Πού πάει ο πλούτος που παράγεται

από το ιστολόγιο Give me strength

Πού πάει ο πλούτος που παράγεται;

Το 2009 πάνω από το 77% του ΑΕΠ κατέληξε κατευθείαν στις τσέπες των μεγαλοεργοδοτών



Πού πήγαν τα λεφτά; Εξανεμίζονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης ή η τελευταία αξιοποιείται για να «λουφάξουν» οι εργαζόμενοι και να μη διεκδικήσουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, σύμφωνα με τις ανάγκες τους και ανάλογα με τον παραγόμενο πλούτο; Ας μιλήσουμε με αριθμούς:

Μόλις πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε 10 δισ. ευρώ στις τράπεζες και ίδρυσε ταμείο «για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος». Αυτά που δίνονται τώρα προστίθενται στα 28 δισ. που είχε δώσει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Το 2009 το ΑΕΠ της χώρας διαμορφώθηκε στα 237 δισ. ευρώ. Από αυτά - με πρόχειρους υπολογισμούς - αυτά που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έδωσαν χέρι με χέρι στο μεγάλο κεφάλαιο έφτασαν τα 184,1 δισ. Μέσα στο 2009 πλήρωσαν οι εργαζόμενοι:

* 29,1 δισ. ευρώ, σε τράπεζες για την εξόφληση χρεών του Δημοσίου.
* 28 δισ. ευρώ, για το πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών.
* 44 δισ. ευρώ, προς ξένους επιχειρηματικούς ομίλους για την κάλυψη του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου (στοιχεία 2008).
* 18,3 δισ. ευρώ, για το δηλωθέν προσωπικό εισόδημα των εμποροβιομηχάνων - εισοδηματιών, πέρα από τα κέρδη των επιχειρήσεών τους.
* 12,3 δισ. ευρώ, σε τράπεζες για την πληρωμή τόκων εξυπηρέτησης του χρέους.
* 14,3 δισ. ευρώ, που ήταν τα επίσημα καθαρά κέρδη 160 επιχειρηματικών ομίλων.
* 7,7 δισ. ευρώ, για επιδοτήσεις επιχειρήσεων μέσω των προγραμμάτων του ΤΕΜΠΜΕ, του «Σχεδίου Στήριξης της Απασχόλησης» και του προγράμματος «Επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα».
* 7,2 δισ. ευρώ, για άλλα οικονομικά κίνητρα προς επιχειρηματίες.
* 6,7 δισ. ευρώ, για στρατιωτικές δαπάνες και δαπάνες συντήρησης του κατασταλτικού μηχανισμού.
* 6 δισ. ευρώ, για τις περιβόητες «Συμπράξεις» του Δημοσίου με το ιδιωτικό κεφάλαιο.
* 3 δισ. ευρώ, που ήταν οι βεβαιωμένοι, αλλά απλήρωτοι φόροι (στοιχεία 2008).
* 2,8 δισ. ευρώ, στο όνομα της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ποσά που κατά κύριο λόγο ξεκοκαλίστηκαν από μεγάλες επιχειρήσεις.
* 2,5 δισ. ευρώ, για συνδρομές στην ΕΕ.
* 2,2 δισ. ευρώ, για την πληρωμή των φανερών εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Δηλαδή τουλάχιστον το 77% του ΑΕΠ, ο ιδρώτας του εργάτη, ο κόπος του αγρότη, τα δωδεκάωρα που «χτυπάει» ο αυτοαπασχολούμενος, ο μόχθος ενός ολόκληρου λαού δαπανήθηκε για να μεγαλώσουν τα καπιταλιστικά κέρδη. Μετά από μια τέτοια αφαίμαξη, λένε πως δεν υπάρχουν λεφτά για τους εργαζόμενους. Και μάλιστα τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που είναι «δεμένες» με τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι μελλοντικά πρέπει να στερούνται ακόμα περισσότερα.