Οι αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν από άτομα με «παλιά» νοοτροπία

από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Μιχάλης Ιγνατίου

Βρίσκεται η Ελλάδα προ των πυλών της αναδιάρθρωσης; Είναι ένα ερώτημα που μόνο ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να απαντήσει. Ούτε καν ο υπουργός Οικονομικών θα έλεγα ότι γνωρίζει τις σκέψεις του πρωθυπουργού, καθώς -όπως κυκλοφορεί και στην Ουάσιγκτον- είναι προβληματισμένος με τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Βέβαια, ο προβληματισμός δεν προσθέτει τίποτα στην αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα οι αντιπρόσωποι των δανειστών μας νιώθουν -χωρίς να το φωνάζουν- πως ένα εκ των μεγαλυτέρων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι η έλλειψη συντονισμού, προσανατολισμού και πράξεων.

Η τελευταία διαπίστωση είναι και η πλέον σημαντική. Πρόκειται για σοβαρότατη κατηγορία, διότι στην ουσία σημαίνει αθέτηση των υποσχέσεων που έδωσε η κυβέρνηση στους δανειστές μας, οι οποίοι θεωρούν πως εάν τηρείτο κατά γράμμα το Πρόγραμμα Σταθερότητας, η Ελλάδα θα ήταν σε καλύτερη μοίρα αυτή τη στιγμή. Μιλώντας με ένα εκ των αξιωματούχων που θεωρώ πως γνωρίζει τα πάντα για το ελληνικό Μνημόνιο, βεβαιώθηκα πως η κυβέρνηση έχασε όλα τα χρονοδιαγράμματα που τέθηκαν τον περασμένο Μάιο. Με λίγα λόγια, υλοποιήθηκαν τα μέτρα εις βάρος του λαού, αλλά το κέρδος για τη χώρα δεν ήταν το αναμενόμενο. Οι στόχοι που έθεσε η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους δανειστές είναι «άπιαστο όνειρο» κατά την έκφραση του αξιωματούχου, ο οποίος μου μίλησε για διαμάχες και σαμποτάζ μεταξύ υπουργών, αλλά και για τους δήθεν «αδιάφθορους» που ανέλαβαν να υλοποιήσουν τη νέα φορολογική πολιτική.

Συζητώντας για το θέμα της φοροδιαφυγής, πληροφορήθηκα ότι οι σημαντικοί φοροφυγάδες δεν έχουν ακόμα ενοχληθεί, ενώ ένας εξ αυτών εκβιάζει το κράτος και απαιτεί δάνεια για να κρατήσει ανοικτή την επιχείρησή του. Οταν ομιλεί κανείς με αξιωματούχους που έχουν γνώση των συζητήσεων και όσων έγιναν και δεν έγιναν, αντιλαμβάνεται πως το προ Μνημονίου χάος όχι μόνο δεν έχει αλλάξει αλλά και ότι η νοοτροπία είναι η ίδια και χειρότερη. Δύο παραδείγματα για τα οποία είμαι αυτόπτης μάρτυρας: Ενας δευτεροκλασάτος υπουργός επισκέφθηκε την Αμερική με 6 συνεργάτες(!), ενώ ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δόλλης που βρέθηκε πρόσφατα στην Ουάσιγκτον συνοδευόταν από ένα βοηθό. Ο πρώτος κόστισε πολλές χιλιάδες δολάρια, ο δεύτερος πολύ λιγότερα, αν και η εργασία του είναι πολύ πιο σημαντική από αυτή του πρώτου. Ο κ. Δόλλης προτίμησε να χρησιμοποιήσει το προσωπικό της πρεσβείας, ο άλλος υπουργός τα έκανε όλα μόνος του! Προφανώς για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι τον ακολουθούσαν στο ταξιδάκι αναψυχής 6 άτομα;

Για μερικούς τα παραπάνω είναι ασήμαντα γεγονότα, αλλά δεν θα συμφωνήσω. Διότι οι μεγάλες αλλαγές που απαιτούνται για τη σωτηρία της χώρας μας, δεν μπορούν να γίνουν από άτομα που έχουν την ίδια νοοτροπία με τους προηγούμενους και οι οποίοι έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής.

Προσπαθώντας να αναζητήσω απάντηση στο θέμα της αναδιάρθρωσης και στο κατά πόσο μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, πληροφορήθηκα ότι η περιβόητη επιμήκυνση και η μείωση του επιτοκίου δεν σημαίνει τελικά τίποτα για την οικονομία, διότι έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Αρα, με την ίδια λογική, υποστηρίζουν ότι και η αναδιάρθρωση εάν δεν γίνει άμεσα, δεν θα αποτελεί λύση...