Όποιος θυμώνει, ας πιει ξύδι

του Βασίλη Χιώτη απο ΤΟ ΒΗΜΑ

Ειλικρινά δεν τον κατανοώ αυτόν τον εκνευρισμό που κατέλαβε την κυβέρνηση επειδή μίλησε δημοσίως ο κ. Κ. Σημίτης. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν είναι απλώς ένας πολιτικός που έχει αποχωρήσει από την ενεργό δράση και δεν έχει κανένα λόγο πλέον, να έχει τα χείλη του σφραγισμένα. Είναι ταυτόχρονα ο ηγέτης που έβαλε τη χώρα στο ευρώ για να μπορεί τώρα να αμύνεται στους κερδοσκόπους, αλλά και αναγκάζει την υπόλοιπη Ευρώπη να στηρίζει την Ελλάδα.

Μπορεί να έχει κι εκείνος τις ευθύνες του για τον δημοσιονομικό κατήφορο που ακολούθησε το ελληνικό κράτος, αλλά όπως και να έχει το πράγμα, οικονομικά γνωρίζει κι έχει κι εκείνος το δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του, έστω κι αν αυτή δυσαρεστεί ορισμένους.

Υποστηρίζουν κάποιοι στη κυβέρνηση, ότι οι απόψεις για αναδιάρθρωση της χώρας κάνει ζημιά στη χώρα. Σάμπως προκαλεί μικρότερη ζημιά, η κυβερνητική ατολμία;

Γιατί ενοχλείται ο κ. Παπακωνσταντίνου όταν ομιλεί ο κ. Σημίτης και δεν ενοχλείται όταν ομιλούν υπουργοί που δεν κατόρθωσαν να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα ή να συγχωνεύσουν τους δημόσιους οργανισμούς που έχουν ήδη εξαγγείλλει;

Αντί να ενοχλείται ο υπουργός Οικονομικών, ας κοιτάξει να συλλάβει έναν έστω φοροφυγά, από τους χιλιάδες που απειλούσε όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ας συλλάβει έστω και έναν από αυτούς που τον ακούνε και γελούν, με το χαρτί της περαίωσης στην τσέπη τους.

Όποιος θυμώνει λοιπόν όταν ακούει να μιλά ο κ. Κ. Σημίτης, ας πει μια γουλιά ξύδι.

Αλίμονο αν φιμώσουμε στην Ελλάδα τους πρώην πρωθυπουργούς, επειδή δεν μας αρέσει να τους ακούμε…