρας είναι εξαιρετικά επισφαλής. Ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι από τους δανειστές μας δυσπιστούν ανοιχτά πλέον ως προς τη διάθεση ή την ικανότητα του κυβερνητικού σχήματος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Το σκάφος δείχνει ακυβέρνητο. Γεγονός πουτροφοδοτεί τα πιο αλλοπρόσαλλα σενάρια: ο απλός πολίτης παρακολουθεί ανήσυχος, φοβισμένος, πανικόβλητος... Δεν ξέρει τι τον περιμένει την επόμενη ημέρα. 

Είναι προφανές ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Θέτει σε κίνδυνο και τον κοινωνικό ιστό και την εθνική υπόσταση. 

Αλλά για να αντιμετωπιστεί πρέπει να θυμηθούμε ότι η δημοκρατία είναι το καθεστώς των καθαρών λύσεων. Και επειδή η χώρα διαθέτει και κυβέρνηση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η όποια πρωτοβουλία μόνο από εκεί μπορεί να προέλθει. 

Καθαρές λύσεις, λοιπόν. Είτε η κυβέρνηση θα αποφασίσει ότι μπορεί και ότι θέλει να κυβερνήσει χωρίς προσχήματα, υπεκφυγές, προϋποθέσεις και δικαιολογίες.Αρα, θα αρχίσει να κυβερνά- με όποιο κόστος και ευθύνη αυτό συνεπάγεται. 

Είτε θα αποφασίσει ότι δεν μπορεί ή ότι δεν θέλει. Και στην περίπτωση αυτή οι δημοκρατίες έχουν έναν και μόνο δρόμο: τον δρόμο της κάλπης. 

jpretenteris@dolnet.gr

Πρόταση Νόμου για πόθεν έσχες από το 1974 πρωθυπουργών, υπουργών κλπ με δήμευση περιουσίας τους κατέθεσε η ΝΔ

από το ιστολόγιο Antinews

Πρόταση Νόμου για τον επανέλεγχο των δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης από το 1974 έως και το 2010 όσων διετέλεσαν ή διατελούν Πρωθυπουργοί, Αρχηγοί πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Εθνικό Κοινοβούλιο, Υπουργοί, Αναπληρωτές Υπουργοί και Υφυπουργοί Κυβερνήσεων (κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών), κατέθεσε σήμερα η Νέα Δημοκρατία.

Η πρόταση αφορά και τις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των συζύγων και των ανήλικων τέκνων τους.

Τον έλεγχο των πόθεν έσχες από το 1974 μέχρι σήμερα,  είχε επανειλημμένως ζητήσει ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς,  για να εξεταστεί ο ενδεχόμενος  αδικαιολόγητος πλουτισμός  πρώην, αλλά και νυν πολιτικών  προσώπων, που ταλανίζει  τον πολιτικό βίο της χώρας.

Για τον επανέλεγχο των δηλώσεων, προτείνεται πενταμελής ανεξάρτητη Ειδική Επιτροπή, που θα αποτελείται αποκλειστικά από ανώτατους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς.

Εφόσον από τον έλεγχο διαπιστωθεί ότι υπάρχει αδικαιολόγητη απόκτηση ή επαύξηση περιουσιακού στοιχείου από τον ελεγχόμενο, προβλέπεται έως και δήμευση των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων.

Η Νέα Δημοκρατία, καλεί την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου να υπερψηφίσουν την πρόταση Νόμου που καταθέτει,  ώστε το ίδιο το πολιτικό σύστημα να αναδείξει και να αποβάλει όλους εκείνους που, πιθανώς,  χρησιμοποίησαν δημόσια αξιώματα για να πλουτίσουν αδικαιολογήτως.

Ακολουθεί η αιτιολογική Έκθεση και το Σχέδιο Νόμου:

Der Spiegel: Μας κυβερνούν οι τραπεζίτες

από το ΒΗΜΑ

Στη στήλη «Essay» του εβδομαδιαίου περιοδικού DER SPIEGEL δημοσιεύεται άρθρο τουDirk Kurbjuweit με τίτλο «Η κυριαρχία του Ackermann» και υπότιτλο «Οι τράπεζες είναι αυτή τη στιγμή ο κυρίαρχος της πολιτικής, όχι οι πολίτες».

Η αφετηρία του άρθρου είναι οι πρόσφατες ανακοινώσεις για τα κέρδη των τραπεζών κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, οι οποίες, αν και προκάλεσαν ευφορία στους τραπεζικούς κύκλους, δεν έτυχαν ανάλογης υποδοχής από τους πολίτες της ΕΕ. Και ενώ οι τράπεζες φαίνονται να ευημερούν, οι πολιτικοί «παραμένουν αμήχανοι, επειδή δεν μπορούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την κρίση του ευρώ. Συναντώνται στις Βρυξέλλες, συζητούν, διαπληκτίζονται, αποφασίζουν, αλλά δεν βελτιώνεται τίποτα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπεράσει την κρίση, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία παραπαίουν στο χείλος του γκρεμού, η Ισπανία και η Ιταλία είναι επικίνδυνα υπερχρεωμένες. Και κανείς πολιτικός δεν υποδεικνύει το δρόμο εξόδου από την κρίση» …

Αυτό που είναι το πραγματικά ενοχλητικό στην όλη κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι το γεγονός ότι οι πολιτικοί δίνουν την εντύπωση ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Απέκτησαν έναν νέο κυρίαρχο, που δεν είναι πια ο λαός, ο οποίος επεμβαίνει μάλλον με ήπιο τρόπο, αλλά οι χρηματαγορές, που κυβερνούν ανελέητα. Ωθούν τους πολιτικούς σε ακόμη μεγαλύτερο φόβο, σε αδυναμία διαπραγμάτευσης, σε ανικανότητα διαπραγμάτευσης, στο ψέμα. Οι κυβερνώντες είναι πλέον οι κυβερνώμενοι των τραπεζών. Αυτή είναι η κατάσταση. Και μπορούμε να πούμε ότι δεν μας ενδιαφέρει, αφού οι οικονομικοί δείκτες είναι τόσο καλοί. Τότε θα είμαστε ευχαριστημένοι με το ρόλο των οικονομικών υπηκόων, θα επενδύουμε, θα αγοράζουμε, αλλά ταυτόχρονα θα θυσιάζουμε τη δημοκρατία στην πρωταρχική ιδεολογική μορφή της. Ή πάλι θα πούμε: Δεν θα επιτρέψουμε να μας αφαιρέσουν το ρόλο του κυρίαρχου. Και τότε θα πρέπει να αλλάξει κάτι…

Αλλά και οι οίκοι αξιολόγησης εμπλέκονται όλο και περισσότερο στην παγκόσμια πολιτική και γνωστοποιούν ανενδοίαστα τις αξιολογήσεις τους, από τις οποίες εξαρτάται η μοίρα ολόκληρων εθνών, επειδή βάσει αυτών καθορίζονται τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων… Ξεχάσαμε άραγε ότι οι μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης ήταν συνυπέυθυνοι για τη χρηματοπιστωτική κρίση, επειδή είχαν αξιολογήσει θετικά τα πακέτα των κρατικών ομολόγων – «σκουπιδιών»;

Αν οι πολιτικοί ήλεγχαν τις χρηματαγορές, η Ελλάδα δεν θα είχε περιπέσει στη δίνη της δημοσιονομικής κρίσης, δεν θα είχε υπερχρεωθεί. Η Ελλάδα έχει περισσότερα δάνεια από εκείνα που μπορεί να αποπληρώσει και χρειάζεται συνεχώς και άλλα. Ο δικός της σπάταλος βίος την έσυρε σε αναζήτηση δανείων, για να γίνει τελικά βορά των αξιολογήσεων, των επιτοκίων και των υπολογισμών τύπου Ackermann.

Επί της ουσίας αυτό ισχύει και για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, ακόμη και για τη Γερμανία. Αν και ο γερμανός υπουργός οικονομικών μπορεί να εξυπηρετεί όλα τα δάνειά του χωρίς προβλήματα, εξαρτάται και εκείνος από τις αξιολογήσεις, τα επιτόκια και τους υπολογισμούς του Ackermann.. Μέσω του ευρώ η Γερμανία έχει άμεση εμπλοκή στην κρίση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, δημοσιονομική κατάσταση των οποίων δεν είναι τέτοια, ώστε να μπορούσε κανείς να εφησυχάσει. Η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί να διαπραγματευτεί ως κυρίαρχος, αλλά πρέπει μονίμως να προσέχει να μην κυλήσει και η ίδια στη δίνη…

Και ενώ η δυσπιστία των πολιτών έναντι των πολιτικών μεγαλώνει, λόγω του ότι οι τελευταίοι εξυπηρετούν τις τράπεζες με μηχανισμούς στήριξης πολλών δισεκατομμυρίων, αυξάνεται ταυτόχρονα και η κυριαρχία της εκτελεστικής εξουσίας εις βάρος του κοινοβουλίου. Αλλά αυτές οι κυβερνήσεις που κυριαρχούν επί των κοινοβουλίων τους, δεν έχουν τη δύναμη να σταθεροποιήσουν το ευρώ. Μετά από κάθε συνάντηση για την κρίση στις Βρυξέλλες, η κρίση κάνει μια προσωρινή παύση και επανέρχεται χειρότερη από πριν.

Το θέμα είναι να ανακτήσει πλέον η πολιτική την αρχική σημασία της. Οι τράπεζες δεν έχουν κανένα λόγο να θριαμβολογούν. Έχουν διασωθεί και χρωστούν την επιβίωσή τους στους πολιτικούς. Σε περίπτωση που εκείνοι δεν παρενέβαιναν το 2008, θα είχαν καταρρεύσει ίσως αρκετές τράπεζες. Τώρα θα πρέπει και ο χρηματοπιστωτικός τομέας να επωμιστεί το μερίδιό του, προκειμένου να διασωθούν τα απειλούμενα κράτη. Ένας πιστωτής είναι συνυπεύθυνος για το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης χρέους.

Οι πολιτικοί πρέπει να θέσουν στις τράπεζες αυστηρότερους κανόνες, προκειμένου να μην μπορέσουν να αναπτυχθούν τα χειρότερα ζιζάνια του Investmentbanking. Το καλύτερο θα ήταν να θεσπιστεί ένας διεθνής φόρος τραπεζικών συναλλαγών.

Η πολιτική πρέπει να απελευθερωθεί από τη μέγγενη των τραπεζών. Αυτό θα συμβεί μόνον αν σταματήσει οριστικά η πολιτική της συσσώρευσης χρεών. Μόνο ένα κράτος απαλλαγμένο από χρέη είναι ένα κυρίαρχο κράτος. Η τροχοπέδη χρέους αποτελεί ένα καλό εργαλείο, αλλά ακόμη καλύτερο θα ήταν να συνειδητοποιήσουν οι πάντες ότι τα υψηλά δημοσιονομικά χρέη δεν επιτρέπονται, επειδή υποσκάπτουν τη δημοκρατία και φορτώνουν οικονομικά βάρη στις επόμενες γενιές.

Όσον αφορά το ευρώ, χρειάζεται μια διπλή στρατηγική. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να κάνουν αρκετά, προκειμένου να διασώσουν το ευρώ. Θα πρέπει να σταθούν αλληλέγγυες προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες. Αυτό κοστίζει χρήματα, αλλά απαιτεί μια πιο έξυπνη, καλύτερα συμφωνημένη και πιο ευέλικτη διαδικασία απ’ ό,τι μέχρι τώρα.

Ταυτόχρονα, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η Ευρώπη είναι πολύ περισσότερα πράγματα από το ευρώ. Αν η Ελλάδα δεν τα καταφέρει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αυτό δεν θα σημάνει και το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το εγχείρημα είναι μεγαλύτερο από τα χρήματα. Πρόκειται για ένα πολιτικό και πολιτιστικό εγχείρημα, το οποίο δυστυχώς είχε από την αρχή μια οικονομική αφετηρία. Οι πολιτικοί θα πρέπει να το διορθώσουν αυτό…

Αρχαία ελληνική µουσική από το Ιράν ώς τον Καναδά

από τα ΝΕΑ

Τι κάνει έναν Ιρανό και το (καναδικό) γκρουπ του να παίζουν αρχαίες µουσικές νότες; Μήπως η γοητεία που ασκεί ένα είδος χαµένο, από το οποίο ξέρουµε λίγα και αποσπασµατικά; Οι Constantinople ανοίγουν ένα κεφάλαιο που παραµένει άγνωστο στο ελληνικό κοινό 

«Mε λόγια αιθέρια θα αρχίσω / πως συζητούσα µε την Αφροδίτηονειρεύτηκα / εµπρός λύραθεϊκή, µε τη φωνή σου µίλησέ µου...». 

Δεν είναι λίγες οι φορές πουέχουµε τραγουδήσει στίχους της Σαπφούς... 

Το «Κέλοµαι σε Γογγύλα» στον δίσκο ορόσηµο του Μάνου Χατζιδάκι «Μεγάλος Ερωτικός», µε τη φωνή της Φλέρυς Ντανωνάκη, διαµόρφωσε γενιές. Χρόνια αργότερα και πάλι οι στίχοι της αρχαίας ποιήτριας, µέσω των εξαιρετικών µεταφράσεων του Οδυσσέα Ελύτη θα µας έδιναν µερικά από τα ωραιότερα τραγούδια των τελευταίων χρόνων στον δίσκο «Γρήγορα η ώραπέρασε» (Ξυδάκης, Αρβανιτάκη). Και δεν είναι οι µόνοι. 

Οι στίχοι της είναι εκεί(µεταφράσεις κυκλοφορούν σε όλο τον κόσµο), αλλά τα µουσικά ντοκουµέντα που θα µας έδιναν πλήρη εικόνα για το είδος της µουσικής που συνόδευε τους στίχους είναι λίγα. Τα (µουσικά) θραύσµατα που έχουν αποκωδικοποιηθείκαι «µεταφραστεί» σε σύγχρονη µουσική γλώσσα µάς δίνουν µια εικόνα, αλλά δεν είναι πλήρης. 

Γι’ αυτό καιη αρχαία ελληνική µουσική – κατά τηνερευνήτρια συγγραφέα Α. J. Neubecker ξεκινάει από την εποχή της εµφάνισηςτης ελληνικής λογοτεχνίας και φτάνει µέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα – ενώ µας έχει αφήσει πλούσιο υλικό ως προςτο τελετουργικό κοµµάτι (έχουµεπολλές µαρτυρίες για γιορτές, χορούς,ήθη κ.λπ.), παραµένει σε ένα µεγάλο µέροςτης προς εξερεύνηση. 

Ισως γι’ αυτό µας έκανε τόση εντύπωση η συναυλία που έδωσε το γκρουπ Constantinople (από τον Καναδά) µετη Σαβίνα Γιαννάτουκαι τη Γιώτα Φέστα στην Αθήνα. Σύγχρονεςσυνθέσεις, φωνητικοίκαι µουσικοί αυτοσχεδιασµοί και τραγούδια πουβασίστηκαν σε σπαράγµατα αρχαίας ελληνικήςµουσικής, µελοποιηµένηΣαπφώ αλλά και αναγνώσεις ποιηµάτων της. Οι πολυβραβευµένοι (και πολυταξιδεµένοι) 

Constantinople ιδρύθηκαν από τον Ιρανό Κία Ταµπασιάν, µόνιµο κάτοικο Κεµπέκ, που παίζει σιτάρ και είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής. 

Oι µελέτες για το θέµα αρχαία ελληνική µουσική είναι πολλές, αλλά η δισκογραφία που στηρίζεται σε συγκεκριµένα µουσικά ντοκουµέντα δεν είναι µεγάλη. Ο (συνθέτης και ερευνητής) Χριστόδουλος Χάλαρης ασχολήθηκε παλαιότερα µε την αρχαία ελληνική και (κυρίως) τη βυζαντινή, που δεν θεωρείται παρά συνέχειά της. Καθώς και η παρασηµαντική, δηλαδή η σηµειογραφία της βυζαντινής µουσικής και αργότερα της παραδοσιακής, βασίζεται στην αρχαία ελληνική γραφή. Ισωςκάπως έτσι να φτάνουµε και στην πατρίδα του Κία, το Ιράν. 

Πώς όµως έφτασε µέχρι την αρχαία ελληνική µουσική και τη Σαπφώ; 

Ο Κίαµε κοιτάζει καλά καλά. «Μα η Σαπφώ (λέει λιγάκι απορηµένος) είναι από τις πιο γνωστές ποιήτριες στον κόσµο. Εγώ έχω ασχοληθεί µε την αρχαία ελληνική µουσική και κάποια στιγµή άρχισα να διαβάζω και Σαπφώ. Με µάγεψαν η ποίησή της και η προσωπικότητά της. Ηταν δασκάλα, ποιήτρια, µουσικός, πολύ πιθανώς να τραγουδούσε κιόλας – γιατί, ξέρετε, το κοµµάτι ποίηση και µουσική στην αρχαία Ελλάδα ήταν σχεδόν ένα.Ετσι ξεκίνησε η ιστορία... Το βρήκα ενδιαφέρον να βάλω µουσική σε µερικά από τα ποιήµατά της». 

Ο Κία καιο αδελφός του,ο Ζία Ταµπασιάν που παίζεικρουστά, γεννήθηκαν στο Ιράνκαι έµειναν εκείµέχρι τα πρώτατους εφηβικάχρόνια. Από το 1990 είναι µόνιµοι κάτοικοι Κεµπέκ στον Καναδά, που έγινε η δεύτερη πατρίδα τους. Στο Κεµπέκ συνέχισαν να παίζουν και να µελετούν µουσική (ο Κίαέχει δίπλωµα σύνθεσης) και παράλληλα να ερευνούν τις µουσικές ρίζες τους, που σιγά σιγά απλώνονταν και έβρισκαν τις ρίζες άλλων λαών. Αυτό είναι άλλωστε το χαρακτηριστικό τωνConstantinople που ταξιδεύουν διαρκώςκαι έχουν «συνεργάτες» µουσικούς και τραγουδιστές από όλατα µέρη τηςΓης: στηρίζονται στην έρευνα και την ανάδειξη µουσικών παραδόσεων και γλωσσών. Από την αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα, την Αναγέννηση, στις παραδόσεις της Μεσογείου, της Ανατολής, της Αµερικής.Και το επίκεντρο πάντοτε είναι η ποίηση.. 

Γιατί;

Ποίηση και µουσική είναι πάραπολύ κοντά. Η ποίηση εκφράζει το βαθύτερο συναίσθηµα ενός λαού. Είναι µια επικοινωνία πιο βαθιά και πιο ουσιαστική για να καταλάβεις έναν λαό. 

Από ό,τι ξέρω, όµως, δεν υπάρχουν πολλά µουσικά ντοκουµέντα από την αρχαία ελληνική µουσικήκαι την εποχή της Σαπφούς. 

Υπάρχουν κάποι α σπαράγµατα,τα οποία δουλεύουνοι µουσικολόγοι. 

Λίγα πράγµατα, αλλάαρκετά για να µας εµπνεύσουν νακάνουµε τις δικές µας συνθέσεις. Τα τελευταία δέκα χρόνια, πάντως, βλέπω µια πιο συστηµατική ενασχόληση των µελετητών µε αυτό στο εξωτερικό. 

Τι σας άρεσε στην αρχαία ελληνική µουσική; 

Κάποια µουσικά patterns µούφάνηκαν πάρα πολύ όµορφα.Σε ορισµένα σηµεία είναι κοντά στο πεντατονικό. 

Υπάρχει σχέση της περσικής µουσικής µε την αρχαία ελληνική; 

Υπάρχει σχέση, γιατί είναι και οι δυο βασίζονται σε αρχαίες ελληνικές κλίµακες. Βέβαια, εµείς στην Περσία δεν έχουµε ντοκουµέντα από τηναρχαιότητα. Εχουµε από τον 12οαιώνα κι έπειτα και η αλήθεια είναι ότι µοιάζουν πολύ µε τη βυζαντινή µουσική. 

«Η περσική µουσική βασίζεται σε αρχαίες ελληνικές κλίµακες. Βέβαια, εµείς στην Περσία δεν έχουµε ντοκουµέντα από την αρχαιότητα»

Η αυτονόµηση των ήχων...

Η µουσική στην αρχαία Ελλάδα είχε ευρύτερη έννοια από το σύγχρονο όρο. Την τέχνη αυτή την πρόσφεραν στους ανθρώπους οι Μούσες και τουλάχιστον την πρώτη περίοδο (οµηρικά έπη) θεωρούνταν ενότητα λόγου, ήχου και κίνησης. Από τα τρία αποχωρίστηκε πρώτα η κίνηση. Η αυτονόµηση των ήχων άρχισε από τον 6ο αιώνα µε τις συνθέσεις για αυλό και ολοκληρώθηκε στο δεύτερο µισό του 5ου αιώνα, παρότι ακόµη και τότε θεωρούνταν νεωτερισµός (ο Πλάτων αντιµετώπιζε το θέµα αρνητικά). 

Ξεκινά η παραγωγή ζεόλιθου στον Έβρο

από την Ελευθεροτυπία

Υπογράφηκε συμφωνία για εξόρυξη στα Πετρωτά Έβρου, του “θαυματουργού” πετρώματος που καθαρίζει βιολογικά νερό και έδαφος.

Το πέτρωμα ζεόλιθος που μεταξύ άλλων καθαρίζει λίμνες, κάνει άοσμη τη λυματολάσπη, αυξάνει την παραγωγή γάλακτος των αγελάδων και την γεωργική παραγωγή, μειώνοντας την ανάγκη φυτοφαρμάκων  θα αρχίσουν να εξορίσουν στην περιοχή  Ρέμα Ντρίστα κοντά στα Πετρωτά Έβρου.

Πριν από λίγες ημέρες υπεγράφη η σύμβαση μίσθωσης για τη δημόσια λατομική έκταση 160 στρεμμάτων του ορυκτού ζεόλιθου, μεταξύ του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, Θύμιου Σώκου και του εκπρόσωπου της ιδιωτικής εταιρίας «GEO VET».

Όπως εξήγησε ο Ιωάννης Βορδογιάννης, εκπρόσωπος της εταιρείας «αν η άδεια εκδοθεί μέσα στον Ιούνιο ή έστω μέχρι τις 15 Ιουλίου, θεωρώ ότι σε 10-12 μήνες από σήμερα θα είμαστε σε θέση να έχουμε προϊόν προς διάθεση».

Πρόσθεσε ακόμα ότι το ύψος της επένδυσης ξεκινά από 22 εκατ. ευρώ (συν άλλα 6 εκατ. για τη δημιουργία ερευνητικού κέντρου στη Θράκη) και προβλέπεται να φτάσει τα επόμενα χρόνια στα 40 εκατομμύρια.

Λόγω των άπειρων εφαρμογών του ζεόλιθου, από την βαριά βιομηχανία μέχρι την ανθοκομική, η κατανάλωση του μόνο στην Ελλάδα αναμένεται να φτάσει τους 500.000 τόννους ετησίως. Η υπάρχουσα ετήσια ζήτηση 120.000 τόννων  καλύπτεται με εισαγωγές από την Τουρκία παρότι το κοίτασμα του στον Έβρο είναι από τα πλουσιότερα παγκοσμίως. Η ποσότητα του φτάνει για γενιές καταναλωτών με βεβαιωμένα αποθέματα άνω των 70.000.000 τόνων σε μικρό βάθος, τα οποία φθάνουν τα 500.000.000 βαθύτερα.

Ενδεικτικά όταν σε πείραμα έριξαν ποσότητες ζεόλιθου στη λίμνη Κορώνεια, το ph του νερού, έπεσε από το 10,5 σε ουδέτερο μέσα σε 10 λεπτά, ενώ το πέτρωμα μείωσε τα κυανοβακτήρια "Colonial Microcystis" στο νερό κατά 51%. Ζεόλιθος χρησιμοποιήθηκε ακόμα και στην θάλασσα στη Φουκουσίμα για την απορρόφηση του ραδιενεργού κέσιου

Οι “μαγικές” ιδιότητες του ζεόλιθου, δεν είναι άγνωστες στη Θράκη. Ερευνητές έχουν ανακαλύψει αναφορές ότι στην περιοχή “Γουρουνόρεμα” οι αγρότες άρχιζαν πριν από αιώνες να γκρεμίζουν σταύλους και αποθήκες για να τα ξαναχτίσουν από ζεόλιθο, όταν ανακάλυψαν ότι το γουρουνοστάσιο ενός χωρικού από ζεόλιθο δεν μύριζε, ενώ τα ζώα του ήταν καθαρότερα και υγιέστερα. Όταν μάλιστα ανακάλυψαν όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του πετρώματος έχτισαν και ολόκληρες εκκλησίες από αυτό.  

Περισσότερες από 30 συλλήψεις σε διαδηλώσεις ομοφυλόφιλων στη Μόσχα

από το In.Gr

Μόσχα, Ρωσία

Σε περισσότερες από 30 συλλήψεις προχώρησε η αστυνομία της Μόσχας, στην προσπάθειά της να διαλύσει διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, για τις οποίες δεν είχε δοθεί άδεια.

Πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να διαδηλώσουν έξω από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, έξω από το Κρεμλίνο.

Αργότερα επιχείρησαν να διαδηλώσουν έξω από το γραφείο του δημάρχου για να τον πείσουν να αποδεχτεί το αίτημα για μία διαδήλωση. 

Ωστόσο, κατά τις συμπλοκές που ακολούθησαν με μέλη ακροδεξιών οργανώσεων, συνελήφθησαν 18 ακτιβιστές και άλλα 14 άτομα από ακροδεξιές οργανώσεις, αναφέρει το Reuters.

Αν και η ομοφυλοφιλία δεν είναι παράνομη στη Ρωσία, οι Αρχές συστηματικά δεν επιτρέπουν τις διαδηλώσεις, παρά την πρόσφατη καταδικαστική για τη Μόσχα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Newsroom ΔΟΛ