Αφανίζοντας τη μεσαία τάξη

της Λώρη Κέζα,  από το ΒΗΜΑ

Τελικά στο υπουργείο Οικονομικών έχουν μια ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ. Κάνουν πλάκα. Αποκλείεται να σοβαρολογούν όταν λένε ότι θα επιβάλλουν έκτακτη εισφορά σε εκείνους που έχουν ήδη φορολογηθεί για τα εισοδήματά τους. Αποκλείεται να σοβαρολογούν όταν λένε ότι θα πάρουν έξτρα 3%, επειδή έτυχε να ξυπνήσει κάποιος από το επιτελείο με αυτή τη φαεινή ιδέα. Αποκλείεται να σοβαρολογούν λέγοντας ότι θα αρπάξουν μισό μισθό από όποιον δηλώνει τις πραγματικές αποδοχές του. Η ιδέα μαθεύτηκε με τον προσφιλή τρόπο του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου: κάποιος άφησε να διαρρεύσει η «πρόταση που έπεσε στο τραπέζι». Τα πρόθυμα μέσα ενημέρωσης ανέλαβαν  την εκγύμναση της κοινής γνώμης. Με το λέγε-λέγε όλα συνηθίζονται. Θα περάσει ένα διάστημα απόγνωσης, με τους μισθωτούς να αναρωτούνται πού θα βρουν το ποσό κι αν αξίζει να χαλαλίσουν το επίδομα αδείας. Κατόπιν ο υπουργός θα κάνει τη σωτήρια παρέμβαση: θα πει «όχι 3 αλλά 2%» ή «όχι 3%, κλιμακούμενο» και θα φανεί ότι μας κάνει χάρη.

Δεν ξέρουμε αν γελάει κανείς με τα αστεία του υπουργείου Οικονομικών_ ίσως κάποιοι στην Εσπερία να διασκεδάζουν με τα καμώματα του κ. Παπακωνσταντίνου, ίσως να ξεκαρδίζονται και οι ντόπιοι φοροκλέφτες. Από αυτούς που δηλώνουν με εντιμότητα τα εισοδήματα δεν γελάει κανείς. Η ανικανότητα προκαλεί θυμηδία μόνο σε εκείνους που δεν γίνονται θύματά της. Ο κ. Παπακωνσταντίνου απέτυχε παταγωδώς να περιορίσει τη φοροδιαφυγή. Έκανε βέβαια σόου, με τους γιατρούς του Κολωνακίου και τους εστιάτορες Μυκόνου και  εξήγγειλε διάφορα εντυπωσιακά. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τα κλιμάκια που θα έβγαιναν στο δρόμο με λάπτοπ και θα σταματούσαν για έλεγχο τους οδηγούς ακριβών αυτοκινήτων; Τη διασταύρωση στοιχείων από τα ιδιωτικά σχολεία, για να εντοπιστούν γονείς με δηλώσεις εισοδήματος χαμηλότερες από τα δίδακτρα; Το οικονομικό αποτέλεσμα όλων αυτών εναλλακτικών προτάσεων το είδαμε: «μηδέν εις το πηλίκιον», όπως θα έλεγε και ο πρωθυπουργός.      

Η νέα πρόταση για έκτακτη εισφορά δείχνει ότι στο υπουργείο Οικονομικών δεν έχουν καμία συναίσθηση για το πώς ζει ο κόσμος ή αν έχουν αίσθηση, απώλεσαν κάθε μέτρο. Πέρα από το ζήτημα της αδικίας, ότι δηλαδή ξαναφορολογούνται οι συνεπείς και ξαναδιαφεύγουν οι κλέφτες, μοιάζουν να μην σκέφτονται συνδυαστικά, μοιάζουν να μη θυμούνται ποια άλλα μέτρα έλαβαν τους προηγούμενους μήνες. Στις μέρες μας συμφέρει περισσότερο να γεμίζει κανείς το ντεπόζιτο με Chanel No 5 παρά με αμόλυβδη. Στις μέρες μας ένας άνθρωπος με σταθερή και καλοπληρωμένη δουλειά φοβάται να ανοίξει τους λογαριασμούς ή να πάει στο σούπερ μάρκετ. Η νέα πρόταση του κ. Παπακωνσταντίνου– (αυτή που δεν έχει ανακοινωθεί αλλά κάνει γύρο προθέρμανσης στα μίντια) πλήττει τους υπαλλήλους της μεσαίας τάξης: τους οδηγεί στην εξαθλίωση. Ταυτόχρονα αφήνει στο απυρόβλητο όσους ζουν σε βάρος των άλλων, δηλώνοντας χωρίς αιδώ και χωρίς φόβο υποπολλαπλάσια όσων εισπράττουν.  

Τελικά στο υπουργείο Οικονομικών δεν έχουν καμία αίσθηση του γελοίου. Κάτι τέτοιο θα τους προστάτευε από προτάσεις που τους εκθέτουν.