Λαρς Φελντ: «Χρήσιμη» μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους

Συνέντευξη στο Bloomberg ενός «σοφού» του γερμανικού κυβερνητικού συμβουλίου οικονομικών συμβούλων

απο το ΒΗΜΑ

Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ακόμα και εντός της φετινής χρονιάς, θα ήταν «χρήσιμη» μακροπρόθεσμα για τον μόνιμο μηχανισμό ευρω-στήριξης (ESM), δηλώνει οΛαρς Φελντ, μέλος του γερμανικού κυβερνητικού συμβουλίου οικονομικών συμβούλων.

Σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του Bloomberg, ο γνωστός πλέον στην Ελλάδα οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης Μέρκελ, είπε ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τώρα με την βοήθεια (σ.σ οικειοθελή συνεργασία) των πιστωτών θα βοηθούσε στην ενίσχυση της αξιοπιστίας του ESM που θα ενεργοποηθεί από τα μέσα του 2013.

Σημειώνεται ότι το γερμανικό συμβούλιο οικονομικών εμπειρογνωμόνων είναι ανεξάρτητο από την κυβέρνηση και δεν έχει άμεση παρέμβαση στην κυβερνητική οικονομική πολιτική. 

Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρείται ότι ο κ. Φελντ εκφράζει θέσεις που η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί να διατυπώσει δημοσίως. 

Με άλλα λόγια λόγια δίνει το «μήνυμα» στην Αθήνα για τις σκέψεις της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάρει διακριτικές αποστάσεις, να απορρίψει ή να επιδοκιμάσει αυτές τις θέσεις, ανάλογα με τον πολιτικό της σχεδιασμό.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, στο Βερολίνο θεωρούν αναπόφευκτη μία μορφή αναδιάρθρωσης μέχρι τα το 2012. Το σενάριο που προκρίνεται είναι αυτό της επιμήκυνσης αποπληρωμής του χρέους (τόσο των 110 δισ. από ΕΕ-ΔΝΤ, όσο και του συνολικού χρέους των 330 δισ. ευρώ περίπου) ή αναπρογραμματισμού του χρέους χωρίς «κούρεμα» στην αξία των ομολόγων.

Το ζήτημα για να το κάνεις νωρίτερα ή η απαίτηση να γίνει νωρίτερα παρά αργότερα είναι ότι θέλεις από τους -ιδιώτες- πιστωτές να παίξουν ένα ρόλο, σημείωσε ο κ. Φελντ, εννοώντας ότι πρέπει να αναλάβουν το κόστος που τους αναλογεί σε μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση.

Για τον ESM, το ζήτημα είναι «να κερδίσει σε αξιοπιστία, έπειτα μία ελληνική αναδιάρθρωση θα ήταν ένα πολύ καλό σήμα για την αγορά και δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει αυτές τις δυσκολίες με το χρέος της, η συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών ακόμα και φέτος θα ήταν χρήσιμη», προσέθεσε.

Το κόστος της αναδιάρθρωσης 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Έρευνας πραγματικής οικονομίας στο Ντίσελντορφ, που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Die Zeit, μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα κόστιζε στη Γερμανία περί τα 40,6 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τοι δημοσίευμα, «όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα το 2013, θα έχουν δοθεί 22,4 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τον μέχρι τώρα προγραμματισμό, μόνο κατά το επόμενο και μεθεπόμενο έτος οι Ελληνες πρέπει να δανειστούν από ιδιώτες επενδυτές 64,6 δισ. ευρώ. Αν η ΕΕ αναλάβει να καλύψει και αυτό το ποσό, η Γερμανία θα επιβαρυνόταν επιπλέον με 18,5 δισ. ευρώ».

» Ας σημειωθεί βέβαια ότι πρόκειται για δάνεια. Η ελληνική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί ότι θα τα αποπληρώσει. Το ερώτημα είναι πόσα από αυτά. Ο Παπακωνσταντίνου ρώτησε ήδη μια φορά αν θα ήταν δυνατό να μειωθεί το επιτόκιο.Αλλά και μια αναδιάρθρωση του χρέους δεν γίνεται χωρίς κόστος».

» Σύμφωνα με εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης, θα πρέπει να διαγραφεί τουλάχιστον το 50% του χρέους, για να μπορέσει να ορθοποδήσει η Ελλάδα. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Ερευνας πραγματικής οικονομίας στο Ντίσελντορφ, μια τέτοια εξέλιξη θα επιβάρυνε τις γερμανικές τράπεζες με 25 δισ. ευρώ».

« Ένα μέρος του κόστους θα κατέληγε στους φορολογούμενους, επειδή μάλλον δεν θα μπορούσαν να αντέξουν όλες οι τράπεζες αυτές τις απώλειες και το κράτος θα έπρεπε να ενισχύσει τα κεφάλαιά τους, τη στιγμή μάλιστα κυρίως οι δημόσιες τράπεζες κατέχουν ακόμα πολλά ελληνικά κρατικά ομόλογα και δεν έχουν διαγράψει ακόμα το μεγαλύτερο τμήμα των διαθεσίμων τους. Αλλά και οι επενδύσεις σε επιχειρήσεις και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ελλάδας θα πλήττονταν, επειδή πολλές ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν, αν το κράτος δεν πληρώνει πλέον μέρος των χρεών του ».

» Σε αυτά προστίθενται άλλα 4,2 δισ. ευρώ από τις μέχρι τώρα καταβληθείσες δόσεις της δανειακής βοήθειας, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως οι απαιτήσεις των ιδιωτών πιστωτών και γι’ αυτό θα περικόπτονταν επίσης κατά 50%. Επιπλέον, πλήγμα θα δεχόταν και η ΕΚΤ, επειδή αγόρασε ελληνικά ομόλογα και δέχεται ελληνικά αξιόγραφα ως ασφάλεια, όταν οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται από αυτήν χρήματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Deutsche Bank, η ΕΚΤ θα είχε απώλειες ύψους 40 δισ. ευρώ».

» Απ’ αυτά η Γερμανία θα επιβαρυνόταν με το 1/3 περίπου, δηλαδή με 11,4 δισ. ευρώ. Συνολικά, πρόκειται το πολύ για 40,6 δισ. ευρώ, τα οποία θα έπρεπε να επωμιστεί ο Γερμανός φορολογούμενος. Εκτός εάν η αναδιάρθρωση συμπαρέσυρε και άλλα κράτη στον γκρεμό. Τότε το κόστος θα ήταν μεγαλύτερο». 

» Φθηνότερη θα ήταν ίσως μια συντεταγμένη αναδιάρθρωση, π. χ. με «ενέσεις» κεφαλαίων για τις ελληνικές τράπεζες. Σ’ αυτή την περίπτωση η ΕΚΤ θα έπρεπε απλώς να διαγράψει τα κρατικά της ομόλογα και οι απώλειές της θα ανέρχονταν μόνο σε 12 αντί 40 δισ. ευρώ. Ωστόσο, και αυτός ο τρόπος είναι ριψοκίνδυνος. Εδώ θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας της ΕΕ, επειδή η Ελλάδα δεν έχει τα μέσα για να εξυγιάνει τις τράπεζες », καταλήγει το δημοσίευμα