Η μάχη του Συντάγματος: Μπροστά σε νέα Ιουλιανά;

του Γιώργου Μαλούχου, από το ΒΗΜΑ

51, 2. Oι βoυλευτές αντιπρoσωπεύoυν τo Έθνoς.

60, 1. Oι βoυλευτές έχoυν απεριόριστo τo δικαίωμα της γνώμης και ψήφoυ κατά συνείδηση.

120, 4. H τήρηση τoυ Συντάγματoς επαφίεται στoν πατριωτισμό των Eλλήνων, πoυ δικαιoύνται και υπoχρεoύνται να αντιστέκoνται με κάθε μέσo εναντίoν oπoιoυδήπoτε επιχειρεί να τo καταλύσει με τη βία.

Σύνταγμα της Ελλάδας

Δεν έχω ζήσει τα Ιουλιανά. Εχω διαβάσει και έχω ακούσει πολλά. Και, γι αυτό ακριβώς, δεν θα μπορούσα να διανοηθώ και ότι θα ερχόταν η μέρα που θα νιώσω ότι τα έζησα. Κι όμως: αυτή η μέρα ήρθε. Και ίσως είναι ακόμα χειρότερη.

Γιατί τώρα, οι διαδηλώσεις δεν γίνονται εναντίον ενός  βασιλιά και μιας κλίκας βουλευτών που παραβιάζουν το Σύνταγμα και αλλοιώνουν τη δημοκρατία καταργώντας τη νόμιμη κυβέρνηση και αλλάζοντάς τη.

Τώρα, ο στόχος είναι η ίδια η εκλεγμένη κυβέρνηση, οι βουλευτές που τη στηρίζουν και, κυρίως, εκείνα που ετοιμάζονται να ψηφίσουν.

Για το προφανές, δεν απαιτούνται ούτε αναλύσεις, ούτε σχολιασμός. Είναι πλέον απόλυτα ξεκάθαρο στον καθένα, ότι, για πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, δικαίως ή αδίκως, τα όσα επιτάσσουν τα τρία αυτά άρθρα του Συντάγματος, βρίσκονται σε τροχιά ευθείας σύγκρουσης μεταξύ τους. Αυτό ακριβώς ήταν που αποτυπώθηκε χθες το βράδυ στο Σύνταγμα. Ο κόσμος διεκδικεί τη νομιμότητα, που πιστεύει ότι δεν βρίσκεται πλέον μέσα, αλλά έξω από τη Βουλή.

Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας για να ακούσουν τον Μίκη Θεοδωράκη και τους άλλους ομιλητές στη συγκέντρωση στα προπύλαια του Πανεπιστημίου και που συναντήθηκαν με τους «αγανακτισμένους», πήγαν εκεί γιατί πιστεύουν ότι τα άρθρα 51, 2 και 60, 1 δεν τηρούνται πια και, γι αυτό, θέλουν να εφαρμόσουν το άρθρο 120, 4.

Ετσι, η Μάχη του Συντάγματος, διεξάγεται στο Συνταγμα και για το Σύνταγμα. Όμως, είναι πάρα πολύ επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Κι όσο κι αν μερικοί διαφωνήσουν, και με προδήλως ισχυρότατα επιχειρήματα, η δημοκρατία είναι σημαντικότερο αγαθό από οποιοδήποτε άλλο σε μια κοινωνία.

Γι αυτό και το πολιτικό σύστημα οφείλει να βρει τον τρόπο να σταματήσει αυτή τη μάχη του Συντάγματος. Να επαναθέσει αυτά τα άρθρα σε τροχιά σύμπλευσης σταματώντας την τροχιά σύγκρουσης στην οποία σήμερα βρίσκονται. Να επαναφέρει στα μάτια του λαού και τη νομιμότητα και τη νομιμοποίηση μέσα στο κτήριο της Βουλής. Να μην επιτρέψει την πλήρη απαξίωσή της. Σκοτώνοντας τη Βουλή, σκοτώνεται η δημοκρατία. Αν το καλοκαίρι του 1965 η χώρα είχε πάει σε εκλογές, τον Απρίλιο του 1967 δεν θα είχε καταλήξει σε δικτατορία.

Ετσι, ένας και μόνον τρόπος υπάρχει πια: παρά την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, πρέπει να προκηρυχθούν αμέσως εκλογές.

Αν οι βουλευτές κληθούν να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα περικυκλωμένοι από δεκάδες χιλιάδες λαού έξω από τη Βουλή, ούτε το πρόγραμμα θα έχει καμιά δυνατότητα αξιοπιστίας εφαρμογής την επόμενη ημέρα, θα μείνει γράμμα κενό και θα καταστεί πηγή τρομερών εντάσεων, ούτε, πλέον, η δημοκρατία θα βγει άτρωτη: η σύγκρουση λαικού αισθήματος και νομοθετικού έργου θα φτάσει στο απροχώρητο, ουδείς γνωρίζει με τι συνέπειες.

Αν η κυβέρνηση νιώθει την ευθύνη των περιστάσεων, πρέπει να δώσει τον λόγο στο λαό, θεσμισμένα, συνταγματικά, επίσημα. Αν δεν το πράξει, και εκείνος αποφασίσει ότι πρέπει να ενεργοποιήσει το άρθρο 120 παρ. 4, όπως είναι ξεκάθαρο πια ότι θα κάνει, το πρόβλημα της Ελλάδας θα γίνει τόσο μεγάλο, που η πτώχευση θα μοιάζει περίπατος.