Forbes: Ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας θα διαλυθεί με την πολιτική Παπανδρέου

από το ιστολόγιο ANTINEWS

Ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας θα διαλυθεί πριν το ΑΕΠ μειωθεί στο 88.5% των επιπέδων του 2009.

Ο απλός κόσμος δεν πρόκειται να δεχθεί τόση οικονομική ζημιά.

Αν ο Παπανδρέου συνεχίσει αυτή τη πολιτική καμικάζε, εστιάζοντας στη λιτότητα, σύντομα θα απομακρυνθεί.

Η λιτότητα εφαρμόζεται επειδή οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν πρόλαβαν ακόμη να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

Τι κάνεις όταν η οικονομία σου βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και το έδαφος πλησιάζει απειλητικά; Αν είσαι η Ελλάδα, ενισχύεις την λιτότητα, ώστε η πτώση σου να είναι ακόμη πιο θεαματική!

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τη λιτότητα, επιδιώκονταν να κατευνάσει τους δανειστές της, και να εισπράξει κάποια ακόμη δισεκατομμύρια βοήθειας, ώστε να τα χώσει στον καυστήρα (χρημάτων) του ελληνικού δημοσίου. Δεν έχει όμως καμιά σημασία. Η οικονομία της συρρικνώνεται τόσο ραγδαία, που οι οικονομικές ενισχύσεις της Ελλάδας δεν παίζουν κανέναν ρόλο.

Στις σύγχρονες οικονομίες, οι όποιες κυβερνητικές πολιτικές φαίνονται πρώτα απ όλα στο ζήτημα της απασχόλησης. Τον Μάρτιο, η συνολική απασχόληση στην Ελλάδα έπεσε κατά 9% σε σχέση με την αιχμή που είχε πετύχει τον Οκτώβριο του 2008, και συνεχίζει να πέφτει. Μιας και κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν έχει απολυθεί λόγω λιτότητας, τα παραπάνω νούμερα μας δείχνουν ότι αυτό που συρρικνώνεται είναι ο ιδιωτικός τομέας. Και επειδή ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που πληρώνει τόσο τον δημόσιο όσο και το εθνικό χρέος, τα πράγματα σκουραίνουν.

Αυτή την ώρα οι Έλληνες διαδηλώνουν στους δρόμους, και ο Παπανδρέου προσπαθεί να επιβάλλει νέα μέτρα αυστηρής λιτότητας. Μιλάει μάλιστα για περικοπές ύψους €3.8 δις, στις δημόσιες δαπάνες. Μάλλον θα το πετύχει. Τι θα γίνει όμως μετά;

Κανένας δεν φαίνεται να πρόσεξε ότι οι αυξήσεις των φόρων που επιβλήθηκαν με τα προηγούμενα μέτρα λιτότητας συνέβαλαν στη συστολή της οικονομίας. Τώρα προβλέπονται περαιτέρω αυξήσεις φόρων. Και παρά τα εν λόγω στοιχεία, η ΕΕ εκτιμά πως το ελληνικό ΑΕΠ θα μειωθεί μόλις κατά 3% το 2011, και μετά θα σημειώσει αύξηση 1.1% το 2012. Αν όμως η ελληνική οικονομία συνεχίσει να συστέλλεται με ρυθμό 4.8%, το 2012 το πραγματικό ΑΕΠ θα είναι κατά 7.6% μικρότερο από αυτό που περιμένει η ΕΕ, και 11.5% μικρότερο από το αντίστοιχο του 2009.

Ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας θα διαλυθεί πριν το ΑΕΠ μειωθεί στο 88.5% των επιπέδων του 2009. Ο απλός κόσμος δεν πρόκειται να δεχθεί τόση οικονομική ζημιά. Αν ο Παπανδρέου συνεχίσει αυτή τη πολιτική καμικάζε, εστιάζοντας στη λιτότητα, σύντομα θα απομακρυνθεί.

Με ένα χρέος ίσο με το 150% του ΑΕΠ, και μια όλο και πιο συρρικνούμενη οικονομία, η Ελλάδα έχει να επιλέξει μεταξύ της  άμεσης χρεοκοπίας, και περισσότερου δανεισμού, που όμως θα οδηγήσει σε μια χρεοκοπία αργότερα. Τότε γιατί επιλέγεται αυτός ο δρόμος της αγωνίας, μόνο και μόνο για να κερδηθούν κάποιοι μήνες; Και γιατί συνεχίζεται η λιτότητα, όταν αυτό που χρειάζεται είναι ανάπτυξη; Μάλλον επειδή οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν πρόλαβαν ακόμη να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται με φρενήρη ρυθμό από την ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας τα κρατικά ομόλογα ως εγγύηση. Αυτά τα δάνεια της ΕΚΤ επιτρέπουν στους Έλληνες να αποσύρουν ευρώ από τις τράπεζες και να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό. Μόλις η Ελλάδα πτωχεύσει, τα ομόλογα δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως εγγύηση, και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Όσοι Έλληνες λοιπόν διαθέτουν χρήματα, δεν θέλουν η χρεοκοπία να συμβεί τώρα.

Ας φανταστούμε το σενάριο ότι οι Έλληνες αλλάζουν τακτική, και προσπαθούν να σώσουν τη χώρα τους. Ποιο θα πρέπει να είναι το  οικονομικό σχέδιο που θα ακολουθηθεί; Πριν πεινάσουν, ας θυμηθούν την Ουγγαρία. Στα μέσα του 2010, η Ελλάδα και η Ουγγαρία είχαν τα ίδια οικονομικά προβλήματα, και δέχονταν πιέσεις να εφαρμόσουν πολιτικές αυστηρής λιτότητας, με αντάλλαγμα την οικονομική τους «διάσωση». Η Ελλάδα επέλεξε να πιει το κώνειο της τρόικας, ενώ η Ουγγαρία το απέρριψε.

Η Ελλάδα αύξησε τους φόρους στο όνομα της λιτότητας, ενώ η Ουγγαρία ξεκίνησε ένα ριζοσπαστικό φορολογικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που συμπεριλάμβανε 16% φόρο εισοδήματος, και 10% φόρο για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Ποια προσέγγιση απέδωσε περισσότερο;

Το 2010, το ουγγρικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1.2%, ενώ το ελληνικό έπεσε κατά 4.5%. Και ενώ η ελληνική οικονομία αναμένεται (από την ΕΕ) να μειωθεί κατά 3% το 2011, η ουγγρική εκτιμάται (από το ΔΝΤ) πως θα αυξηθεί κατά 2.8%. Από τον Ιανουάριο του 2011, έως τον Μάρτιο του 2011, η ανεργία στην Ελλάδα αυξήθηκε από 15.1% σε 16.2%, ενώ στην Ουγγαρία έπεσε από το 12.1% στο 11.6%.

Ο σκοπός της λιτότητας είναι να βοηθηθεί ένα κράτος ώστε να εξυπηρετήσει τα χρέη του. Στην Ελλάδα, το μόνο που κατάφερε μια χρονιά λιτότητας, είναι να ανέβουν τα σπρεντς των 10ετών ομολόγων από το 10% στο 16.8%. Αντίθετα, στην Ουγγαρία, τα σπρεντς των αντίστοιχων ομολόγων έπεσαν στο 7.4% την ίδια χρονική περίοδο.

Κάποιοι οικονομολόγοι προτείνουν την επιστροφή μιας υποτιμημένης  δραχμής για να έχει η Ελλάδα ανταγωνιστικότητα και  ανάπτυξη. Να σημειωθεί ότι τον τελευταίο χρόνο, το ουγγρικό νόμισμα ενισχύθηκε κατά 6% απέναντι στο ευρώ.

Το 2010 βέβαια, η Ουγγαρία μπορούσε να αρνηθεί τη διάσωσή της χωρίς να κινδυνεύει με χρεοκοπία. Σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Όμως θα χρεοκοπήσει σίγουρα. Το ερώτημα είναι αν η χρεοκοπία αυτή θα την βοηθήσει, ή απλά θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Για να ανακάμψει η Ελλάδα θα πρέπει οπωσδήποτε να επιδιώξει ανάπτυξη. Και επίσης να μείνει στο ευρώ. Χωρίς αξιόπιστο νόμισμα, ένα σύγχρονο αστικό κράτος μπορεί εύκολα να περιπέσει σε ανυποληψία, χάος, ακόμη και πείνα.

Σε γενικές γραμμές, η Ελλάδα πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει και η Αμερική. Να ενισχύσει τον νόμο, να επεκτείνει τις οικονομικές ελευθερίες, να διατηρήσει ένα σταθερό νόμισμα, να μειώσει και να απλοποιήσει τη φορολογία, να περικόψει κρατικές δαπάνες, να απελευθερώσει το εμπόριο, και να μεταρρυθμίσει την προβληματική  της νομοθεσία.

Πολιτικά, αυτό ο  δρόμος δεν είναι εύκολος για τις ΗΠΑ, και ίσως να είναι αδύνατος για την Ελλάδα.

Θα το δούμε.

S.A.-Forbes

http://blogs.forbes.com/louiswoodhill/2011/06/29/our-big-fat-greek-bankrupcty/

40% αύξηση σημειώνουν οι αυτοκτονίες στη χώρα μας

από τα ΝΕΑ

Δραματική αύξηση, η οποία αγγίζει το 40%, σημειώνουν οι αυτοκτονίες στη χώρα μας, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης.
«Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία και οι επιδημιολογικές μελέτες καταδεικνύουν μία σημαντική αύξηση σε ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα, η οποία μπορεί να αγγίζει το 40%» αναφέρεται σε έγγραφο του υπουργού Υγείας, Ανδρέα Λοβέρδου, που διαβιβάστηκε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης για την αύξηση των αυτοκτονιών λόγω της οικονομικής κρίσης και των κυκλωμάτων τοκογλυφίας.

Το θέμα είχε επισημάνει πρόσφατα και η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία.

Παρόλα αυτά, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατατάσσει την Ελλάδα στις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών παγκοσμίως (λιγότερες από 6,5 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους το 2010), αναφέρει ο υπουργός Υγείας. Διαβεβαιώνει, μάλιστα, ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος της αύξησης αυτής είναι μια από τις βασικές προτεραιότητες τόσο της ΕΕ όσο και του ίδιου του υπουργείου.

Το έγγραφο του υπουργού Υγείας διαβιβάστηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση του ανεξάρτητου βουλευτή Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος έχει επισημάνει ότι «η πίεση που ασκείται από τη δεινή οικονομική θέση στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί επαγγελματίες και συμπολίτες μας σε ολόκληρη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στο Ηράκλειο, αλλά και η αλματώδης αύξηση της ανεργίας οδηγεί σε αδιέξοδο αρκετούς Έλληνες, κάτι που επιβεβαιώνεται από τη δραματική αύξηση των αυτοκτονιών την τελευταία περίοδο».

Μόνο στην Κρήτη όπως έχει επίσης επισημάνει ο κ. Αυγενάκης έχουν σημειωθεί την τελευταία περίοδο 20 αυτοκτονίες με πρόσφατη την αυτοκτονία επιχειρηματία στην Κεντρική Λαχαναγορά της πόλης του Ηρακλείου, αυτοχειρία που σύμφωνα με εκτιμήσεις σχετίζεται με τις πιέσεις που ασκούν σε επιχειρηματίες κυκλώματα τοκογλύφων και εκβιαστών.

Στον βουλευτή είχε απαντήσει πριν από λίγες ημέρες, με έγγραφό του και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής, ενημερώνοντας ότι το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας παρακολουθεί, την ανά τη χώρα εξέλιξη των συγκεκριμένων μορφών εγκληματικότητας και αναπτύσσει τις απαραίτητες συνεργασίες για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Για τα πανελλαδικά κυκλώματα τοκογλυφίας είχε ερωτηθεί από τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Αστέριο Ροντούλη και ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος και με έγγραφό του, που διαβιβάστηκε στη Βουλή ενημερώνει ότι το ΣΔΟΕ, στο πλαίσιο της αποστολής του για την πρόληψη και την καταστολή της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και του οικονομικού εγκλήματος και με στόχο την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, προβαίνει σε ενέργειες που στοχεύουν στην αποκάλυψη και εξάρθρωση κυκλωμάτων τοκογλυφίας.

Ο κ. Βενιζέλος υπενθυμίζει ότι «η συνήθης διαδικασία περιλαμβάνει τη διενέργεια φορολογικών ελέγχων στα εμπλεκόμενα φυσικά και νομικά πρόσωπα και την άρση του τραπεζικού απορρήτου με στόχο την αποκάλυψη «μαύρου χρήματος» και παράνομης διακίνησης κεφαλαίων».

Economist: Aς σταματήσει η Ευρώπη τα παιγνίδια με την Ελλάδα

από το SKAI.GR

Οι πιθανότητες των Ευρωπαίων ηγετών να αποφύγουν μια επικείμενη καταστροφή μειώνονται ώρα με την ώρα, αναφέρει άρθρο του Economist, κατακρίνοντας τη στρατηγική που ακολουθεί έως τώρα η Ευρώπη στο χειρισμό του ελληνικού προβλήματος.

Η ΕΕ φαίνεται να έχει υιοθετήσει ένα νέο κανόνα, σημειώνει το άρθρο: αν ένα σχέδιο δεν δουλεύει, συνέχισε ακάθεκτος. Παρά τις διαμαρτυρίες χιλιάδων πολιτών στο κέντρο της Αθήνας, παρά τους κλονισμούς στις διεθνείς αγορές, οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν συντάξει ένα τακτοποιημένο χρονοδιάγραμμα για να λύσουν τα προβλήματα της ευρωζώνης. Όπως δείχνουν τα πράγματα, η Ελλάδα ίσως ψηφίσει το νέο πακέτο λιτότητας. Έτσι, θα λάβει τα επόμενα 12 δισ. ευρώ από το δάνειων των 110δισ. ευρώ, που χρειάζεται έως τα μέσα Ιουλίου. Αν υποθέσουμε ότι η Ευρώπη θα συμφωνήσει στην «εθελοντική» συμμετοχή των ιδιωτών για να ικανοποιήσει τους Γερμανούς, θα ακολουθήσει ένα δεύτερο πακέτο 100δισ. ευρώ. Έτσι, η χώρα θα σωθεί μέχρι το 2013, όταν η ευρωζώνη θα ενεργοποιήσει ένα μόνιμο κονδύλι βοήθειας, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Το ευρώ θα σωθεί και ο κόσμος θα χειροκροτήσει.

Ας σταματήσουμε τα παιχνίδια

Αυτό είναι το σχέδιο της ΕΕ. Όμως η άρνησή τους να δουν την πραγματικότητα –δηλαδή να αποδεχθούν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη της- δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, για τρεις λόγους.

Πρώτον, οι πολιτικές που εμποδίζουν την εύρεση μιας πραγματοποιήσιμης λύσης γίνεται όλο και πιο τοξική. Οι Έλληνες δεν βλέπουν τέλος στην αγωνία τους. Άνθρωποι συγκεντρώνονται καθημερινά στο Σύνταγμα και διαμαρτύρονται για τα μέτρα. Η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει νέα μέτρα λιτότητας που συναντούν αντιδράσεις από την αντιπολίτευση αλλά και κάποια μέλη της κυβέρνησης. Στο μεταξύ, οι Γερμανοί ψηφοφόροι δεν θέλουν ούτε να ακούσουν ότι πρέπει να βοηθήσουν πάλι την Ελλάδα, θεωρώντας ότι απλά θα δώσουν πάλι λεφτά σε μια χώρα που δεν μπορεί ούτε να πληρώσει τα χρέη της ούτε να αναμορφωθεί. Με τις εκλογές να πλησιάζουν στη Γαλλία, τη Γερμανία αλλά και την ίδια την Ελλάδα, ο κίνδυνος μιας καταστροφής –οτιδήποτε από μια άτακτη πτώχευση έως διάσπαση της νομισματικής ένωσης- μεγαλώνει όλο και περισσότερο.

Δεύτερον, οι αγορές δεν πρόκειται να ξεγελαστούν. Ξέρουν ότι η Ελλάδα, που τα χρέη της ισοδυναμούν στο 160% του ΑΕΠ της, είναι αναξιόχρεη. Οι ιδιώτες αποτραβιούνται από ένα μέρος όπου υπάρχει πιθανότητα χρεοκοπίας ή υποτίμησης, γεγονός που σημαίνει ότι η χώρα δεν έχει πολλές ελπίδες ανάπτυξης. Όσο περισσότερο καθυστερεί η αναδιάρθρωση, τόσο μεγαλώνει το χρέος απέναντι στους διεθνείς δανειστές, είτε αυτοί είναι το ΔΝΤ είτε η ευρωζώνη και τόσο περισσότερο θα υποφέρουν οι ψηφοφόροι.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι η πιθανότητας μετάδοσης της κρίσης αυξάνονται αντί να μειώνονται. Οι ελπίδες ότι μόνο η Ελλάδα θα χρειαζόταν κονδύλι υποστήριξης διαψεύστηκαν όταν ζήτησαν βοήθεια η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Η ευρωζώνη έχει προσπαθήσει να «περιορίσει» αυτές τις τρεις μικρές οικονομίες. Όμως τα σοκ των τελευταίων εβδομάδων κλόνισαν και την Ιταλία και την Ισπανία. Η πεποίθηση ότι οι μεγάλες χώρες τη ευρωζώνης δεν μείνουν αλώβητες, αποδείχθηκε λανθασμένη. Το γεγονός αυτό κάνει όλο και περισσότερους να μιλούν για ένα φαινόμενο Lehman: αν η Ελλάδα πέσει, θα συμπαρασύρει και πολλούς άλλους και αυτό ίσως έχει καταστροφικές συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία.

Και ενώ η ΕΕ προσπαθεί να αρνηθεί το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, τελευταία μεγαλώνει όλο και περισσότερο η μερίδα εκείνων που υποστηρίζουν αυτή τη λύση. Δηλαδή, η Ελλάδα να προχωρήσει σε πτώχευση, να βγει από το ευρώ και να επαναφέρει τη δραχμή (όπως έκαναν η Βρετανία το 1931 και η Αργεντινή το 2001). Όμως η λύση αυτή θα ήταν καταστροφική. Κάποιες τράπεζες της Ελλάδας σίγουρα θα πτώχευαν. Η νέα δραχμή θα είχε πολύ μικρή αξία και ο πληθωρισμός θα εκτοξευόταν στα ύψη, αναγκάζοντας το κράτος να τυπώσει νομίσματα. Τα οφέλη του αδύναμου νομίσματος θα ήταν πολύ μικρά, αφού η Ελλάδα δεν έχει ισχυρό τομέα εξαγωγών. Η χώρα θα εξακολουθούσε να χρειάζεται εξωτερική χρηματοδότηση, όμως ποιος θα της δάνειζε; Και ο κίνδυνος μετάδοσης θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος απ’ ότι στην περίπτωση της αναδιάρθρωσης: αν βγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη, γιατί όχι και η Ισπανία ή η Ιταλία; Η διάσπαση της ευρωζώνης θα είχε τεράστιες επιπτώσεις.

Η τρίτη λύση

Ο Economist υποστηρίζει εδώ και καιρό μια τρίτη λύση: την ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να μειωθεί η αξία του στο 80% του ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο θα είναι μάλλον αναμενόμενο για τις αγορές, οι οποίες περιμένουν εδώ και καιρό ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει (αντίθετα με την περίπτωση Lehman, που αιφνιδίασε τους πάντες). Οι τράπεζες που κρατούν ελληνικά ομόλογα είναι πιο προετοιμασμένες να απορροφήσουν τις απώλειες σε σχέση με πέρυσι. Ακόμη και το χρέος της Ελλάδας μειωθεί στο μισό, οι περισσότερες ευρωπαϊκές τράπεζες θα μπορούν να απορροφήσουν την καθαρή απώλεια.

Η ελεγχόμενη αναδιάρθρωση ενέχει βέβαια κινδύνους. Θα σήμαινε ότι αποκρυσταλλώνονται οι απώλειες των τραπεζών και των φορολογούμενων. Ούτε και θα διόρθωνε την Ελλάδα από μόνη της. Η οικονομία της χώρας υφίσταται σοβαρή κρίση. Ακόμη και αν η Ελλάδα αναδιαρθρώσει το χρέος της και συμμορφωθεί με τις μεταρρυθμίσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ, θα χρειαστεί εξωτερική υποστήριξη για κάποια χρόνια ακόμη. Αυτό σημαίνει περισσότερο δημοσιονομικό έλεγχο από τις Βρυξέλες, κάτι που θα μετατρέψει την ευρωζώνη σε μια πολιτική ένωση. Ακόμη και αν αυτό δεν σημαίνει τη δημιουργία ενός υπερ-κράτους με το δικό του υπουργείο οικονομικών, οι ηγέτες της ευρωζώνης θα συναντήσουν τις αντιδράσεις των φορολογούμενων. Τουλάχιστον, όμως, η Ελλάδα και οι αγορές θα έχουν ένα σχέδιο που μπορεί να δουλέψει.

Όποια και αν είναι η έκβαση της σημερινής ψηφοφορίας, οι ηγέτες της ευρωζώνης θα έλθουν γρήγορα αντιμέτωποι με τρεις επιλογές: ογκώδη χρηματοδότηση της Ελλάδας που θα εξοργίσει τους υπόλοιπους ψηφοφόρους, άτακτη πτώχευση που θα αποσταθεροποιήσει τις αγορές και θα απειλήσει την ευρωζώνη, ή ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους. Η τελευταία επιλογή σημαίνει μια μακρά περίοδο στήριξης της Ελλάδας, πολιτική συνένωση και νέους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Όμως είναι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα και το ευρώ. Η επιλογή αυτή δεν θα είναι εφικτή για πολύ ακόμα. Οι ηγέτες της Ευρώπης θα πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία τώρα που μπορούν.

Διάλυση της Ευρωζώνης προβλέπει Γερμανός οικονομολόγος

από την Ημερησία

Ο Γερμανός καθηγητής δημόσιων οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Ανόβερου, Στέφαν Χόμπουργκ, προβλέπει ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να διαλυθεί η Ευρωζώνη.

Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Bild, σημεία της οποίας αναμεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg, ο κ. Χόμπουργκ σημειώνει ότι το ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης θέτει λανθασμένα κίνητρα και ότι είναι μόνο θέμα χρόνου πριν οι ισχυρές χώρες εγκαταλείψουν το ευρώ.

Ο ίδιος αναφέρει ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη θα στοιχίσει στη Γερμανία 3 δισ. ευρώ, ενώ θα της στοιχίσει πολύ περισσότερο η συμβολή της σε περαιτέρω χρηματοδοτική βοήθεια.

Financial Times: Πουλήστε γη και μνημεία!

από το ΘΕΜΑ

Αμφιβολίες για  το κατά πόσον μπορεί να υλοποιηθεί το σύνολο του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, τουλάχιστον όσον αφορά στο ύψος των προσδοκώμενων εσόδων, ύψους 50 δις ευρώ σε βάθος τετραετίας (2015), εκφράζουν αρθρογράφοι των Financial Times.

Στο κείμενο  το συγκεκριμένο πρόγραμμα περιγράφεται ως “πώληση – εξπρές” (Σ.Σ: “fire sale”), ενώ γίνεται αναφορά στην μεθοδολογία  που θα ακολουθηθεί με την σύσταση μιας ανεξάρτητης υπηρεσίας ιδιωτικοποιήσεων που θα αναλάβει να διαχειριστεί την όλη διαδικασία εκποιήσεων των κρατικών assets.
Η εφημερίδα  επικαλείται έρευνα ανεξάρτητου  οργάνου (Privatisation Barometer, Fondazione Eni Enrico Mattei και KPMG) που καταλήγει στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει σοβαρότατα προβλήματα επίτευξης των στόχων για τους οποίους έχει δεσμευθεί, αναφορικά με τα κεφάλαια που θα πρέπει να συνεισφέρει στη “φόρμουλα” της νέας διάσωσής της μέσω των αποκρατικοποιήσεων.
 Εξ' ου και εκτιμούν πως για να γίνει πιο “ελκυστικό” το πακέτο θα πρέπει να προστεθούν στα προς διάθεση assets – πέρα από τους κρατικά ελεγχόμενους οργανισμούς και εταιρείες – ακόμα και τμήματα γης (prime land) και ενδεχομένως και αρχαιολογικά ή άλλα μνημεία (!!!) (Σ.Σ: cultural heritage η ακριβής φράση στο πρωτότυπο)!!!
Οι FT εκτιμούν πως από το φιλόδοξο πρόγραμμα των 50 δις ευρώ τα “ώριμα προς πώληση” assets αποτιμώνται σε μόλις 13 δις, εκ των οποίων τα 6,6 δις ευρώ από εκποιήσεις εισηγμένων εταιρειών του Δημοσίου (ή μετοχικών πακέτων αυτών) και άλλα 7 δις, με ιδιαίτερα αισιόδοξη μάλιστα θεώρηση, από την πώληση περίπου 70 μη εισηγμένων εταιρειών.Στο συγκεκριμένο άρθρο μάλιστα φιλοξενείται και  η άποψη του κυρίου Bernardo Bortolotti, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, ο οποίος χαρακτηριστικά δηλώνει: «Σε αυτό το χρονικό σημείο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια είναι η σημερινή αξία της... Greece Inc, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως η αξία της υπολείπεται των προσδοκιών»...

Financial Times «Πράξη οικονομικού βανδαλισμού το Μεσοπρόθεσμο»

από την Ημερησία

«Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα έχουν δίκιο αν καταψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», υποστηρίζει στο χθεσινό φύλλο των Financial Times ο Wolfgang Munchau. Ο Βρετανός αρθρογράφος ξεκαθαρίζει ότι μέχρι προ λίγων εβδομάδων θα τασσόταν αναφανδόν υπέρ της ψήφισης, καθώς «εάν εγκριθούν τα μέτρα λιτότητας Ε.Ε. και ΔΝΤ θα συνεχίσουν να χορηγούν δάνεια», ενώ σε αντίθετη περίπτωση «θα χρειαστούν ακόμη χειρότερα μέτρα, δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει πρωτογενές έλλειμμα». Επιπλέον, «μία άτακτη χρεοκοπία θα λειτουργούσε αποσταθεροποιητικά στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και θα ανάγκαζε την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ».

Πρόκληση 

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, όμως, άλλαξαν γνώμη στον κ. Munchau, που χαρακτηρίζει τα τελευταία μέτρα «πολιτική πρόκληση και πράξη οικονομικού βανδαλισμού, που ίσως καταστρέψει τη συνολική διαδικασία επίλυσης της κρίσης». Επισημαίνει, δε, ότι «αν και η Ελλάδα χρειάζεται δημοσιονομική προσαρμογή, θα ήταν λάθος να της στερήσουμε τη δυνατότητα πολιτικών ελιγμών». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο των FT, «τα νέα μέτρα λιτότητας ενισχύουν τη θέση του κ. Σαμαρά, ο οποίος είναι αντίθετος με αυτά, υποστηρίζοντας πως η λιτότητα σκοτώνει την οικονομία, και ότι η Ελλάδα χρειάζεται ώθηση για να επιστρέψει στην ανάπτυξη».

Σύμφωνα πάντα με τον αρθρογράφο της βρετανικής εφημερίδας, «είναι δύσκολο να αντικρούσει κανείς το επιχείρημα του κ. Σαμαρά κατά της λιτότητας». Πλην όμως, «η μεγαλύτερη προτεραιότητα των Γερμανών, Ολλανδών, και Φινλανδών πολιτικών είναι να μειώσουν το κόστος του προγράμματος» και γι΄ αυτό «θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση για το επόμενο δάνειο τις αβέβαιες απολαβές από τις ιδιωτικοποιήσεις και όχι τη μείωση του χρέους». Ο κ. Munchau προβλέπει, μάλιστα, ότι «οποιαδήποτε μείωση των εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις θα δημιουργήσει οικονομικό χάσμα και τότε θα ζητηθεί από την Ελλάδα να καλύψει το χάσμα με ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα - μια στρατηγική ριψοκίνδυνη και πολιτικά ανεύθυνη».

Στη βάση αυτή, ο κ. Munchau θεωρεί λογικό «που οι Ελληνες αντιδρούν στα μέτρα λιτότητας», τα οποία θα αποδεχθούν «μόνο εάν συνοδεύονται από προοπτική εξόδου από την κρίση». Αντί αυτής, όμως, Ε.Ε. και ΔΝΤ επαναλαμβάνουν το λάθος «που έκαναν την πρώτη φορά, υποτιμώντας τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ανάπτυξη».

Συνδυασμός 

Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος των FT υποστηρίζει ότι «ο συνδυασμός του «χλιαρού» προγράμματος στήριξης και του δογματισμού αποτελεί λόγο για να οδηγηθεί το Κοινοβούλιο στην καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, το οποίο με τη σημερινή του μορφή δύσκολα στέκει από πολιτικής, οικονομικής, και ηθικής πλευράς». Ως μόνο λόγο υπερψήφισης πλέον, ο κ. Munchau θεωρεί την αναβολή της ελληνικής χρεοκοπίας για το 2012, οπότε αναμένεται να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα. «Η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης μειώνει τις επιλογές των Ελλήνων σε δύο: χρεοκοπία τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο».

Ακόμα και αν η κυβέρνηση επιτύχει να εγκριθεί το Μεσοπρόθεσμο «θα είναι επειδή άσκησε πιέσεις και όχι λόγω των επιχειρημάτων της». Οσο για την αξιωματική αντιπολίτευση «το πρόβλημα με τη θέση του κ. Σαμαρά είναι ότι η ψήφος κατά της λιτότητας θα προκαλέσει στο άμεσο μέλλον μεγαλύτερη λιτότητα» και γι΄ αυτό «πρέπει να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα μπορεί να βρει το δρόμο της χωρίς οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό». Και το άρθρο καταλήγει: «Το Κοινοβούλιο καλείται να επιλέξει μεταξύ ενός ψέματος και μίας καταστροφής - Ε.Ε. και ΔΝΤ δεν θα έπρεπε ποτέ να οδηγήσουν την Ελλάδα σ΄ αυτήν τη θέση».

Επιμέλεια: Βασιλική Σακκάτου

Σχέδιο έκτακτου δανεισμού αν απορριφθεί το μεσοπρόθεσμο από τη Βουλή

από την Ημερησία

H Διεθνής Ένωση Τραπεζών (IIF) δήλωσε τη Δευτέρα ότι σημειώθηκε πρόοδος στις συνομιλίες της Ρώμης για την εθελοντική μετακύλιση του ελληνικού χρέους.

Στη συνάντηση της Ρώμης συμμετείχαν αξιωματούχοι των υπουργείων Οικονομικών ευρωπαϊκών χωρών καθώς και άλλοι παράγοντες, συμπλήρωσε η IIF.

Παράλληλα, πηγές υποστήριζαν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) επεξεργάζεται σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, για την περίπτωση που η ελληνική βουλή απορρίψει αργότερα αυτήν την εβδομάδα τα μέτρα λιτότητας του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

Η χρηματοδότηση θα καλύπτει τα 12 δισ. που χρειάζεται η χώρα για να αποφύγει την άμεση χρεωκοπία. Αφού απορρίφθηκε η λύση χρηματοδότησης-γέφυρας (bridging loan) από την ΕΕ, η πιθανότερη επιλογή θα είναι η παροχή ρευστότητας από μία απροσδιόριστη «τρίτη πλευρά».

«Το βρίσκω δύσκολο να μη βρεθεί τράπεζα ή οργανισμός για να δώσει ακόμα ένα δάνειο στην Ελλάδα», είπε η πηγή. «Με τους σωστούς όρους, θα συμβεί».

Παράλληλα, στέλεχος της γαλλικής κυβέρνησης αποκάλυψε περαιτέρω λεπτομέρειες της γαλλικής πρότασης για εθελοντική μετακύλιση του ελληνικού χρέους από τις τράπεζες.

Σύμφωνα με την πρόταση, το σχέδιο καλύπτει τα ομόλογα που λήγουν την περίοδο 2011-2014. Oι τράπεζες που μπαίνουν στη ρύθμιση δεν θα εμφανίζουν τα νέα ελληνικά ομόλογα στον ισολογισμό τους αλλά θα αποκτούν μερίδιο σε εταιρία ειδικού σκοπού που θα ιδρυθεί για την περίσταση.

Για κάθε ευρώ ελληνικού χρέους που θα μετακυλίεται, οι τράπεζες θα λαμβάνουν 30 σεντς σε ρευστό. Από τα υπόλοιπα 70 σεντς, η εταιρία ειδικού σκοπού θα επενδύει τα 50 σε νέα 30ετή ελληνικά ομόλογα και 20 σε χρεόγραφα μηδενικού τοκομεριδίου (zero coupons) ανάλογης διάρκειας, με την κορυφαία επενδυτική αξιολόγηση, «ΑΑΑ».

Οι όροι αυτοί αποτελούν υπόθεση εργασίας και μπορεί να αλλάξουν. Το Παρίσι φέρεται να θεωρεί πως είναι δυνατόν το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Eurogroup) της 3ης Ιουλίου να συμφωνήσει στο σχέδιο επί της αρχής.

Η επαναδιαπραγμάτευση αποτελεί τη μόνη λύση

Του Jean Pisani-Ferry, καθηγητή οικονομικών στο  Université Paris-Dauphine, και συμβούλου του πρωθυπουργού της Γαλλίας.

Εδώ και μήνες υπάρχει μια μεγάλη διαμάχη μεταξύ αυτών που επιμένουν ότι η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει τα χρέη της, και όσων θεωρούν πως το χρέος της θα πρέπει να σβηστεί κατά ένα μέρος του. Και αυτό οδηγεί τις αγορές σε αναστάτωση. Επικρατεί η σύγχιση, ενώ χρειάζεται  διαύγεια.

Το πρώτο ερώτημα είναι αν η Ελλάδα είναι ακόμη φερέγγυα. Αυτό είναι δύσκολο να διευκρινιστεί, και δεν συγκρίνεται με τη φερεγγυότητα μιας επιχείρησης, επειδή ένα κράτος έχει το όπλο της φορολόγησης. Θεωρητικά, το μόνο που χρειάζεται για να ξεχρεώσει, είναι να αυξήσει τους φόρους και να μειώσει τις δαπάνες.

Η φορολόγηση όμως δεν είναι ανεξάντλητη. Μια κυβέρνηση που είναι αποφασισμένη να πληρώσει τα χρέη της συχνά καταλήγει να βάζει φορολογικά βάρη που είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τις υπηρεσίες που παρέχει. Σε κάποια φάση, αυτό γίνεται κοινωνικά και πολιτικά αβάσταχτο.

Ακόμη κι αν η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε σύντομα να σταθεροποιήσει την αναλογία χρέους με ΑΕΠ (σε λίγο θα φτάσει το 150%), και πάλι αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο, με αποτέλεσμα οι πιστωτές να διστάζουν να δανείζουν. Η χώρα θα πρέπει να μειώσει αυτή την αναλογία δραστικά, αν θέλει να επιστρέψει στις κεφαλαιαγορές. Αυτό σημαίνει (πολύ αισιόδοξα) να υπάρχει θετικό πλεόνασμα της τάξης του 8% του ΑΕΠ και πλέον. Μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών, καμία εκτός από τη πλούσια, λόγω πετρελαίου Νορβηγία, δεν μπόρεσε να πετύχει ένα ανθεκτικό πρωτεύον πλεόνασμα (έσοδα μείον δαπάνες) πέραν του 6% του ΑΕΠ.

Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για μια δημοκρατική χώρα, ειδικά μια χώρα όπου το φορολογικό βάρος κατανέμεται ανισομερώς. Στη πραγματικότητα η Ελλάδα είναι ήδη χρεοκοπημένη.

Το δεύτερο ερώτημα είναι, το πόσο σοβαρό ζήτημα αποτελεί η μη εξόφληση των χρεών. Κάποιοι λένε πως εδώ και δεκαετίες, κανένα αναπτυγμένο κράτος δεν έχει τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο, και για αυτό διατηρούν το καλό τους όνομα. Ακόμη και αν μία μόνο χώρα της ευρωζώνης αθετούσε τις υποχρεώσεις της, όλες οι υπόλοιπες θα αντιμετωπίζονταν με υποψία. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με αυτή την άποψη, τα συμβόλαια θα πρέπει να τιμώνται, ανεξαρτήτως κόστους.

Από την άλλη, υπάρχουν αυτοί που θέλουν τους πιστωτές που πυροδότησαν το υπερβολικό χρέος να τιμωρηθούν για τις πράξεις τους. Οι δανειστές πρέπει να υποστούν τη ζημιά, έτσι ώστε στο μέλλον να εκτιμούν τα ρίσκα δανεισμού σε κράτη πιο σωστά, και να χρεώνουν στις άστατες κυβερνήσεις υψηλότερα επιτόκια.

Και οι δυο απόψεις έχουν κάποια βάση. Στη πραγματικότητα όμως, καμία χώρα που επαναδιαπραγματεύθηκε το χρέος της δεν κατέληξε σε χειρότερη κατάσταση απ αυτήν που ήταν. Αντιθέτως, όχι μόνο δεν απομονώθηκαν από τις αγορές ομολόγων, αλλά σε γενικές γραμμές επανήλθαν, και μάλιστα σύντομα!

Οι επενδυτές δείχνουν μεγαλύτερη αδυναμία σε κάποιον αμαρτωλό που επιστρέφει στην αξιοπιστία, παρά σε κάποιον πρότυπο αρετής, που όμως κοντεύει να γονατίσει. Πριν από 20 χρόνια, η Πολωνία διαπραγματεύτηκε τη μείωση του χρέους της, και εξελίχτηκε πολύ καλύτερα από την Ουγγαρία, η οποία έκανε τα πάντα για να διατηρήσει το καλό της όνομα. Η μείωση του χρέους δεν είναι κάτι το μοιραίο.

Ένα τρίτο ερώτημα είναι αν μια ελληνική χρεοκοπία θα αποτελούσε οικονομική καταστροφή, και το πότε θα πρέπει να γίνει. Εδώ υπάρχουν δυο παράμετροι: Μια εσωτερική και μια εξωτερική. Πρώτον, τα κρατικά ομόλογα αποτελούν σημεία αναφοράς για τις τράπεζες και τους ασφαλιστές. Επειδή ανταλλάσσονται εύκολα και εξασφαλίζουν ρευστότητα. Προφανώς, οποιαδήποτε αμφισβήτηση της αξίας τους προκαλεί αναστάτωση. Η αξιοπιστία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, και η πρόσβασή του σε κεφάλαια θα πλήττονταν σκληρά.

Στο εξωτερικό, θα επηρεάζονταν πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες. Πιο πολύ θα επηρεάζονταν τα υπόλοιπα ταλαιπωρημένα κράτη (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία), τα οποία θα έπεφταν θύματα της μεταδοτικότητας της κρίσης.

Η κατάσταση είναι σοβαρή. Αυτό όμως δεν εξηγεί τη στάση της ΕΚΤ, η οποία θα έπρεπε να ανησυχεί. Αντί να ψάχνει τρόπους να απαλύνει τις συνέπειες ενός τέτοιου σοκ, η ΕΚΤ απορρίπτει κάθε συζήτηση επαναδιαπραγμάτευσης. Μάλιστα επιδεινώνει τη κατάσταση, θυμίζοντας τη κατάρρευση της Lehman Brothers του 2008, και απειλώντας να τιμωρήσει οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση, κόβοντας τη πρόσβαση των τραπεζών στη ρευστότητα.

Αν η Ελλάδα δεν πληρώσει το χρέος της, ή θα πρέπει η ΕΕ να αναλάβει τα χρέη, ή τα χρέη να επικρέμονται ως Δαμόκλειος σπάθη. Αρνούμενη μια σχεδιασμένη και οργανωμένη αναδιαπραγμάτευση, η ευρωζώνη εκθέτει τον εαυτό της στο ρίσκο μιας άστατης χρεοκοπίας.

Η Ευρώπη δεν χρειάζεται να επιλέξει μεταξύ της καταστροφής και της μοιρασιάς του χρέους. Υπάρχει και μια άλλη (στενή) οδός. Να τονωθεί η χρηματοδότηση της Ελλάδας, η οποία δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, πείθοντας παράλληλα τους ιδιώτες επενδυτές να συμμετάσχουν.

Αυτό προσπαθούν κάποιοι. Αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι απλά μια κίνηση για να κερδηθεί λίγος χρόνος. Θα πρέπει να βοηθήσει στην οργανωμένη αναδιαπραγμάτευση του χρέους της Ελλάδας.

S.A.-Project Syndicate

«Ναι» στη διαγραφή του χρέους

από τα ΝΕΑ



Στη Γερμανία, μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της Αριστεράς, ο Οσκαρ Λαφοντέν τάχθηκε υπέρ της διαγραφής του χρέους για την αντιμετώπιση της κρίσης της Ελλάδας. «Η διαγραφή χρέους θα πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο και συντεταγμένα», δήλωσε, σημειώνοντας πως δεν μπορεί «να εκτιμήσει κανείς τους κινδύνους μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια». Τόνισε ότι για τη διαγραφή χρέους «είναι απαραίτητο να συμμετάσχουν όλα τα πιστωτικά ινστιτούτα των ευρωπαϊκών χωρών» και ζήτησε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της υπερχρέωσης «στη ρίζα του, με αυστηρό και αποτελεσματικό έλεγχο των τραπεζών».

Αγορά: Το Μεσοπρόθεσμο θα «πνίξει» την κατανάλωση

από την Ημερησία

Του Γιώργου Μανέττα

Ακόμη πιο ισχυρό πλήγμα στην κατανάλωση εκτιμάται πως θα προκαλέσουν τα φορολογικά μέτρα που περιλαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης της χώρας.

Η μείωση σε μισθούς και συντάξεις, η έκτακτη εισφορά και η αύξηση της φορολογίας σε ακίνητα και τέλη κυκλοφορίας θα συρρικνώσουν περαιτέρω το οικογενειακό εισόδημα και θα κάνουν τους καταναλωτές ακόμη πιο επιφυλακτικούς στις αγορές τους. Ήδη, η κατάσταση στην αγορά είναι εκρηκτική, με την κατανάλωση σε κρίσιμους κλάδους της εθνικής οικονομίας να υποχωρεί με πρωτοφανείς ρυθμούς. Ενδεικτικά, η μείωση των πωλήσεων στο λιανεμπόριο τροφίμων κυμαίνεται μεταξύ 3%-5%, στα πετρελαιοειδή αγγίζει το 15%, στην ένδυση-υπόδηση, παρά το μπαράζ προσφορών ανέρχεται στο 40% ενώ στα εστιατόρια ξεπερνάει ακόμη και το 45%. Οικονομικοί αναλυτές θεωρούν αναμενόμενη την εικόνα που παρουσιάζουν οι παραπάνω κλάδοι καθώς οι καταναλωτές περικόπτουν ολοένα και περισσότερο τις δαπάνες τους και αρέσκονται στα απολύτως αναγκαία. Σύμφωνα με έρευνα της Focus Bari που διενεργήθηκε μεταξύ Σεπτέμβριου 2010 και Μάρτιου 2011 σε άνδρες και γυναίκες από 13-70 ετών, 8 στα 10 νοικοκυριά περιορίζουν βασικά καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες, μεταξύ αυτών και τρόφιμα ενώ αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς ο αριθμός των οικογενειών που κάνουν οικονομία σε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό (!).

Ανησυχία

Παράγοντες της αγοράς, εκφράζουν την ανησυχία τους για την τροπή που παίρνουν τα πράγματα και κάνουν έκκληση στη νέα κυβέρνηση να στηρίξει την αγορά, δίνοντας έμφαση σε μέτρα που θα τονώσουν την ανάπτυξη και θα συμβάλλουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας. "Χωρίς ανάπτυξη, θα βυθιζόμαστε βαθύτερα στην ύφεση, τα λουκέτα θα πολλαπλασιάζονται και η ανεργία θα καλπάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς", υποστηρίζει στέλεχος λιανεμπορικής αλυσίδας και δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρξουν μέσα στο επόμενο διάστημα νέα ηχηρά "κανόνια", μετά από αυτό της Ατλάντικ Σούπερ Μάρκετ, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την εγχώρια οικονομία και τις θέσεις εργασίας. "Εάν η σημερινή κατάσταση κρατήσει επί μακρόν, είναι πολύ πιθανόν να δούμε και άλλες εταιρείες να καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος από το βάρος των υπέρογκων υποχρεώσεων", σημειώνει χαρακτηριστικά.

Ρευστότητα

Την ίδια ώρα, όπως αναφέρουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσω της "Η" κορυφαίοι επιχειρηματίες,ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στην αποκατάσταση της ρευστότητας, η οποία τη δεδομένη στιγμή είναι το νούμερο ένα πρόβλημα για τις περισσότερες επιχειρήσεις. "Είναι ζωτικής σημασίας να ανοίξουν οι κρουνοί της χρηματοδότησης, προκειμένου επιχειρήσεις με προοπτικές να βρουν επιτέλους την απαραίτητη ρευστότητα για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες και να προχωρήσουν τα επιχειρηματικά πλάνα που έχουν από καιρό βάλει στον πάγο", υπογραμμίζουν οι ίδιοι. Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Πρέπει πάση θυσία, η πολιτεία να δώσει τα κατάλληλα κίνητρα και να δημιουργήσει ένα σταθερό και αρκούντως ελκυστικό φορολογικό πλαίσιο που θα κινητοποιήσει την υγιή επιχειρηματικότητα και θα προσελκύσει νέες επενδύσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό.